Deur Christus Alleen - AH Bogaards

de Corinthiërs schrijft hij dat de Here aan ons dezelfde weldaden bewezen heeft als aan de
Joden en Hem ook door dezelfde tekens van de genade onder ons bekend gemaakt heeft.
Wij bezitten dus geen voorrecht dat ons kan bevrijden van de wraak van God die hen getroffen
heeft. Zijn wij gedoopt? Ook de Joden zijn gedoopt in de doorgang door de Rode Zee en
in de wolk (1 Kor. 10:1,11). Sommigen beweren dat dit alleen maar een vleselijke doop was.
Maar dan zou het bewijs van de apostel niet opgaan, die juist aan de Corinthiërs de inbeelding
wil ontnemen dat zij door hun doop boven de Joden staan. Dan zou niet van toepassing
zijn wat hij daarop laat volgen, dat zij dezelfde geestelijke spijs gegeten hebben en dezelfde
geestelijke drank gedronken hebben, nl. Christus." Ook ds. C. Vonk waarschuwt tegen de
verdeling van de Schrift in Oude- en Nieuwe Testament als hij zegt: dat wij voorzichtig moeten
zijn wanneer we spreken van Oude- en Nieuwe Testament. Deze verdeling moet niet
misbruikt worden om de eenheid van de Schrift te verbreken. Het is zoals met de kerk wanneer
we spreken van O.T. Kerk en N.T. Kerk, als wij daarmee maar niet de eenheid van de
kerk wensen te breken, want er is maar één kerk. De kerk uit de heidenen is ingelijfd in het
oude Israël, Rom. 11: 17 - 29. Zo is het N.T. ook geen nieuwe Bijbel bij di Joodse Bijbel maar
vormt hete onontbeerlijke sluitstuk van de Heilige Schrift waarover Paulus aan Timotheüs
schrijft. Wanneer wij de Schrift zo zien kunnen we bv. de Psalmen niet beschouwen als liederen
die wij ontgroeid zijn en waarover wij ons verheffen, maar moeten wij de Psalmen eren
als liederen door Gods Geest geschonken aan Zijn kerk, onze kerk. 48
Christus’ testament.
Gods verbond heet zijn beloftes (Heb. 6) en testament (Heb. 9). Voor ons betekent een testament
de laatste wil van een persoon die uitgevoerd wordt na zijn dood ten opzichte van
erfgenamen die dan volgens bepaalde bepalingen begunstigd worden. Een testament bestaat
uit twee delen nl. de voordelen of bemaken aan de erfgenamen en de regels die de
erfgenamen moeten nakomen om te delen in de erflating. Het is ook wat de Bijbel is nl. het
boek van Gods beloftes en eisen. Dit testament bepaalt ook onze verhouding tot God, d.w.z.
wat wij moeten doen om erfgenamen te blijven. Het gaat m.a.w. over onze godsdienst (ons
dienen van God) die zijn hoogste uiting in de eredienst vindt. Hoewel de liturgie in voorkomst
bij het Oude- en Nieuwe Testament van elkaar verschillen, blijven de regels die door de erfgenamen
nagekomen moeten worden dezelfde namelijk gehoorzaamheid aan Gods liturgische
eis. Ook de erfenis blijft dezelfde nl. ons kindschap. Ten derde blijft ook het lied
voor beide erediensten hetzelfde namelijk de Psalmen. God heeft in de Oudtestamentische
kerk een vastgestelde liturgie voor de eredienst (Ex 25-31). In deze kerk vinden we ook het
boek van de Psalmen, bestemd voor de eredienst. Bij de Nieuwtestamentische Kerk heeft
God ook een vastgestelde liturgie voor de eredienst die bestaat uit Christus die preekt -(Matt.
4:17; Matt 10:7; Matt 11:1; Markus 1 :38 en Luk8:1). Christus die avondmaal bedient - (Matt.
26:26, 27 & 28; Markus 14:12-25; Luk. 22:7-23 en I Kor. 11:23-29). Christus die doopt —
(Joh. 3:26) en Christus die Psalmen laat zingen — (Matt. 26:30). Nu is die vraag: waarom
hetzelfde lied in de eredienst in het Oude- en Nieuwe Testament? Ten eerste wordt hetzelfde
Verbondshoofd bezongen. Ten tweede zijn de schuldbelijdenis en dankbaarheid bij een wedergeborene
van het oude en nieuwe verbond precies hetzelfde. Ten derde wil de Here zijn
dienst vrijwaren van willekeur en gevoelsgodsdienst, daarom wordt het lied bepaald door de
Testateur en niet door de erfgenamen. Als wij dan beweren dat de Psalmen niet de Christus
bezingen of Oudtestamentisch zijn, dan zou hetzelfde argument zeker bij Israël kunnen gelden
namelijk dat de Psalmen niet de Christus bezingen en te Nieuwtestamentisch zijn. Lees
maar Hebreeën 11 om deze stelling te verstaan namelijk dat er telkens gezegd wordt: "door
het geloof heeft. . ." en vooral vers 13: "In het geloof zijn zij allen gestorvene zonder de beloftes
te verkrijgen, maar zij hebben deze uit de verte gezien en geloofd en begroet, . ." Volgens
Hebreeën 9:16 treedt een testament slechts in werking bij di dood van de testamentmaker,
die in dit geval God zelf is. En toch, God is eeuwig, Hij kan niet sterven, er moest dus
een Middelaar komen, een andere Testateur, en dat is Christus. Hij die ook zelf God is, heeft
zijn heerlijkheid bij de Vader verlaten en zichzelf vrijwillig voor deze taak gegeven in onderdanigheid
aan God. (Ps. 40:9 en Joh. 17:4). Als Christus dan aan het kruis uitriep: "het is