%35

B
lı olarak kaçınan kötü niyetli mükellefleri bu tutumlarından
caydırmak amacı ile ihdas edilmiş bir tecziye biçimidir. Öyle
ki kanun koyucu bu iradesini göstermek amacı ile maddenin
başlığında (Bilgi vermekten çekinenler ile) ibaresini
kullanmış ve ayrıca ilk uygulanış şeklinde Özel Usulsüzlük
Cezası’nın uygulanmasını, mükellefi önceden yazılı olarak
uyarma şartına bağlamıştı. Mütemadiyen ve aylık rutin
olarak B formları ve bunun gibi birçok beyan ve bildirimini
düzenli olarak veren bir vergi mükellefinin küçük bir ihmal
neticesinde bir bildiriminin ihmal edilmiş olmasını, hele
hele düzeltme bildirimini BİLGİ VERMEKTEN KAÇINMA
olarak saymasını doğrusu anlamak mümkün değildir. Bilgi
vermekten kaçınma, ancak; defter ve belgelerini düzgün
olarak tanzim etmeme, inceleme istendiğinde evrakları ibraz
etmeme ya da beyan ve bildirimlerini düzenli olarak vermemeyi
alışkanlık haline getirmekle tarif edilebilir. Daha sonra
01/08/2009’da yürürlüğe giren bir değişiklikle bu uyarı şartı
genelleştirilerek kanun kendi içinde çelişkili hale getirilmiştir.
Öyle ki yine aynı kanunda yer alan normal usulsüzlük
cezaları kadük hale gelmiştir. Zira Gelir İdaresi artık her
türlü noksanlıkta Özel Usulsüzlük Cezası uygulamaya başlamıştır.
Bu tutum ise vergide adalet duygusunu köreltmekte,
idare ile mükellef ve mali müşavirler arasındaki insicama
ciddi şekilde zarar verir hale gelmektedir.
Rutin olarak işleyen bir uygulama alanında bir bildirimin çeşitli
küçük sebeplerden dolayı ihmal edilmiş olmasının yaptırımı
çok ciddi hale gelmiştir. Tabi ki devlete karşı yapılan
küçük de olsa ihmallerin bir yaptırımı olması doğaldır, bu
amaçla da kanunda bu gibi ihmalleri tecziye eden ve daha
makul olan usulsüzlük cezası uygulaması zaten vardır. Ama
bunun göz ardı edilip basit bir hatanın dahi hemen yüksek
dereceden cezalandırılması toplumda karşılık bulmamıştır.
Hele bir de bırakın bildirimin verilmemesini, süresinde verilmiş
ama yapılan ufak tefek hataların sonradan fark edilerek
düzeltilmesinin dahi aynı şiddette cezalandırılmasının hiç
izahı yoktur. Evet toplum yasalarla yönetilir ama asıl adalet
mülkün temelidir ve saygıdeğer hâkimlerimiz de toplumda
adaletin tesis edilmesi ile görevlidirler.”
Bu savunma neticesinde Bursa 1. Vergi Mahkemesi her iki
davayı da kabul ederek cezaları kaldırmış ve deyim yerindeyse
hukukun sadece yasalardan ibaret olmadığının en
güzel örneğini vermiştir. Hani meşhur bir söz vardır ya onu
burada Türkçe’ye adapte etmek istiyorum. “BURSA’DA HA-
KİMLER VAR”
Söz konusu kararların hüküm bölümünü aşağıya alıyorum
BURSA 1. VERGİ MAHKEMESİ
ESAS: 2012/1966 – 1967
KARAR: 2013/507 – 508
………………
Dosyanın incelenmesinden, davacı şirket adına düzeltme
bildirimlerine ilişkin yükümlülüğünü yasal süresinden sonra
yerine getirmesi sebebiyle özel usulsüzlük cezası kesilmişse
de; olayda yasada öngörüldüğü üzere esasen ceza kesilmesini
gerektiren hiçbir bilgi verilmemesi ya da bilgi ve ibraz
ödevinin yerine getirilmemesi gibi bir durum bulunmadığı,
başka bir ifade ile geç verilmiş olmasının bildirimlerini hiç
vermediği anlamında değerlendirilemeyeceği açıktır.
Bu durumda VUK’un mükerrer 355. maddesinde belirtilen
bilgi ve ibraz yükümlülüklerine uyulmadığının saptanması,
başka bir anlatımla bilgi vermekten kaçınılması halinde
kesilebilecek olan özel usulsüzlük cezasının, davacı tarafından
bu zorunluluğa uyularak bildirimin elektronik ortamda
gönderilmesine rağmen, genel tebliğlerde belirtilen süreden
sonra gecikmeli olarak gönderildiği gerekçesiyle ceza kesilmesinde
yasal isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, DAVANIN KABULÜNE, dava konusu
özel usulsüzlük cezasının kaldırılmasına ….
Sağlıcakla kalın.
Bilanço
61
AĞUSTOS / EYLÜL / EKİM 2013