Untitled

i 8 Van de jagt der Noord-
is bij hen bijna in even zoo groote achting als
een voornaam krijgsman. Daar is naauwlijks eene
enkele list, welke 's menfchen fchranderheid be-
dagt heeft om de dieren te vangen of te doo­
den, die hem voedzel verfchaffen, of welker vel­
len voor de Europeërs van waarde zijn, welke
hun onbekend is.
Als zij op de jagt zijn, leggen zij die vadzig-
heid, die hun bijzonder eigen is, af en worden
werkzaam, ftandvastig en onvermoeid. Zij zijn
ook zeer fchrander in het opfpooren van het
wild, en in de middelen om het te dooden. Zij
onderfcheiden het fpoor van de dieren, op welke
zij jaagen, fchoon het voor de oogen van andere
niet te befpeuren is, en kunnen het door het on­
betreden bosch met zeekerheid volgen.
De dieren, op welke de Indiaanen jaagen, om
hun vleesch, dat zij tot voedzel gebruiken, en
om hunne vellen, van welke zij hunne klederen
maaken, of welke zij met de Europeaanen ver­
mangelen, zijn de Buffel, de Eland, het Hert,
de Moofe het Rendier, de Beer, de Bever,
(a) Verfcheiden van de nieuwfte natuur-befchrijvers
houden den Eland (Elk) en de Moofe voor een en het­
zelfde dier; doch wijl de Schrijver van een ander ge-
voelen is en deeze dieren hier agter beiden afzonderlijk
be-
de