mei PDF - Historische Kring In de Gloriosa

iesje Wolters met poppenbeurs in Kostenhoef
oppenogen hebben
FOTO: NIESJE WOLTERS
• Jongenskopje, een antieke Heubach
uit 1910.
„Deze zomer
voor me-
Inter- zelf weer modepoppenma-
view ken, creatief
te zijn, naast
het organiseren
van pop-
door Ita penbeurzen."
Dat is de
Verwey wens van
poppenmaak- I
ster Niesje Wolters van Bemmel.
Het opzetten van die beurzen
in Nederland en daarbuiten
en het helpen uitgeven van boe- I
ken en bladen op poppen- en berengebied
laten daarvoor weinig
ruimte. Iets wat ze niet al te
erg betreurt. Haar atelier is een
begrip in Nederland en daarbuiten
en dat vergoedt veel, zo niet
alles.
„Het is zalig om bekend te zijn.
Poppenmaken is een vak geworden.
Daar heb ik hard aan moeten
werken."
meestal een ziel
Atelier Niesje Wolters van Bemmel
houdt zondag een poppen-
beurs in De Dobber in Kortenhoef.
Kijken naar poppen uit nylon
en tricot, zeemleer en klei,
houtpasta en papier maché, porselein
en gips. Of wat techniek
opsteken, want de aanwezige poppenmaaksters
leggen graag uit
hoe dat in zijn werk gaat: een
kopje boetseren of beschilderen,
het maken van hoedje of pruikje.
De nieuwe collecties van de
maaksters beloven volgens Niesje
Wolters van Bemmel weer veel. Zo
zijn de internationaal bekende
sprookjes-poppenmaakster Bets
van Boxtel en de bekende 's-Gravelandse
Marguérite van Eyk met
haar karakterpoppen aanwezig.
Gedachten
En aspirant poppenmaaksters
kunnen thuis meteen aan de slag,
want moeilijk verkrijgbare materialen,
stofjes en bandjes, patronen
en kantjes: het is er allemaal.
Voor liefhebbers van poppenhuizen
is er een uitgebreide miniaturenstand
en niet te vergeten een
keur aan beren, antieke poppen
en natuurlijk een poppendokter.
„Een pop is rondom, niet vlak
als een schilderij. Poppen leven, je
kunt tegen ze praten, hun ogen
hebben meestal een ziel. Het lijkt
alsof ze je volgen met hun blik.
Dat raakt mensen, zoiets als het
geloven in kabouters, als je ze
ziet. Datzelfde hebben antieke
poppen. Die hebben een heel leven
achter de rug, lang niet altijd bij
hetzelfde gezin. Dat voel je en als
je naar die ogen kijkt, vind je je
eigen gedachten erin terug", al-
dus Niesje Wolters (60), die ruim
een jaar geleden van Oud-Loosd-
recht verhuisde naar de Veluwe.
. . . .
„zon twintig Jaar geleden begon
ik met het maken van damespoppen.
Bij Marijke van Melle-
Man. Afschuwelijk lelijk als je ze
nu ziet. Naïef geboetseerd rond
een tempex bol. Dun neusje, ogen
te hoog, volkomen uit verhouding.
Later ga je je eigen stijl zoeken.
Met m'n opleiding modeltekenen
ging ik duá modelfiguren
maken. Lesgeven en demonstreren
om meer cursisten te krijgen,
volgden later."
„Poppen zijn er altijd geweest.
Poppenmaken is een vorm van
kunst. Ik zou het iedereen willen
aanraden. Je hebt een doel in je
leven. Als je iets schept, doet het
er even allemaal niet toe. Zelfs
ben ik ervan overtuigd, dat ziekten
en kwalen dan minder vat op
een mens hebben", vindt Niesje,
die samen met echtgenoot Max
meer dan een dagtaak heeft aan
de beurzen en wat daaromheen
hangt.
„De jaren maken dat je er ervaring
in krijgt. Van de concurrenten
ben ik de oudste en de grootste.
Wij hebben de auteurs van
vijftig door ons uitgegeven poppenboeken.
Inderdaad bepaal ik
wie van de vaste kern poppenmaaksters
aan een beurs meedoet.
Iedere beginneling is nog
een amateur. Door les te nemen
van een steeds betere maakster,
gaat die amateur steeds met kleine
beetjes vooruit. Ze worden opgevoed
om steeds beter te kijken.
Maar plaatselijke maaksters kunnen
altijd meedoen."