Deur Christus Alleen - AH Bogaards

engen in de Kerk en of de vrijlating van iedere Gemeente om gezangen in te voeren alreeds
een voldongen afwijking is" (zoals gesteld aan de Synode van 1936) wacht nog steeds
op een principieel georiënteerd antwoord; zo ook het bezwaarschrift van de kerkenraad van
Theunnissen wat aan dezelfde Synode gericht is: of de invoering van de gezangen niet in
strijd is met art 69 K.O. en de geschiedenis van de Gereformeerde Kerk inzake Gezangen.
Op laatstgenoemde heeft de Synode van 1939 het historisch onjuiste antwoord gegeven als
zou de kerkstrijd over het kerkgezang slechts gericht geweest zijn tegen het vrije lied en niet
de berijmde gedeeltes. Dit is historisch onjuist omdat veel Gezangen wel berijmde Schriftgedeeltes
waren en deze toch niet door de Gereformeerde Kerk ná de afscheiding van 1859
aanvaard zijn. De Heilige Geest heeft in de inspiratie van het Woord de Psalmbundel als lied
voor de gelovigen gepresenteerd. Wie het Psalmboek in de Bijbel nagaat vindt dat de inhoud
ervan de hele Bijbel omspant — van Genesis af tot bij Openbaring. Al komt de Naam van
Christus niet direct in de Psalmen voor, zien deze toch op Hem. De Heilige Geest weet wat
de diepste zin, inhoud en betekenis van de Psalm is. Al kunnen wij niet altijd de diepere zin
van een Psalm bepalen, doet Hij het (zie Rom. 8:26). Het is dan ook opmerkelijk dat de Heilige
Geest in de inspiratie van het Nieuwe Testament geen liederenbundel gepresenteerd
heeft. Al komt de naam Christus nergens in de Psalmen voor, we hebben geen Schriftberijmingen
nodig om de Christus te bezingen, want de Psalmen zijn liederen van het Verbond.
Dit houdt o.a. in dat feitelijk elke Psalm in het Nieuwe Testament weerklank vindt. Wij verwijzen
naar Ps. 22 en Ps. 110. Ps. 22 weerklinken in Mat. 27:46, Markus 15:34, Mat. 27:39,
Mark. 15:29, Mat. 27:35, Mark. 15:24, Luk. 23:33, Joh. 19:23, 20:25, Luk. 23:34, Joh. 19:24
en Heb. 2:12. Psalm 110 wordt aangehaald in Mat. 22:44, Mark. 12:36, Luk 20:42, Joh.
12:34, Hand. 2:34 en 35, Hebr. 1:3,13; 2:8, 7:21, 5:6, 7:24, Ef. 1:20,22, Kol. 3:1, 1 Petr. 3:22,
I Kor. 15:25, Rom. 2:15 enz. enz.
Waarom willen wij specifiek liederen hebben die de Christus bezingen als de naam HERE
feitelijk in elk Psalmvers voorkomt. HERE ziet toch op de Verbondsgod, de Goddelijke Drieeenheid,
m.a.w. de Christus wordt bezongen in elk Psalmvers waarin het woord HERE voorkomt.
Door nu een Nieuwtestamentische liederenbundel te willen presenteren, ziet erop dat
de Kerk het werk van de Heilige Geest in dit verband wil aanvullen.
Menselijke willekeur (en dat is zonde tegen het tweede gebod) was dan ook bij de presentatie
van de Schriftberijmingen de maatstaf en de beslissing over wat berijmd zal worden en
wat niet. Geen kerkelijke Synode heeft zich in het licht van het Woord bezonnen over wat
berijmd mag worden en wat niet. Het is dus een willekeurige en menselijke berijming waarmee
we te maken hebbe. In het Oude Testament vinden we verschillende liederen die niet in
de Psalmbundel opgenomen zijn: Overwinningslied van Israël bij de Rode Zee (Ex. 15:1-21);
Davids psalm in I Kron. 16:7- 36; Hizkia’s lied (Jes. 38:9-20), e.d. Maar daartegenover komen
de Deputaten en nemen uit het Oude Testament Jes. 53 (lied no. 7); Ezech. 36:25-28
(lied no. 14); Jes. 40:1-11 (lied no. 22); de Tien Geboden (Ex. 20) die ons in lied no. 26 aan
God moete terugzingen; Jes. 45:5-11 (lied no. 34); Num. 6:24-26 (lied no. 47) en berijmen
ze. Is dit geen poging om het werk van de Heilige Geest in de Psalmbundel aan te vullen?
Dan zijn er ook verschillende Nieuwtestamentische gedeeltes die in de Heilige Schrift beslist
niet als lied geopenbaard zijn die nu als kerklied aangeboden worden: Joh. 1:14 (lied No. 5);
de kruiswoorden (lied no. 6); (het is nog een open vraag hoe wij ons hier in de plaats van
Christus kunnen stellen door de kruiswoorden te willen zingen); de hemelvaart (lied no. 11;
de berijming van het Pinkstergebeuren (lied no. 13); Jezus zegent de kinderen (lied no. 15);
de zaligsprekingen (lied 16); Matt. 11:25-30 (lied no. 18); Luk 15:18-24 oor de verloren zoon
in lied no. 19, en zo kan doorgegaan worden. De berijming van de zeven brieven aan de zeven
gemeenten in Openb. 2-3 (liederen 38-44) zijn in werkelijkheid visitatierapporten aan die
gemeenten. De meeste liederen uit Openbaring zijn een beeld van de triomferende kerk. Het
zijn dingen die Johannes persoonlijk aanschouwd heeft. Wij kunnen ons niet in de plaats van
Johannes zetten en zingen van "ik" zoals dat in de Schriftberijmingen wel gedaan wordt. Kort
samengevat: de presentatie van de Schriftberijmingen spreekt van menselijke willekeur, en
alle zelf ingestelde godsdienstige plechtigheden zijn in het licht van het Woord een overtreding
(zie Lev. 10:2; Jes. 1:13-16: I Sam. 15:23; Matt. 15:19).