Uit het isolement - Divosa

vang plus’, metdienverstande, dat onderdelen hiervan dan worden ingezet ter
ondersteuning van het overgangsproces en geen dominant onderdeel van het
eindperspectief zijn.
1. Ombouw van het SW-bedrijf
In beide modellen is een ombouw van het SW-bedrijf noodzakelijk. Deze
ombouw behelst een aantal elementen. In de eerste plaats zullen de bedrijfsrisico’s
moeten worden verminderd. Zo moet worden onderzocht wat het
renderend vermogen van vooral de productieafdelingen op de langere termijn
is. Op basis hiervan kan worden bepaald of en in welk tempo productielijnen
moeten worden afgebouwd. Afbouwen hoeft overigens niet per se sluiting op
korte termijn te betekenen. Zeker als de marktpositie nog redelijk is, liggen er
mogelijkheden voor verkoop met gelijktijdige detachering van medewerkers.
Ook kan de mogelijkheid worden onderzocht om schommelingen in het
werkaanbod op te vangen door samen te werken met andere SW-bedrijven
in de regio. Deze samenwerking hoeft zich uiteraard niet te beperken tot
de ombouwfase, maar kan ook structureel worden ingezet. Dit voorkomt
kapitaalvernietiging.
52
In de tweede plaats dient te worden ingezet op het aantrekken van loonopdrachten
voor beschut werken en externe dienstverlenende activiteiten
(bijvoorbeeld in de groenvoorziening of de schoonmaak), en op externe
plaatsing. Deze lijn is van belang voor beide modellen; in het model ‘Arbeidsmarktinstrument’
is het echter een eindperspectief, terwijl in model ‘Dagopvang
plus’, gezien de verandering van de doelgroep op termijn, het vooral
een tijdelijke maatregel is om te voldoen aan de beweging van binnen naar
buiten en om de exploitatie op peil te houden. Centraal in deze lijn staat de
ontwikkelgedachte, waardoor SW-ers worden toegerust om ‘buiten’ te werken.
Dit vraagt niet alleen om het verder professionaliseren van de acquisitie
van passende werkzaamheden en externe plaatsingen, maar om een totale
heroriëntatie van bedrijfscultuur en -inrichting. Niet meer de productie, maar
de ontwikkeling van medewerkers staat voorop, wat zich bijvoorbeeld zal
weerspiegelen in de versterkte positie van personeelszaken, en de noodzaak
voor een andere vorm van begeleiding door werkleiders.
In de derde plaats kan deze infrastructuur worden ingezet voor andere
groepen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Gemeenten dienen dus reïntegratiekandidaten
aan te leveren, bijvoorbeeld in het kader van work fi rst of
langdurig werklozen die voor sociale activering in aanmerking komen. Hierbij