Deur Christus Alleen - AH Bogaards

meerde strekking . . . een best tegenwicht" zou zijn tegen de Sankey-liederen en de Kinderharp
en stelt in de plaats daarvan de Psalmgezangen(art 143 Synode 1913).
v. De Synode van 1910 benoemt, op grond van een beschrijvingspunt van Pretoria, een
studiecommissie om een degelijke studie te maken van de Gereformeerde kerkzang (artt.
135, 194). Deze commissie bevond dat de toelating van een enkel gezang een verzaking
van het Gereformeerde standpunt is. Hoewel de meerderheid van hen tegen de insluiting
van de Twaalf Artikelen was, besloot deze synode: "In de Gereformeerde Kerk (Gemeenten)
van Zuid-Afrika zullen bij de openbare godsdienst gezongen worden alleen de 150 Psalmen
Davids, de 12 Artikelen des Geloofs en de Gezangen, waarvan de tekst in Gods Woord staat
uitgedrukt, te weten: De Tien Geboden, 't Onze Vader en de Lofzangen van Maria, Zacharias
en Simeon. Het Psalmboek naar de berijming van 1773, thans in gebruik blijft de gemeenten
aanbevolen, totdat de Gereformeerde Kerk in Zuid-Afrika, in Synode vergaderd, een betere
berijming gekeurd heeft" (art 143 synode 1913). De kwalificatie "de Gezangen, waarvan de
tekst in Gods Woord staat uitgedrukt" kan hier ook niet als algemeen grondbeginsel voor
enige verdere berijming gebruikt worden. De woorden "te weten" kwalificeren en beperken
het tot de specifieke gezangen die genoemd worden.
vi. Omdat er bezwaren begonnen te ontstaan tegen de berijming van 1773 en ook omdat
Afrikaans als voertaal algemeen erkenning begon te krijgen, besloot de Synode van 1920 om
een commissie te benoemen " om zich te beijveren voor een Afrikaanse Psalmberijming"
(art. 129).
vii. De Synode van 1927 geeft geen gevolg aan een beschrijvingspunt wat vraagt: "De Synode
bespreekt de wenselijkheid om onze berijmde Psalmbundel aan te vullen met berijmde
gedeeltes uit het Oude en Nieuwe Testament", en besluit: "De Synode acht dat het niet gewenst
is om een verandering te brengen in het besluit van de Synode van 1913 te vinden
onder Art. 69 K.O." (artt. 17, 155).
viii. In antwoord op het schrijven van de Gereformeerde Kerken in Nederland over de uitbreiding
van het kerkgezang, antwoordt de Synode van 1930 met het besluit: "Dat de Synode
van Reddersburg, 1927, besloten heeft om te blijven bij Art 69 Kerkorde. Na die tijd is de
zaak nog niet weer aanhangig gemaakt op onze Synodale Vergadering. Gevolglijk heeft de
Synode van 1930 zichzelf dan ook niet opnieuw erover uitgesproken" (art 88). De eerste
kraak in de bressen van het Gereformeerde beginsel ten opzichte van de kerkzang zijn echter
ook op deze Synode begonnen. De deputaten voor de Psalmberijming berichten dat benevens
een groot aantal Psalmen die berijmd zijn "ook enige lofzangen en 6 N.T, liederen
berijmd zijn "die wij aanbevelen om achter in een uit te geven bundel gedrukt kunnen worden"
(art. 47; blz. 50). Hoewel het besluit van de Synode luide: "over de Nieuwtestamentische
liederen beveelt uw commissie aan dat de Synode zichzelf niet nu al uitspreekt" (art.
165), heeft de Synode het nochtans ter tafel genomen. Volgens art. 49 Kerkorde beschikken
deputaten slechts over uitvoerende macht. "Elke meerdere vergadering benoemt deputaten
om wat besloten is, uit te voeren volgens een welomschreven opdracht". Indien deputaten de
macht tot handeling op zich nemen worden ze inderdaad een bestuurscollege zoals bij het
Collegialisme gebeurt (Vgl. Dr. B. Spoelstra in Handleiding bij de K.O. Blz. 299-300). De opdracht
van de Synode van 1920 aan de deputaten was om de Psalmen in het in Afrikaans te
berijmen. Op eigen gezag lieten zij ook 6 andere liederen berijmen die zij ook in de bundel
wilden laten opnemen — en dat in strijd met de besluiten van de Synodes van 1913, 1927 en
voorafgaande. Volgens art. 33 K.O. moeten zaken op ordelijke wijze ter tafel gebracht worden,
te weten beschrijvingspunten, bij wijze van gravamen (art. 46 K.O.) of bij wijze van appél
(art. 31 K.O.) Hier brengen deputaten het buiten hun opdracht om ter tafel. Daarmee is
de deur geopend voor de uiteindelijke invoering van de berijmde gedeeltes.
ix. Op de Synodale tafel van 1933 dienen er beschrijvingspunten van de Classis Pretoria,
Classis Potchefstroom en de Algemene Vergadering van de O.V.S. waarin de Synode gevraagd
wordt om uitbreiding van de kerkgezangen door verdere berijmingen uit het Oude en
Nieuwe Testament te aanvaarden. De sterke overeenkomst in alle drie de beschrijvingspunten,
o.a. dat er een sterke begeerte daartoe in het kerkverband zou bestaan en dat het kerkelijke
gebruik ervan aan de vrijheid van de kerkenraden overgelaten moet worden, wijst
erop dat achteraf ruggenspraak geweest kon zijn, en het geen spontane actie was — vooral