Vox Hieronymi

18 |Internationale zaken
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Uitwisselingservaringen en Italiaanse
vooroordelen
Als de USG-leerlingen op uitwisseling gaan, betekent dat automatisch
dat de begeleidende docenten ook uitwisselingservaring opdoen.
Docente Yannick Staes over een Italiaanse docente die niet
weet hoe de terugtraprem op een Nederlandse fiets werkt, vakantiegevoel
in Padua, en het genot van een ontbijtje in een Italiaanse
bar met cappuccino en brioche.
Net als vorig jaar mocht ik een uitwisseling met Padua organiseren.
Dat hoef je mij geen twee keer te vragen. De voorbereidingen
zijn enorm tijdrovend, soms ook stresserend en een
tikkeltje vervelend, maar het loont dubbel en dik de moeite.
En natuurlijk is ook voor mij als docent, net als voor veel
leerlingen, de week in Padua toch wel het hoogtepunt. Zeker
als zich geen vervelende situaties voor doen. Naast een paar
zieke Nederlandse leerlingen in Padua - mijn collega Floortje
de Jonge en ik hebben zelfs een nachtje een zieke leerling bij
ons te logeren gehad - waren er dit jaar geen noemenswaardige
voorvallen. Het ging allemaal zo relaxt dat zelfs wij af
en toe een beetje een vakantiegevoel kregen. Waarschijnlijk
speelden het lekkere lenteweer, het heerlijke eten en gewoon
‘la bella Italia’ hier ook een rol bij.
Nakletsen bij een aperitiefje
Een vraag die leerlingen ons geregeld stelden ’s ochtends was:
“Wat hebben jullie gisteravond gedaan?” Wel, voor de helft
van de avonden hadden de Italiaanse docenten ons ofwel
uitgenodigd bij hen thuis, of we gingen met een hele groep
Italiaanse docenten pizza eten. En dit jaar hadden wij geluk,
want de andere avonden waren we vrij. En dat was, eerlijk
gezegd, toch wel erg fijn, want dan hadden we tijd om ons
vaste stekje op te zoeken om een aperitiefje te nemen en wat
na te kletsen. En zo hebben wij ook twee heerlijke eetadresjes
gevonden in Padua city die zeker de moeite waard zijn als u
eens in Padua bent!*
Italiaans ontbijt
Wat de Italiaanse docenten niet snapten, was dat wij graag
lopend naar school gingen, het was amper een kwartiertje…
De echte reden hiervoor was dat we dan nog even langs onze
favoriete bar ‘Time Caffè’ konden voor een Italiaans ontbijt
(lees: een cappuccino met een brioche). Tja, de Italiaanse docenten
wilden hier in Utrecht het liefst overal met de auto
naartoe gebracht worden en als dat niet lukte, namen ze de
bus. Hilarisch was dan ook de eerste en enige keer dat ik de
twee dames met de fiets naar school vergezelde. Het is normaal
nog geen tien minuten fietsen vanaf de Bed and Breakfast
waar zij verbleven, maar het heeft maar liefst ruim twintig
minuten geduurd voor we op school aankwamen… Een van
de twee fietsen die zij gebruikten had namelijk een terugtraprem…
en bovendien kon die docente alleen maar met haar
rechtervoet opstappen… Jammer dat ik hier geen foto van
heb! Die fiets heb ik ’s avonds maar weer omgeruild voor een
fiets met handrem. Gelukkig ging dat wel wat makkelijker, alleen
veranderde dat weinig aan hun fietstempo.
Cup-a-soupautomaat
Waar wij zo verrukt en jaloers waren over de geweldige koffieautomaat
van het Liceo Curiel (zelfs hier kwam de échte
Italiaanse espresso uit!), waren de Italiaanse docenten hele-