Untitled

196 Van de viervoetige Bieren, die in de
de Geneeskonst, koomt van dit dier; voorheen
geloofde men dat het zijne teelballen waren, maar
laatere ontdekkingen hebben doen zien dat het in
vier beurzen vervat is, die in den onderbuik geplaatst
zijn , van welke twee, die de bovenfte
genaamd worden , omdat zij hooger dan de andere
liggen, vervuld zijn met eene zagte , harstachtige
kleverige ftof, met kleine vezelen vermengd,
graauwachtig van buiten, geel van binnenban
eenen fterken, onaangenaamen, en doordringenden
reuk, en zeer ontvlambaar; dit is het
egte castoreum of bevergeil; het wordt hard,
bruin, bros en wrijfbaar in de lucht. De onderfte
beurzen vervatten een zalfachtig vogt als
honig , welks kleur bleek geel, en welks reuk
enigzints verfchillende is van bet ander, zijnde
wat weeker en onaangenaamer; het wordt egter
dikker naar maate het ouder wordt, en verkrijgt
ten laatften de vastigheid van kaarsfmeer. Dit is
ook van een bijzonder gebruik in de Geneeskunde
, maar van zoo veel waarde niet als het egte
bevergeil.
De fchranderheid van deeze dieren in het bouwen
van hunne hutten en in het opzamelen van
hun voedzel is indedaad verwonderlijk. Als zij
zig eene wooning zullen gaan verkiezen, verzamelen
zij in troepen fomtijds van twee of drie
honderd, en bepaalen zig, na een rijp overleg,