Rancangan Fizikal Negara Ke-2

Rancangan Fizikal Negara Ke-2
Jadual 4.4 : Anggaran Per Kapita Bagi Pertumbuhan KDNK Malaysia, 2020
Wilayah
Harga KDNK Per Kapita (RM)
dalam tahun 2000
Purata Pertumbuhan
Setahun (%)
2000 2010 2020 2000-2010 2010-2020
Wilayah Utara 12,215 14,714 21,774 1.9 4.0
Wilayah Tengah 20,767 24,883 32,887 1.8 2.8
Wilayah Selatan 13,294 15,322 21,483 1.4 3.4
Wilayah Timur 14,388 16,133 25,156 1.2 4.5
Semenanjung Malaysia 16,046 18,965 26,879 1.7 3.5
Malaysia 15,170 17,762 24,898 1.6 3.4
Sumber: Data yang tidak diterbitkan, EPU 2001-2010
4.3 Proses Perbandaran
Dalam beberapa dekad yang lalu, Malaysia telah mengalami kepesatan dalam
perbandaran hasil daripada perubahan struktur ekonomi daripada kebergantungan dalam
sektor perlombongan dan pertanian kepada sektor pembuatan dan perkhidmatan.
Walaubagaimana pun, selain daripada proses perbandaran yang pesat, telah muncul
juga satu trend yang kurang menonjol tetapi amat signifikan kepada pembangunan
bandar dalam tempoh banci tahun 1991-2000. Ini adalah pemusatan tumpuan penduduk
bandar di beberapa wilayah bandar, iaitu di sekitar Conurbation Kuala Lumpur, George
Town dan Johor Bahru.
Malaysia mempunyai hierarki perbandaran yang kukuh, yang telah dibangunkan
semenjak awal abad ke-19. Hierarki ini terus membentuk satu asas geografi yang
mampan untuk memodenisasikan sektor perindustrian dan ekonomi negara. Kini, satu
pola polisentrik pusat-pusat bandar yang saling berkait telah wujud, dengan Conurbation
Kuala Lumpur menjadi sebuah ‘bandar maju’ yang disokong oleh Conurbation George
Town, Johor Bahru dan Kuantan (Rajah 4.1). Bagi mengelakkan Conurbation Kuala
Lumpur menjadi satu-satunya bandaraya utama yang berpengaruh, tindakan-tindakan
awal perlu diambil untuk mengelakkan bandar ini daripada menjadi tumpuan penduduk
dan kapasiti produktif di dalam satu conurbation utama.
RFN Ke-2 memperakui trend-trend tersebut merupakan sebahagian daripada proses
globalisasi yang berhubung kait dengan transformasi ke arah K-ekonomi. Gabungan
proses-proses ini seiring dengan wawasan negara untuk mencapai ekonomi
berpendapatan tinggi, menunjukkan trend semasa bagi pembangunan bandar tertumpu
di pusat-pusat yang lebih besar untuk pertumbuhan yang lebih efisien dan nilai ditambah
tinggi akan turut menjejaskan kawasan luar bandar dan petempatan bandar kecil. Di
peringkat ekonomi makro, yang berasaskan pertumbuhan ekonomi semasa, peningkatan
prestasi ekonomi, terutamanya teknologi tinggi dan perkhidmatan berasaskan
pengetahuan, akan terus memerlukan pembangunan ditumpukan di pusat bandar
berbanding dengan penyelerakan pembangunan ke kawasan-kawasan yang persekitaran
ekonominya kurang maju.
4‐11