Deur Christus Alleen - AH Bogaards

stige Goddelijke Koning van de eindtijd, de Messias. Dit is vooral het geval met Psalmen 2,
18, 20, 21, 45, 72, 89,101,110,144:1 -11. Overal is hier de koning, de Koning van de Here,
en zijn daden, goddelijke daden, en zijn heerlijkheid, goddelijke heerlijkheid. In Ps. 2 gaat het
om di troonbestijging van een Judeese (Israëlitische) koning uit de tijd na David, misschien
Josia in de 7de eeuw voor Christus te Jerusalem vs. 6: "IK (—God) heb mijn Koning gezalfd
over Sion, mijn heilige berg". Het is duidelijk dat hier naast de geschiedkundige verklaring de
Messiaanse moet gelden. Vers 7-9. Al in de oud Joodse geschriften wijzen deze verzen op
de Messias. In elk geval worden hier kwalificaties aan de koning van Jeruzalem gegeven die
slechts van toepassing zijn op de koning van de eindtijd zoals men ook vindt bij Jesaja. God
en deze koning horen bij elkaar zelfs in zo'n nauw verband dat in het 2de vers de Messias en
God met elkaar gelijk gesteld worden. Vers 2: "De koningen van de aarde staan gereed en
de vorsten houden samen raad tegen de Here en tegen zijn Gezalfde en zeggen". Hierin
heeft het woordje 'en' bijna die waarde van een = gelijkteken. Zij staan op tegen de Here en
daarom tegen de Messias. Daarom zou de onderwerping van de volken aan de Messias uitlopen
op hun volkomen dienst aan God. Nauwverwant aan Ps. 2 is Ps. 110 dat hoogstwaarschijnlijk
door de rabbijnen i de tijd van Jezus als Messiaans beschouwd werd. (Vergelijk
Matt. 22:41 vv. 26:64 en 1 Kor. 15:25 vv.). Deze verzen stellen de Psalmen naast de profetische
uitspraken betreffende de Messias en reiken tot dezelfde hoogtes van het Nieuwe Testament.
Ook de andere genoemde Psalmen bevatten meer of minder duidelijke Messiaanse
inhoud. Zo kan men het Evangelie van de Heiland van de wereld brengen beginnende bij de
geschriften van het Oude Testament (Hand. 8:35) en dan niet slechts bij Jesaja maar ook bij
vele Psalmen. De afstand tussen de Psalmbundel en het Nieuwe Testament is uiterst gering.
In de Psalmen reikt het Oude Testament boven zich uit naar het Nieuwe Testament. De
woorden van sommige psalmdichters zijn als een stroom die naar de zee snelt en in de benedenloop
van de stroom ziet men duidelijk de wijde zee van Gods oneindige genade in Jezus
Christus. Er is in veel Psalmen hetzelfde evangelie als in het Nieuwe Testament. Ook
daar klinkt het: "Want zo lief heb ik de wereld gehad". Ook daar is de Man op de achtergrond
dit in het nieuwe verbond naar voren treedt. Ook daar mag men op elke bladzij zelfs in elke
regel horen: Zo spreekt de Here. Daarom zijn er ook zo veel aanhalingen in de onderwijzing
van Jezus uit de Oude Psalmen terwijl de zinspelingen legio zijn.107 Geen wonder dat Augustinus
van de Psalmbundel zegt: "de eeuwige stem van de gehele kerk, zij zijn de oecumenische
liederen van onze kerk, ouder en beter dan welke andere verzameling ook".