Nummer 178 - februarie 2002 - Nederlandse Vereniging van ...

zorgen dat we er met laag, opkomend
water aankomen om de brekende golven
op de platen te kunnen zien en scharrelen
zo over de bank voor de ingang; de zee is
vlak en net voor donker valt ons anker bij
Djifere op de rivier de Saloum. Hutten van
riet en palmbladeren, pirogues, een ezelwagentje
dat water brengt. De nacht
wordt erg onrustig, harde wind tegen
stroom, we draaien heen en weer en vertrouwen
het niet helemaal, we houden
toch maar een paar uur ankerwacht. De
volgende dag naar Diounouar, een karakteristiek
Senegalees plaatsje. Alle kinderen
willen je hand vast houden en vragen
“donne moi un cadeau”. Er is weinig te
koop, gelukkig wel brood overigens met
zand. Er staan stenen huizen en ook hutten
langs de zandpaden, een grote moskee en
het krioelt van de kinderen. We zien hier
de roodbekhoornvogel, langstaart glansspreeuw,
groene bijeneter, bonte ijsvogel,
sporenkieviet, steenloper, westelijke rifreiger,
vrijwel allemaal nieuwe soorten voor
ons.
Vanaf onze ankerplaatsen gaan we er
steeds met de bijboot opuit. Grote kreeften
schieten snel in hun holletjes als we op de
kant komen, een maskerduif laat zich lang
bekijken en een visarend zit in de zon in
een boom. En dat landschap…, mangrove,
droogvallende stukken zand of klei, prachtige
baobap bomen, zandvlaktes en daartussen
weer kreken met mangrove… Je
moet je het gebied voorstellen als de oostelijke
waddenzee en dat daarbij alle platen
begroeid zijn met mangrovebomen van
ongeveer een meter of drie hoog. Af en toe
zijn er zandruggen waarop wat dorpjes liggen.
Op weg naar Foundiougne over de
rivier de Saloum zien we de goliathreiger,
wat een enorm beest! Foundiougne is nu
een rustig plaatsje, vijf maal per dag gaat
er een ferry naar de overkant, auto’s kunnen
mee. Vroeger was dit een knooppunt
van wegen, maar er is nu een andere weg
voor auto’s. De mensen zijn hier niet erg
opdringerig en we kopen brood, watermeloen,
rimpelige appels en verschrompelde
sinasappels, er is hier gewoon niet veel,
maar er staat wel een gsm antenne en we
konden zowaar e-mails versturen en ophalen.
Daar zitten we dan in Senegal onze
post te lezen. Een vreemde tegenstelling
tussen zo verschillende werelden.
We hebben onder het varen van vissers
twee vissen gekocht, ze vragen meteen ook
Aankoop vis op de rivier de Saloum
om sigaretten en brood. Terwijl Annet
onderhandelt over de prijs, stapt een jongetje
gauw bij ons aan boord en vraagt om
een cadeau, als we nee zeggen, wijst hij op
de verrekijker. Jan Willem geeft wat gas en
maakt hem duidelijk dat hij snel moet zijn
anders moet ie zwemmen. De volgende
dag varen we weer langs en ze roepen en
zwaaien uitbundig. We vinden steeds
prachtige ankerplekjes, zwemmen lekker,
genieten van betoverende zonsondergangen.
Via de rivier de Diomboss varen we
naar de rivier de Bandiala, als het ware een
zijrivier van de Saloum die vlak boven
Banjul (in De Gambia ) in zee uitkomt. In
Toubacouta ontdekken we een internetcafe
dat daar met Nederlandse steun en computers
is geopend. Er hangt een papier met
Nederlandse tekst. Het is het eerste ‘rurale’
internetcafe in Senegal, eigenlijk heel bizar
in een dorpje waar alleen een hotel is waar
toeristen komen en die willen nog wel eens
internetten.
Het varen is behoorlijk inspannend omdat
de rivier op sommige plaatsen erg ondiep
is, één tot twee meter bij laaglaagwater.
We moeten met opkomend water varen en
steeds op de dieptemeter kijken. Af en toe
lopen we vast, maar komen steeds weer los.
De bodem is zachte blubber. En ondertus-
25