Nummer 178 - februarie 2002 - Nederlandse Vereniging van ...

zei de goede man niets van af te weten. We
verdenken hem ervan het gewoon te hebben
geprobeerd en vertrokken uiteraard
zonder betaling. Free is free, nietwaar…
Grootste orgel
Venspils naar Pavilosta, veertig mijl, deels
op de motor, deels onder zeil. Pavilosta ligt,
zoals de meeste haventjes in Letland, aan
een riviermonding. We hebben er niets
ondernomen, er viel ook niet veel te beleven.
Wel kwamen daar de eerste meldingen
van veel wind in diverse districten binnen.
7 tot 8 Beaufort, rukwinden, onweer
en meer van die ellende. Nog wel ver van
ons bed, Duitse Bocht en omstreken, maar
het kwam onze kant op. En dan is Pavilosta
niet zo geschikt om verwaaid te liggen. Wel
de volgende haven, Liepaja, zo’n 25 mijl in
zuidelijke richting verderop. De andere dag
gingen we daar dan ook onder zeil naar
toe, 9 juli kwamen we aan in deze grotere
haven. Vlak bij het centrum van de derde
stad van Letland meerden we af aan een
keurige houten steiger. Voorzieningen
waren in orde, hoewel de douche nog wat
opgeknapt moest worden. Op het moment
van schrijven, donderdag 12 juli, liggen we
er nog steeds. Het slechte weer is intussen
opgerukt naar onze streken, Southeastern,
Central and Northern Baltic: from noon SW
15 m/s. In andere districten werd dat al
gauw SW 8. Voorlopig nog een paar dagen
blijven liggen dus. Nou is er in Liepaja best
wel veel te zien. Oude gebouwen, kerken,
mooie parken, prachtige stranden, we vermaken
ons best hier. Vooral het schitterende
orgel in de Trinity Church imponeerde
ons. Als je de kerk van buiten ziet verwacht
je helemaal geen orgel in zo’n ‘bijna bouwval’.
Maar binnen, je weet niet wat je ziet.
Een pijpenfront van wand tot wand, een
vier klaviers speeltafel, een groot aantal
registers links en rechts, zeer imposant. Het
grootste historische mechanische orgel ter
wereld, zoals ons verteld werd. En …ik
mocht er nog op spelen ook. Dat was toch
wel een fantastische ervaring, ik heb
gespeeld op het grootste historische orgel
ter wereld…, ik zal het niet gauw vergeten.
Het orgel heeft een prachtige klank en is in
tegenstelling tot het gebouw waarin het
staat goed onderhouden. De aanwezige
jonge vrouw, die mij toestond te spelen,
vertelde dat zij mogelijk in aanmerking
kwam om vaste organist te worden in deze
kerk. Ze liet ons de mogelijkheden van dit
mooie instrument horen. Ik was erg onder
de indruk, zowel van de klank van het orgel
als van het prachtige spel van de organist
mevr. L.Dzerins.
Snuffelhond
Liepaja, inmiddels alweer vier dagen. De
wind is al die tijd - en nu nog steeds - zuid
tot zuidwest, kracht 5 tot 6, af en toe een
waarschuwing voor 7 B. Pal tegen dus als
we richting zuid of zuidwest varen en dat
moeten we, anders komen we niet in
Polen. We vervelen ons geen moment, er is
veel te zien en te horen. Het plan om via
Litouwen te gaan, stellen we bij. Naar
Wladyslawowo in Polen is het ongeveer
140 mijl en Litouwen kunnen we vanuit
Liepaja ook per openbaar vervoer bezoeken.
Zien we nog wat van het binnenland
ook en we moeten hier toch wachten op
een gunstiger weerbeeld. Met de bus gingen
we een dagje naar de havenstad
Klaipeda in Litouwen. Heen troffen we een
redelijk goede bus, zelfs met een regelbaar
luchtstroompje boven ons hoofd, terug
gingen we met een aftandse bus. Bij ons
was die al lang op de schroothoop beland.
Of via de handel geëxporteerd naar arme
landen, zoals Letland of Litouwen… Bij de
grens werden we lang opgehouden. Eerst
paspoortcontrole aan de Letlandse kant.
De paspoorten werden opgehaald en de
beambte vergeleek de foto’s met ons
gezicht. Stapeltje paspoorten mee naar
binnen, stempel erin en daarna werden ze
in de bus weer uitgereikt. Toen ging de
slagboom open, handbediend, en kwamen
we in een stukje niemandsland. Zo’n 50
meter verderop weer stoppen, paspoorten
inleveren, foto controle, paspoorten stempelen,
paspoorten uitreiken, allemaal uitstappen,
snuffelhond de bus in en uit, allemaal
instappen, diegenen met bagage in
het bagageruim weer uitstappen, bagage
controle, instappen en hè hè, we konden
weer verder. Een heel gedoe, maar uiteindelijk
kwamen we toch in Klaipeda. Geen
bijzondere plaats, het meest bijzondere
was wel dat het helemaal niet de indruk
gaf in het armste land van de drie Baltische
staten te liggen. Ook de omgeving bruiste
van activiteit, vele vrijstaande villa’s waren
in aanbouw. Met dit tochtje was de donderdag
grotendeels gevuld. ’s Avonds gingen
we naar een openluchtconcert van
onder andere de Ierse Paddy Mulan groep,
we hebben ervan genoten. Ook vandaag
en morgen is er van alles te doen in Liepaja
en de weersverandering kan wat ons
betreft nog wel even uitblijven. Tot zondag
dan, niet veel later, want daarna hebben
27