Bijlage 5 Cultuurhistorische effectrapportage

over de geslotenheid, de rechtlijnige
en regelmatige tegenover de bochtige
en onregelmatige structuur, is duidelijk
aanwezig.
De kenmerken van beide landschap-
pen zijn over het algemeen goed her-
kenbaar. De samenhang tussen de
individuele elementen is in beide land-
schappen groot. Weliswaar is de zicht-
baarheid van de Oude Rijn niet erg
groot (kavelpatroon, niveauverschillen
maaiveld, watervoerende restgeul),
vanwege de samenhang met het
bewonings-, verkavelings- en wegen-
patroon, is de stroomrug toch duidelijk
herkenbaar.
Zwak
Het gebied is sterk versnipperd, vooral
door de snelwegen (A2 en Al 2), die de
begrenzingen van een aantal ontgin-
ningsblokken doorsnijden en/of onher-
kenbaar maken. De A2 vormt met het
industrieterrein Lage Weide bovendien
een enorme barrière tussen de noord-
kant van het gebied en de stad Utrecht.
Het Amsterdam-Rijnkanaal vormt een
barrière aan de oostkant. Historische
verbindingslijnen in het gebied en tus-
sen het gebied en de stad zijn dus
door- of afgesneden. De relatie tussen
het gebied en stad is vrij zwak. In visu-
eel opzicht fungeren wel 'landmarks'
zoals de torens van de centrale Lage
Weide als drager van de relatie.
De herkenbaarheid van de landschap-
pen is de afgelopen decennia achter-
uitgegaan door de spreiding van min
of meer stedelijke functies in het
gebied (fabrieken, sportparken e.d.),
waarbij met de landschapskenmerken
niet of nauwelijks rekening is gehou-
den. Zo vormt het industrieterrein
Strijkviertel een uit cultuurhistorisch
oogpunt ongelukkige onderbreking
van het klei-op-veengebied aan de
zuidkant van de Leidsche Rijn.
4.3 Cultuurhistorische waarde-
ringskaart
In het plangebied is een aantal elemen-
ten van cultuurhistorisch belang aan-
wezig. In veel gevallen staan deze ele-
menten niet los van elkaar, integen-
deel, hun samenhang, zowel in ruimte
als tijd, maakt dat een aantal gebieden
een bijzonder hoge cultuurhistorische
waarde heeft.
De uiteindelijke waardering staat aan-
gegeven op kaart 2. Hierop is een
onderscheid gemaakt in zeer waarde-
volle gebieden die voor behoud in aan-
merking komen, gebieden waar het
cultuurhistorische patroon zoveel
mogelijk gehandhaafd dient te blijven
en gebieden met een minder belangrij-
ke hoofdstructuur.
Zeer waardevolle gebieden
Voor vijf gebieden is de cultuurhistori-
sche waarde zo hoog, dat hier geen
aantastingen mogen plaatsvinden.
Duurzaam beheer moet hier het uit-
gangspunt zijn, dat wil zeggen dat het
huidige karakter van het gebied
gehandhaafd moet blijven, dat het
landschap vrijwel intact dient te blijven
en dat de cultuurhistorische compo-
nenten niet vernietigd of anderszins
onherkenbaar gemaakt mogen wor-
den. Deze gebieden (A tot en met E op
de waarderingskaart) zullen hierna kort
worden besproken. De in de tekst
gebruikte nummen verwijzen naar de
kaart.
A Vleutense Wetering/Wilhelminalaan
Het gebied is gelegen binnen een
grote meander van de Oude Rijn (I),
direct ten zuidoosten van de bebouw-
de kom van Vleuten. De Vleutense
Wetering maakt daar op deze plaats
deel van uit. In het zuidwesten wordt
het gebied begrensd door de
Wilhelminaiaan, die nog van middel-
eeuwse oorsprong is. De spoorweg
doorsnijdt het gebied. Binnen het
gebied ligt het njksmonument 'Huis te
Vleuten' (4). De oprijlaan van het huis
is nog goed herkenbaar in het land-
schap. Een aanzienlijk deel van het ter-
rein is afgeticheld (afb. 14).
De archeologische inventarisatie heeft
een zeer groot aantal vondsten opgele-
verd, waardoor een omvangrijke