Nummer 178 - februarie 2002 - Nederlandse Vereniging van ...

gen dubbel van het lachen. In de baai van
Dakar ligt Île de Gorée een prachtig eilandje
dat in vroeger tijden het handelscentrum
voor Dakar was, hier woonden kooplieden
en slavenhandelaren. Er staan prachtige
koopmanshuizen in koloniale stijl. Er zijn
geen auto’s op het eiland en er heerst een
prettige sfeer. We bezoeken er het historisch
museum over onder andere de slavenhandel,
en de ontwikkeling van Dakar een
van de grootste Afrikaanse steden.
Oorspronkelijk woonden er op dit eiland
ook Nederlanders, later de Portugezen en
daarna Fransen. De naam is afgeleid van
het Zuid-Hollandse eiland Goeree. Je kunt
er goed eten en er zijn talloze souvenirverkopers,
maar ze zijn gelukkig minder
opdringerig dan in Dakar.
We hebben geen criminaliteit meegemaakt
of enge situaties. Maar in de taxi waarschuwt
de chauffeur mij dat ik mijn rugzakje
niet zo maar op mijn schoot kan laten liggen,
want iemand zou het eruit kunnen
grissen! En een wandeling tegen schemer
langs het strand is wel wat beklemmend,
zoveel mensen die niets hebben en vis met
vliegen proberen te verkopen, jongetjes
die je een tijd volgen, mannen die wat lispelen,
nee, dat zoeken we niet weer op. Bij
Hann Plage ligt het strand vol met dooie
vis, een hond, en zelfs een dood schaap,
plastic, lappen, vodden, ingewanden,
schoenen en de geur is niet zo fris. Toch
wonen er veel mensen op het strand in hutjes
van palen met golfplaat en plastic, wat
stenen of blokken om te zitten, koken en
verkopen. Bij de jachtclub kunnen we
water halen, douchen, koud, heerlijk, we
laten de was doen en zitten vaak op het
terras met andere zeilers. Er liggen hier
zeker 30 andere schepen voor anker. (Hier
spreken we af om met Jim en Helen van de
24
Gaia 1, Nederlandse emigranten uit
Ottawa de rivieren op te gaan). Er vaart
een watertaxi, inbegrepen bij het liggeld,
even blazen op de toeter en hij komt je
ophalen.
We repareren de lekkende wc-pomp en
vervangen een afgebroken deel in de
pomp van de vuilwatertank; leuk klusje bij
deze temperaturen en zwemmen doen we
maar niet in dit water, waar driehonderd
meter verder een stinkend open riool in uitkomt.
Alhoewel de Senegalezen doen dat
wel. Op de dag dat we willen uitklaren en
onze scheepspapieren weer willen ophalen,
is onze man er niet, hij moet politieexamen
doen en alles zit op slot; kom over
twee uur maar terug; doen we, maar nee
hoor, vanavond tussen 18.00 uur en 18.30
uur, dan zal hij er zijn, en ja dan is alles in
orde.
Dinsdag, 20 november
Om 05.00 uur vertrekken we op weg naar
de ingang van de rivier de Saloum 60 mijl
Samen met de ‘Genia 1’ op weg naar Dakar Lokaal vissersdorp langs de rivier de
Saloum; Senegal
verder. Er staat weinig wind. Af en toe zeilen
we, maar vaak staat de motor bij. We
JanWillem en Annet met groepje
Senegalese kinderen