Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Profetisch: de vloek wordt door Gods profeet, namens Hem als deel van Gods Woord uitgesproken.
Het is aankondiging van Gods oordeel en wijst profetisch heen naar het eindoordeel.
Confessioneel: De vijanden van God kunnen geen vrienden van de gelovige zijn. Zonder
verheffing moeten de gelovigen hun eenheid met Christus belijden, ook ten opzichte van de
vijanden. Het antwoord op vraag 52 van de catechismus is veelzeggend, nl.: "Dat ik in alle
droefenis en vervolging met een opgericht hoofd dezelfde Zaligmaker die Zich tevoren om
mijn zonde voor het strafgericht van God gesteld en de vloek geheel en al van mij weggenomen
heeft, als een Rechter uit de hemel verwacht (a) die al zijn en mijn vijanden in de
eeuwige verdoemenis zal werpen (b) maar mij met al de uitverkorenen tot Hem in de hemelse
blijdschap en heerlijkheid zal nemen".
Hoe rijmen wij nu Psalm 139 vers 21 en 22 met de Nieuwtestamentische opdracht dat wij
onze vijanden moeten liefhebben? Het gaat hier om onze interpersoonlijke verhoudingen
maar dan mogen wij nooit vergeten dat wij God boven alles moeten liefhebben en dan komt
Openbaring 2:6 ons te hulp: "Maar dit hebt u, dat u de werken van de Nicolaieten haat, die Ik
ook haat."32 Het woord "werken" wijst erop dat het niet om een persoonlijke haat maar wel
een principiële haat gaat. Het gaat dus hier om een verbondswraak. Wij moeten de sonde
haten, maar de zondaar liefhebben. Laat ons daarom ook onze kinderen leren om principieel
te haten. Wij vinden ook nog dankliederen van de enkeling (30; 32; 41; 65; 116; 138) en ook
van het volk (67 en 107). De vertrouwensliederen zijn verwant aan de dankliederen (11; 16;
23; 62 en 129).
Er zijn ook liederen die de wet bezingen (19 & 119).
Ook de wijsheidspsalmen (49; 71) bevatten levenswijsheid.
Van de al genoemde Psalmen worden als liturgieën gekarakteriseerd (15; 24; 134) vanwege
de dialoogvorm. Belangrijk zijn de profetische liturgieën waarin een Godsopenbaring gegeven
wordt (12;50en75).
Ten slotte willen wij nog noemen de historische Psalmen waarvan Ps. 78 één van de belangrijkste
is. Deze Psalm is een historisch-didactisch lied wat de openbaringsgeschiedenis
rondom de uitverkiezing van Juda centreert. Het koningschap van David termineert niet het
gedicht, maar leidt de korte profetische visie van de koning-herder vss: 70-72. Profetisch —
de bestendige troon van David in Christus. Het gebruik van de eerste persoon in vs. 1 & 2
kan niet beperkt worden tot Asaf, omdat de verteller (Asaf) zelf de overlevering wil laten
voortleven in "raadsels en spreuken" d.w.z. in dichtvorm. Het is niet het voorrecht van Asaf
alleen om de heilsgeschiedenis door te vertellen. Daartegenover zijn bv. De visioenen van
Johannes in Openbaring 21 geen deel van historisch gebeuren, maar een gezicht wat net hij
gezien heeft. Door de eerste persoon (mij, ik) van Ps. 78 en Openbaring 21 op één niveau te
stellen is taalkundig en hermeneutisch onhoudbaar.
De Psalmen als cultische liederen
Er wordt algemeen aanvaard dat er van de Psalmen als liederen in de liturgie van Jeruzalems
tempel gebruikt zijn. Al voor de ballingschap waren in de tempelliturgie zang en muziek
(2 Sam. 6:5; Amos 5:23; I Kron. 6:31-33; 15:16-29; 16:4-7, 41-42; 23:5, 30; 25:1-7;
II Kron. 5:12; 7:6; 29:30 en 35:15). Op andere plaatsen worden de muziekinstrumenten die in
de eredienst gebruikt zijn vermeld (Ps. 150:3-5; I Kron. 15:19-21,24; 16:5,42; II Kron. 5:12-
13). De namen van Asaf, Korach, Heman, Etan en Jedutun die in de opschriften van bepaalde
Psalmen voorkomen wijzen erop dat er psalmen gezongen zijn, omdat hun namen met de
tempelzang verbonden zijn. (I Kron. 6:33, 44; 15:17-19; 16:5, 4142; 25:1-7, II Kron. 5:12;
20:19). Ook in de opschriften van veel Psalmen vinden we muzikale termen zoals "met snareninstrumenten",
"op fluiten", "voor de muziekleider", enz. We vinden ook cultische aanwijzingen
in de opschriften van bepaalde Psalmen zoals "bij het lofoffer" (100:1) "bij het gedenkoffer"
(38:1; 70:1). Waar de uitroep "Halleluja" in de tekst van een Psalm voorkomt is het
een bewijs dat die Psalm voor de liturgie of cultus bedoeld is, omdat het een bevel is om God
te loven (111-118). Deze Psalmen zijn tijdens de viering van het paasfeest gezongen. (Mark.
14:26). De inhoud van Ps. 24 toont ook dat het tijdens de eredienst in de tempel gebruikt is.