Untitled

Amerikaanfche Indiaanen. 25
kragt bijtezetten , fchoon hunne taal ongemeen
kragtig en vol alleriterkfte uitdrukkingen was, en
zoodaanig als het ftoutst hart met fchrik zou
hebben kunnen vervullen, floegen zij, op het
eind van eiken volzin, hunne oorlogs-knodfen
met zoo veel geweld tegens de ftaaken van mijne
tent, dat ik alle oogenblikken verwagtede dat zij
op ons zoude nederftorten. Naardien elk hunner
, in het rond dansfen, mij voorbij kwam,
hielden zij hunne regterhand boven hunne oogen
en keeken mij, terwijl zij digt naar mij toe kwa»
men, ftrak in het gezigt, hetgeen ik niet als een
teken van vriendfchap kon opvatten. Mijn volk
achtte zig verloren en ik, voor mij, beken dat
ik nooit bij enige gelegenheid zoo zeer bevreesd
ben geweest.
Toen zij hunnen dans ten naasten bij geëindigd
hadden, bood ik hun de vrede-pijp aan,
maar zij wilden die niet aanneemen. Toen fchoot
mij, als eene laatste toevlugt, in te beproeven
wat gefchenken zouden uitwerken ; ik nam dan
enige linten en fnuisterijen uit mijne kist, welke
ik hun voor leide. Deeze fcheenen hen in hun
befluit te doen wankelen en hunnen toorn enigermaate
te ftillen; want eene raadpleeging met elkanderen
gehouden hebbende , plaatsten zij- zig
op den grond neder, hetgeen ik als een gunftig
voorteken befchouwde. Hier in bedroeg ik mij
B 5 ook