Collega: - OK Nieuws

Geven we het heft uit handen?
Hoe schaarste tot onze
tekorten hebben negatieve gevolgen, of het nu gaat om benzine, voedsel of operatieassisten-
ten. Als wij ons passief blijven wentelen in onze schaarste, ziet onze toekomst er somber uit.
TEKST: PAuL MEIJSEN
Ons beroep kan wel eens een
heel ander aanzien gaan krijgen.
De tekorten aan operatieassistenten
beïnvloeden namelijk niet
alleen de werkgevers, maar ook de beroepsgroep
zelf. Op het eerste gezicht
varen we wel bij de schaarste, maar er
zijn genoeg tekenen om ons heen dat
deze wel degelijk zorgwekkend is. Passiviteit
van onze beroepsgroep kan ertoe
leiden dat andere professionals onze
plaats op de OK innemen. We geven dan
echt het heft uit handen. Misschien is
het nu nog niet te laat, maar langer
afwachten kan ons de kop kosten.
Prijsstijging
Allereerst stijgen de prijzen. Werkgevers
moeten de portemonnee trekken
en de rode loper uitleggen. Met een
betrekkelijk korte en beperkte opleiding
verdienen wij – binnen de groep
van zorgberoepen aan het bed – een
topsalaris. Niet als gevolg van het functiewaarderingssysteem,
maar als gevolg
van de marktwerking.
Zwarthandel
Zwarthandel is een direct gevolg van
schaarste. Je ziet het bij tickets voor
uitverkochte popconcerten. Meestal
kopen de zwarthandelaren vooraf tic-
22 OK OPERATIONEEL September 2011
kets op om schaarste te veroorzaken en
verkopen ze deze later tegen woekerprijzen.
De detacheerdersmarkt is een
voorbeeld van het uit de markt halen
van producten en ze voor een hogere
prijs verkopen.
Kwaliteitsdaling
Bij schaarste moet de klant dikwijls
genoegen nemen met mindere kwaliteit.
En trek je je neus daarvoor op, dan
staan er tien anderen te dringen om het
toch te kopen. Dat is op de groentemarkt
zo, maar ook op de arbeidsmarkt.
Momenteel kun je als operatieassistent
niet altijd meer de kwaliteit leveren die
je zou moeten leveren. Bijvoorbeeld als
je wordt ingezet voor zaken die je niet
100 procent beheerst.
En niet altijd wíllen we meer kwaliteit
leveren. Moet ik voorbeelden noemen?
Ondanks alle voorschriften blijven we
eenvoudige regels negeren: deurenbeleid,
time-out, kledingvoorschriften. De
inspectie heeft bij de visitaties heus niet
alleen kritiek gegeven op leidinggevenden
en artsen, maar ook op ons gedrag.
En hoe zit het met onze bijscholing?
Arrogantie
We worden slordig met afspraken en
arrogant: ‘Als het niet bevalt, stap ik
naar een ander’ en ‘ze mogen blij zijn
dat we komen’. Loyaliteit aan werkgevers
is soms ver te zoeken. Stiekem
profiteren we van de schaarste, en er
lijkt een stilzwijgende collectiviteit te
ontstaan die deze in stand wil houden.
Schaars zijn is een lekker gevoel en we
buiten het uit.
Zoeken naar alternatieven
Tot nu toe zijn we aardig gepamperd
door de werkgevers, maar het omslagpunt
is denk ik bijna bereikt. Misschien
is de situatie al onomkeerbaar.
Bij schaarste gaat men zoeken naar
alternatieven. En hier bedoel ik nu niet
de detacheerders mee. Wel collega’s uit
India, Polen en Spanje. Omloopmedewerkers,
tweede deskundigen en nu
ook derde deskundigen. Er is een
uitzend bureau voor medisch studenten
die een zakcentje willen bijverdienen
(www.medischeuitzendstudent.nl). De
oprichters worden geadviseerd door
hun vader: een chirurg. Ziekenhuizen
en artsen worden heel creatief bij dreigende
sluiting van operatiekamers.
Mensen krijgen volop kansen om te
laten zien dat ze ons vak deels, of straks
geheel, kunnen overnemen.Ik durf te
wedden dat het ze gaat lukken ook.