Zêdetir bixwîne[PDF]... - Sadık Yalsızuçanlar

‘Metirse, min bigre.’Bi ûsûl dirêjê bûm û min ew girt.‘Niha di dilî xwe da nêtekê bigre û veke.’Dilê xwe nêrî. Êşên ku ji raborîyê da tên û bona pêşerojê xem û tirs min dîtin. Bicoş lêdida.Di lêdana yekem da hayy digot, ya duyemîn da hû digot. Min got, min ra nêtekê bibexşîne.Got, veke pirtûkê. Min vekir.‘A ku para te ket bixwûne.’Çîroka Yusufcuk derketibû.Pirtûkê got ‘bixwûne.’Min dest bi xwundinê kir:‘Keçikê, bizina xwe wenda kiribû, derî bi derî lê digerîya. Her ku nedidît diçû ber derîyekîdin, bi vî awayî ji wirda direvîya wira. Keçika ku bi derdê wendakirina bizina xwe kolan bikolan digerîya û ku kê dêrî lê vedikirin, bi rûyekî pingirî ‘tuneye, tiştekî hanî li vir tuneye’pêra digotin. Bitirsa bavê ra rêya keçika ku bizin wenda kiribû ser kolika xortekî ket. Birastîwî jî keçikêra got ku bizina ku lê digere neyê cem wî ye. Lê dema ku vana gotin ne gotin,diranên xweyên ku qasî kevirên mermer ên kanîyê spî, birûkenîyeka herî şîrin raberê kir û vamizgînîya dayê: ‘ezê bizina te bibînim!’Û xortî leheng birastî berva gund çû heywan di maladiz da derxist, hanî. Çavên keçikê ku bigirî werimîbûn niha dikenîyan. Dema ku bi bendikîheywên girt û diwir, pêla evîndarîyê a yekem ku li dilê wîyê biçuk ketibû ew jî xwe ra diwir ûzanî an jî nezanî nav serxweşîyekêdabû.’Çîrok ku qedîya pirtûka dest min da jî tune bû.Min heman avahî terk kir.Çîya mêze kir. Di sertapê da kulîlkeka ji nûr banga min dikir.Min dest bi reva bervayî wê kir.Ku direvîyam, ez difikirîm ku rojên raborî di çîrokan da hînê başin, hatina veşarteyênêvindarê ku têne ziman.Her ku direvîyam kulîlka ku banga min kiribû mezin dibû, ez biçuk dibûm.Li wê şewqê, her ku nêzik dibûn vêdiket, mîna kehrîbarê dibiriqî.Her ku direvîyam min dît ku zimanî min hatiye guherandin.Zimanî min diguherîya, vediguherîya zimanekî ku kes lê fêm nake.Dixwestin min bi gotin, sûret û bedenê fêm bikin.Hal ev e ku ne gotin bûm ne jî sûret, ji serîda hetanî lingan bibûm wate.