Vertrouwen in burgers

90 vertrouwen in burgers
ven. Het bleek een hele klus – politie, brandweer – maar uiteindelijk was het er dan toch. Toen hij
zich weer meldde, zeiden de bewoners “Zet dat ding maar neer.”
3.2.2 voortdurende informatie-uitwisseling
In het veldwerk werd voortdurend het belang van informatie benadrukt: goede
informatie-uitwisseling is een voorwaarde voor burgerbetrokkenheid. Ook als er
‘geen nieuws’ is, moeten burgers op de hoogte worden gehouden; wat Gea
Lunsing van de Smederijen in Hoogeveen ‘het niet laten vallen van stiltes’ noemt.
Een maandelijks bericht van de wijkagent, bijvoorbeeld over recente incidenten,
geeft de vrijwilligers in een buurtwacht ook het gevoel te worden vertrouwd en
houdt de buurtgenoten waakzaam in hun gezamenlijk preventie-initiatief.
Wanneer mensen inzicht krijgen in de mogelijkheden en onmogelijkheden waarvoor
beleidsmakers zich zien gesteld, blijven zelfs in gevoelige situaties zoals rond
Schiphol slechts weinigen onredelijk.
Informatie moet aansluiten bij de leefwereld van doelgroepen. Beleidsmakers maken
dus gebruik van – en ‘concurreren’ soms met – de lokale media. De ‘sufferdjes’
en de nog bestaande regionale bladen en omroepen vervullen een verrassend grote
rol. In Amsterdamse gesprekken werd veelvuldig verwezen naar Het Parool en at5,
in Den Haag naar de Haagsche Courant (Verhoeven 2009), in Friesland naar de
Leeuwarder Courant en Omrop Fryslân, in Rotterdam naar Radio Rijmond, en in
Volendam natuurlijk naar het lokale blad nivo. Dorpsverenigingen leerden dat het
uitbetaalt om alle informatievoorziening binnen de eigen gemeenschap via een
enkel kanaal te geleiden. Buurtwebsites bloeien op vele plaatsen en als klap op de
vuurpijl bleek uit onderzoek in Amersfoort dat het lezen van huis-aan-huisbladen
weliswaar afneemt, maar dat dit daar nog steeds de belangrijkste informatiebron is.
De gemeentelijke trekkers van de campagne ‘Drachten wil je meemaken’ werden blij verrast: “Tot
onze stomme verbazing zagen we dat de internetsite een soort social medium werd. Honderden
mensen deelden van alles wat er gebeurde in deze gemeente met elkaar. En wat ze daarvan vonden,
of het nu positief of negatief was.” Ze vullen ook zelf de evenementenkalender: “Hebben we geen
omkijken naar. Gaat als een tierelier.” Op het platform vormden zich ook groepen over de – een
paar maal mislukte – reconstructie van een park. “Toen riep iemand: ‘het zou eigenlijk een evenementenpark
moeten worden, zouden we niet eens kunnen peilen of mensen dat willen? En of de
mensen die eromheen wonen, dat goed vinden?’ Dat hebben we gedaan. Ja, dus.” Een ander voorbeeld:
“Als er iemand rond Oud en Nieuw roept: ‘er liggen hier weer stapels kerstbomen’, is dat een
soort melding. Een telefoontje naar Wijkbeheer: hebben jullie ‘em al gehad? Nee? Nou, graag
erheen. En dat zie je dus tot je stomme verbazing terug: ‘de gemeente heeft snel gereageerd.’ Dat
zeggen mensen dan ook even op deze manier, vertellen ze de wereld. Dat is natuurlijk prettig.”