Rancangan Fizikal Negara Ke-2

Rancangan Fizikal Negara Ke-2
Terdapat banyak bukti yang menunjukkan pertumbuhan yang lebih pesat berlaku di
kawasan bandar pada masa hadapan dengan penumpuan pertumbuhan pusat aktiviti di
bandar besar sedia ada. Justeru itu, dijangka bahawa kebanyakan penduduk bandar
akan menetap dan bekerja di empat conurbation utama iaitu Kuala Lumpur, George
Town, Johor Bahru dan Kuantan. Keempat-empat conurbation pertumbuhan ini dilihat
sebagai asas pertumbuhan utama untuk menjanakan peluang pekerjaan yang diperlukan
serta mempertingkatkan pendapatan yang lebih tinggi dan memastikan kualiti hidup untuk
semua golongan di kawasan petempatan. Menjelang tahun 2020, dianggarkan hampir
70% daripada penduduk bandar Semenanjung Malaysia akan bertumpu di keempatempat
conurbation ini.
Conurbation Kuantan merupakan satu kes khas yang perlu dinyatakan, yang mana walau
pun ianya tidak setaraf dengan Conurbation George Town dan Johor Bahru, tetapi
Conurbation Kuantan telah dipilih untuk memperolehi infrastruktur sokongan yang setaraf
dengan kedua-dua conurbation tersebut. Strategi pembangunan bagi Conurbation
Kuantan adalah untuk mewujudkan satu pusat dengan critical mass yang tinggi di Pantai
Timur sebagai asas untuk menjanakan perkembangan ekonomi.
DPN telah menunjukkan kadar perbandaran yang pesat sedang dialami di Semenanjung
Malaysia. Berdasarkan trend semasa dan terdahulu, kadar ini dijangka akan melonjak
pada masa hadapan untuk mencapai tahap perbandaran sebanyak 75% di Semenanjung
Malaysia menjelang tahun 2020 hampir setanding dengan lain-lain negara maju.
Dengan peningkatan prestasi ekonomi, terutamanya dalam menarik pelaburan langsung
asing, RFN Ke-2 mencadangkan keperluan untuk meneruskan tumpuan pembangunan
bandar di pusat-pusat terpilih, terutamanya di conurbation. Dengan pembangunan dan
perkembangan pesat di conurbation, pembangunan secara ad-hoc yang tidak berurutan,
kehilangan kawasan rekreasi dan kawasan hijau serta kemerosotan di pusat dalaman
bandar, adalah diantara kesan dan ancaman yang timbul akibat pembangunan bandar.
Cabaran kepada negara, pihak berkuasa negeri dan PBPT adalah untuk mengurus dan
mentadbir pertumbuhan bandar yang cekap, di kedua-dua conurbation yang pesat dan di
conurbation yang berkembang perlahan atau kawasan bandar yang merosot. Kesemua
peringkat pihak berkuasa ini perlu memaksimakan faedah-faedah pembangunan,
mengawal potensi kesan sampingan contohnya kesesakan lalu lintas dan pencemaran,
serta memainkan peranan positif dalam mencapai Wawasan 2020. Perancangan spatial
perlu bermatlamat ke arah mewujudkan sebuah pusat bandar yang menawarkan kualiti
persekitaran hidup yang tinggi dan tahap penyediaan kemudahan yang mencukupi
seperti sekolah, IPT, hospital, kawasan rekreasi serta pengangkutan bandar dan utiliti
yang berkualiti tinggi kepada penduduknya.
Pusat-pusat bandar yang terletak di luar empat conurbation utama dijangka akan
berkembang dengan lebih perlahan dan semakin lama akan kehilangan sebahagian
daripada penduduknya. Kebanyakan PPU dan PPK, kecuali yang terletak dalam
lingkungan pengaruh conurbation utama, dijangka akan mengalami penurunan dalam
populasinya. Bagi PBPT, ini dianggap sebagai satu cabaran untuk mempertingkatkan
4‐12