Untitled

Noord-Amerikaanfche Indiaanen. iïj
Haat der natuur. De minnaar vreest dan ook niet
in de vervulling zijner wenfchen belemmerd tè
zullen worden, als hij flegts eene goede gele­
genheid kan vinden om die ter uitvoer te bren­
gen. Naardien de Indiaanen ook voor göené
dieven of verborgen vijanden behoeven te vree­
zen , laaten zij de deuren van hunne tenten of
hutten , geduurende den nagt, ongegrendeld,
zoo wel als over dag. Twee of drie uuren na
zonne - ondergang rekenen de flaaven of de oude
lieden het vuur in, dat gemeenlijk midden in het
vertrek brandt, en begeeven zig te rust»
Wanneer het dus duister en alles in rust is i
treedt zulk een zoon der wellust, digt in zijn
mantel gewonden , om onbekend te blijven, itt
het vertrek van het meisjen, dat hij voor zijné
minnares begeert; hij ontfteekt aan het ingere­
kend vuur een ftukjen hout, dat als een zwavel-
ilok dient , nadert de plaats daar zij ligt en*
zagtjens het dek van haar hoofd ligtende, fchudt
hij haar tot zij ontwaakt. Als zij zig dan oprigê
en het licht uitblaast heeft hij geene andere be­
kentenis nodig dat zijn gezelfchap niet onaange­
naam is; maar als zij, na dat hij zig ontdekt
heeft, haar hoofd weder onder de deken fteekt,
en geen acht op hem flaat, kan hij verzeekerd
zijn dat alle verdere verzoeken vrugtloos zulleri
gijn en dat hij maar fchielijk moet vertrekken.
H 2 G ê 5