Nummer 178 - februarie 2002 - Nederlandse Vereniging van ...

de kromme mast en zeil. Hoe harder men
gaat hoe hoger de toon en de meeste hebben
dan ook geen log nodig om hun snelheid
te kunnen schatten maar slechts een
geoefend oor. De derde klank in deze symfonie
is er niet continue maar incidenteel.
Haast menselijk van aard en luider en vaker
naarmate het harder waait. Het zijn de kreten
van de surfer, hangend aan zijn giek, uit
z’n bol gaand wanneer de snelheid ver
boven de maximum toegestane waarde
stijgt en hij en z’n board gelanceerd worden
door golf en water.
Je hoort ze dus eerder dan dat je ze ziet. En
dat is de laatste jaren behoorlijk toegenomen.
Het aantal surfers is explosief gegroeid
en hun zeilen zijn transparant geworden
zodat ze lastiger zijn te ontdekken. Lastiger
wordt het waneer de surfer zijn zeil in de
lucht heeft geplaatst. Aan een klein model
parachute laat de ‘kitesurfer’ zich door het
water sleuren, daarbij zijn aandacht vooral
richtend op de vlieger boven hem. Op ons
thuiswater zijn er al een flink aantal gesignaleerd.
Omhoogkijkend scheuren zij over het
water, zich kandiderend voor de titel snelver-
REISVERSLAGEN
JanWillem de Koning en Annet de Haan
BERICHT VAN DE ONDERNEMING (8)
Op de rivier De Gambia , 20 december
2001
Dag Allemaal! Wat een cultuurschok!
Afrika. Een hele ervaring om hier rond te
lopen als blanke (tubab) tussen pikzwarte
mensen. Op de lagere school hingen (zendings)platen
van Afrika en in zo’n wereld
zijn we nu. Een heel verschil met ons keurig
aangeharkte landje. Hoe kunnen mensen
zo leven, wat een verschil tussen arm en
rijk. Er zijn veel vriendelijke mensen, behalve
de opdringerige types.
Maandag 5 november
We vertrekken (voor onze langste oversteek
tot nu toe) uit Las Palmas; na een half
uurtje houdt de motor er mee op.
Ontluchten en we stomen verder, tien uur
lang, want er staat geen zuchtje wind. Dan
komt er wat wind, maar we lopen soms niet
meer dan twee knopen en schommelen
hevig; een onrustige nacht. Ook de volgen-
22
keer en je vraagt je af of het vaarbewijs ook
voor hen binnenkort niet moet worden verplicht.
De kitesurfer heeft minder mogelijkheden
om zijn plank te dirigeren in de
gewenste richting en daar zit ‘em nou net
onze zorg. Met een omhoog starende snelheidsmaniak
aan boord van plank met een
moeilijk voorspelbare koers is de kans op een
aanvaring natuurlijk niet geheel uit te sluiten.
De plank, met een snelheid van zeker 50
km/uur, baant zich dan waarschijnlijk zonder
problemen een weg door de huid van ons zo
geliefde bezit. Het resulterende gat, hopelijk
voldoende hoog boven de waterlijn, zorgt
voor de bijnaam van deze surfers: brievenbussen.
de dag worden we heen en weer gejonast,
de boom in de kluiver helpt maar een beetje.
Een gevlekte dolfijn houdt ons gezelschap,
weinig schepen om ons heen en we
schieten niet hard op. Meestal zijn we te lui
om de cruising chute te zetten. Maar met
de hele dag voor ons, doen we het toch
maar en het gaat geweldig! Bij schemer
verruilen we de chute voor de genua en dat
is maar goed ook, het wordt een wilde,
donkere nacht met veel herrie en gerol.
Slapen is bijna onmogelijk, dan maar wat
liggen en dat valt al niet eens mee.
Overdag halen we de slaap wel weer in.En
dan komt er wind, 5-6-7; we liggen mooi op
koers en willen voor donker de boom uit de
fok halen, Annet heeft geen kracht genoeg
en als JanWillem de schoot iets viert, breekt
de boom met een klap tegen een stag in
tweeën. We verleggen de koers wat hoger,
lopen daardoor wat sneller en door te
reven ook rustiger. Vliegende vis aan dek.
De afnemende maan staat hier een kwart-