fjé^f^lQX - Zoek direct in de EYE-bibliotheek

v .-.-■..
AAFA-
FILMS
de wereld!
hen bekeken, meende ik in hem
een europeaan te herkennen,
wiens lompen vroeger een
fransch uniform moesten ge-
weest zijn. Zijn baard en snor
waren totaal grijs en er lag een
uitdrukking van wanhoop op
zijn gezicht.
Ik begreep, dait hij ook een
gevangene was.
Tot mijn stomme verbazing
knielden de dansers plotseling
voor hem neer, als voor een
afgod. Zij prevelden gebeden
en allerlei too verformules en
nadat hij gedwongen was dit
geruimen tijd aan te hooren,
liet men hem tenslotte vrij om
naar zijn hol te gaan, dat vlak
naast het mijne gelegen was.
Daar hij te veel aan zijn som-
bere gedachten ten prooi was,
had hij mijn aanwezigheid
schijnbaar niet opgemerkt en
hoe ongaarne ik ook zijn aan-
dacht wilde trekken, waagde ik
het tóch niet, hem te roepen,
uit angst, dat de inboorlingen
het hooren zouden.
Langzamerhand begon de
schemering te vallen; enkele in-
woners bleven bijeen om te roc-
ken; anderen begaven zich weer
op de jacht en vertrokken in
de richting, waaruit ik geko-
men was.
Niettegenstaande mijn groote
vermoeidheid, kon ik onmoge-
lijk den slaap vatten en bleef
ik uren lang in diep gepeins ver-
zonken.
Op een gegeven oogenblik
hoorde ik iets naast mij bewe-
gen en kort daarop'zag ik den
mysterieuzen europeaan voor
mij staan.
Dadelijk sprak ik hem zacht
in het fransch toe; hij begon
te beven en trachtte mij te on-
derscheiden. Ik fluisterde hem
toe, dat ik zijn medegevangene
was en zei eenige geruststellen-
de woorden, waarop hij mij —
nog eenigszins wantrouwend —
mijn naam vroeg.
Fotopersbureau „HOLLAND"
Slaalstraat 8, Amsterdam. Telcf. 46361
Foto's voor geïll. bladen, handel
en Industrie, kunstlichtopnamen,
cliché's. Enz. "enz. enz.
Ik vertelde hem, wie ik was
en stelde hem dadelijk dezelfde
vraag.
„Mijn naam is Flatters", ant-
woordde hij in het arabisch.
,,Ge hebt ongetwijfeld wel over
mijn onderzoekingstochten door
de woestijn gehoord".
„Flatters", riep ik uit. „Zijt
gij kolonel Flatters, dien de
franschen reeds drie jaar lang
zoeken ?"
„ja, dat ben ik; ik ben al
drie jaar lang gevangene in dit
vervloekte land van Sa".
„Hebt ge nooit moeite ge-
daan, te ontsnappen ?"
„Zeker," klonk het op treu-
rigen toon; alleen heb ik daar-
bij al mijn aanteekeningen en
mijn gcheele geologische verza-
meling verloren. Er „ bestaat
geen enkele uitgang hier, noch
over de steile lotsen, noch over
de rivier".
In enkele woorden, vertelde
ik hem mijn wedervaren en op
zijn beurt begon hij het verhaal
van zijn vreemde verdwijning
te doen:
Met vijf europeesche vrien-
den uit Algiers vertrokken en
na negen maanden door de on-
herbergzame streek van Akhag-
gar te hebben gereisd, was ik
geheel alleen overgebleven.
Mijn vrienden waren onderweg
gestorven. Ik trok verder naar
het zuiden en bereikte einde-
lijk een groote, wonderlijke
oase, te midden van hooge
steile rotsen. In een daarvan
was een groot gat bij den in-
gang, waarin allerlei .vreemde
teekens waren gegraveerd. Ik
veronderstelde, dat deze teekens
hieroglyphen van een oud ras
waren en dit wekte mijn nieuws-
gierigheid op; zij waren buiten-
gewoon groot en stelden man-
nen, monsters en onbekende
dieren voor. Ik ging verder de
grot in en ontdekte daar overal
dezelfde teekens en zoo zeer
was ik daarin verdiept, dat ik
— zonder er bij te denken —
op een hoop takken trapte, die
dadelijk braken, waardoor ik in
een afgrond viel.
Toen ik uit mijn bewusteloos-
heid ontwaakte, bemerkte ik,
dait ik de gevangene was der
wilden, die dit onbekend gebied
bewonen. Ik heb getracht ge-
durende mijn verblijf bij hen,
iets van hun barbaarsche taal
te kunnen verstaan en ik weet
thans, dat zij hun vreemd ge-
bied den naam van Sä hebben
gegeven. En wat nog wonder-
lijker is: deze inboorlingen, die
nog nooit een blanken man heb-
ben gezien, verbeelden zich, dat
ik een bovennatuurlijk wezen
ben en aanbidden mij als hun
voornaamste God.Sä."
Wij overlegden samen, hoe
het best te ontvluchten en be-
sloten een prauw te bemachti-
gen en daarmede stroomop-
waarts te roeien.
Met behulp van een grooten
steenen hamer, bevrijdde mijn
vriend mij van de kettingen en
heel voorzichtig, om niet ge-
hoord te worden, verwijderden
wij ons.
Na langen tijd geroeid te
hebben, bemerkten wij twee
groote lichtbundels, die lood-
recht op het water vielen en
toen wij nader kwamen, ver-
toonde zich een verwonderlijk
schouwspel aan onze oogen.
Het was een kolossale grim-
mige figuur, in den rots uitge-
houwen; zijn reusachtige afme-
tingen en de woeste uitdruk-
king, nog verhoogd door de
lichtstralen, welke uit de oogen
schenen, gaven hem een dui-
velsch aanzien.
„Dat moet de beroemde God
Sä zijn, waarover ik zoo vaak
door de wilden heb hooren
spreken," riep kolonel Flatters
uit; „zij beschouwen hem als
den onverbiddelijken bewaker
van hun koninkrijk".
Het licht, dat door de oogen
straalde, was het licht van de
zon; die beide groote ooghol-
ten lieten het licht en de lucht
der woestijn vrij passeeren.
Verder ontdekten wij in klei-
ne nissen van de rots allerlei
kostbare gouden ornamenten en
edelsteenen, blijkbaar offeran-
den aan de Godheid; ik maakte
mij van eenige juweelen en
paarlen meester en bekeek ze
in het zonlicht. Zij wezen op
een heel oud tijdperk.
Behalve deze sieraden, kwam
er nog meer onze aandacht
vragen.
De stralen der zon, welke
door de oogen van het beeld
schenen, drongen diep in het
water door en zoo aanschouw-
den wij daarin tallooze vreemd-
soortige visschen en water-
slangen.
Twee groote, zwarte vleer-
muizen, die zeker door de
kolossale oogbollen naar bin-
nen waren gekomen, vlogen om
onze hoofden en sloegen schrik-
wekkend met de vleugels.
Behalve de kleine nissen was
er geen enkel punt, dat ons
tot steun kon dienen om al
klimmende de oogen te be-
reiken en er scheen ons geen
andere uitweg naar de buiten-
wereld dan juist door de oogen,
die zoo groot leken, dat pen
man gemakkelijk passeeren kon.
Hoe deze te bereiken ? De
kolonel, een lenig en gespierd
man, verliet de iprauw, sprong
op het beeld en klemde zich
met beide handen aan een der
nissen vast. Na eenige oogen-
blikken vond hij ook een steun
voor zijn beenen en zoo heesch
hij zich langzaam tot het mon-
ster op. Trillend van emotie,
volgde ik hem met de oogen;
eindelijk, bij den grimmigen
mond gekomen, keerde hij zich
. hevig ontdaan om en riep mij
toe, hem te volgen.
Zonder aan de prauw te den-
ken, klom ik naar boven en
toen ik daar gekomen, omkeek,
bemerkte ik, dat ze reeds ver-
dwenen was. Ik schrok hevig.
Maar nog grooter was mijn
schrik, toen ik naast mijn vriend
in den geopenden mond van
den afgod keek. Ik zag een
donker, breed gat, waar stellig
een normale man door zou
kunnen; maar op beide kaken
waren lange stalen punten aan-
gebracht — 20 op de boven-
en 20 op de onderkaak. Zij
waren scherp als een scheermes
en vielen zoo dicht over elkaar,
dat zij een onoverkomelijke af-
sluiting vormden. En tusschen
die beide afzichtelijke kaken lag
het skelet van een man, alsof
het door die reuzescharen ge-
heel verbrijzeld was.
Deze trieste vondst wekte de
gedachte in ons op, dat het
misschien mogelijk zou zijn, die
kaken in beweging te doen
brengen; wij moesten dat tot
eiken prijs uitvinden, want daar
de prauw verdwenen was en bij
nader inzien de ooggaten geen
geschikten uitweg boden — was
de eenige kans om te ontkomen
door den mond van het
monster.
Na langen tijd vergeefs ge-
zocht te hebben, bemerkte -ik
eindelijk — drijvend op het
water —- een soort hefboom.
Mij met een hand vast aan de
rots klemmend, trachtte ik met
de andere dit voorwerp te be-
reiken.
Mijn vele pogingen werden
beloond, want ik gevoelde, dat
het zich langzaam boog en
tegelijkertijd hoorde ik een
hevig geraas van water, ge-
volgd door een geknars van
metaal boven' mij.
„Eindelijk", riep de kolonel,
buiten zich zelf van vreugd.
Heel voorzichtig trok ik mij
weer op tot den mond van
den afgod om mij bij hem te
voegen; doch toen ik aankwam,
was hij — zonder op mij te
wachten, in 't donkere hol door-
Wanneer U dit
merk eischt, is
U er zeker van
de oorspron-
kelijke
Rademaker's
HOPJES
koopen.
De oorspron-
kelijke
^Gfc Rademakers
^K% H O P3ES
S munten uit
JS doorbijrorder
"^jy É^^ fijnen smaak
^S& * n u it^ ver "
1 pakking-
Vreemde. De krachtige filmpro-
paganda — echter nog niet om-
vangrijk genoeg — heeft ge-
maal, dat velen zijn gaan in-
zien, dat Nederland toch mjg
iels anders is dan een natie
van landbouwers, dal daar
slechts een héél, héél klein per-
centage nog in traditioneele his-
torische cosluums rondloopt, 'n
percentage, dal misschien veel
geringer is dan in menig ander
land. Maar in die andere lan-
den heeft men de goede ge-
woonte om niet ie coquetteeren
met dergelijke historische be-
zienswaardigheden, maar om de
positie van hel land in den
huldigen tijd naar voren te
brengen.
Dezer dagen hebben we met
zeer veel genoegen een film ge-
zien, welke in belangrijke mate
kan meewerken om de werkelijke
beleekenis van ons land te too-
nen. Een haagsche filmonder-
neming „Germania" heeft een
film vervaardigd van de Zaan-
streek. De aan deze firma ver-
bonden heer Theo Güsten heeft
een scenario in elkaar gezet,
waarin op zeer onderhoudende
wijae hel land van den histo-
rischen molen en van de mo-
derne groot-industrie naar
waarde wordt gekenschetst. En
in den heer C..H. Tuijn heeft
zij een qpname-operateur ge-
vonden, die op een verbluffen-
de wijze, met moderne opvattin-
gen zooals wij die in de grootste
buitenlandsche filmopnamen
aantreffen, de Zaanstreek in
beeld heeft geUïSTcht. Het zal
weinig voorkomen, dal men bij
'n groote induslriefilm van den
eersten tot den laatslen meter
geboeid Tïlijft door wal het doek
biedt. Hier was zulks inderdaad
het geval. In deze film ligt een
enorme propaganda voor ons
land, zij hel dan ook voor een
Mimi doesnach
In Bouwmeester's revue in Rotterdam.
KALVERSTRAAT 224
AMSTERDAM
TELEFOON 42009
deel van ons land opgesloten.
De heer Güsten had zich ver-
zekerd van de medewerking van
een kenner der zaansche histo-
rie, den heer Honig, en daar-
door is het mogelijk geweest
om op die plekjes, waar nog
niet de moderne groot-industrie
vasten voet heeft gekregen,
waar nog de oude historische
molen de wieken door het lucht-
ruim zwaait, een beeld samen
te stellen van wat eens de Zaan
was. Daar heeft men met ge-
bruikmaking van eenige histori-
sche costuums in de primitieve
werkomgeving vaj voor meer
dan een eeuw het oude zaansche
-—
VANAF VRIJDAG 16 DEC. 1927:
TWEE ¥l^©yWE®fl
bedrijf doen herleven. Me.
hcett ook met gebruikmaking
van een der oude raadhuisjes
die in de Zaanstreek en omge-
ving nog worden aangetroffen,
een kleine historische gebeur-
tenis gefilmd, die in vroegere
jaren voor de Zaan van zoo
groote beleekenis is geweest.
En dan na die inleiding, na dit
beeld uit vorige eeuwen, ziet
men de Zaanstreek in al haar
kracht, in al haar ontplooiing
van de moderne groot-industrie
na de komst van stoom en elec-
tricileit. Wij zijn ervan over-
tuigd, dal zelfs in ons eigen
land er duizenden en duizenden
De Zaan heden ten dage: de oude molen, de moderne
grootindustrie
Cees Laseur
verbonden aan het Vereenigd Tooneel.
zullen worden gevonden, die
geen oogenbük zullen beseffen
van welk een geweldige belee-
kenis de zaansche industrieën
voor ons economisch samenstel
zijn. Voor de vereeniging Neder-
land in den Vreemde is hier
een machtig wapen geschapen
in den strijd tegen de onkunde
omtrent ons land. Geen moment
gaat de spanning verloren bij
het aanschouwen van deze film.
De industrieele opnamen, welke
altijd zeer sober zijn gehouden
en nooit tol verveling aanlei-
ding geven, worden telkens
weer afgewisseld door dat ver-
rukkelijk beeld van het zaansche
landschap met de molens, die
nog overal opdoemen, met de
schilderachtige boorden van dat
heerlijk breede water, waar de
jachten en kielbooten van de
nijvere zaankanters als meeuwen
over den spiegel scheeren.
We willen deze beschouwing
niet eindigen dan nadat we nog
even hebben gewezen op de tech-
nisch zoo buitengewoon interes-
sante en voor ieder zoo boeien-
de opnamen waar op één en
hetzelfde beeld de oude en de
moderne productiewijzen wor-
den weergegeven. Een woord
van dank past aan den maker
van deze film en hen, die hem
daarbij van dienst waren, maar
tevens ook aan de zaankanters,
die door hun steun dit toch
altijd zeer kostbare werk heb-
ben helpen tot stand brengen,
zonder voor zichzelf een storen-
de reclame te eischen, die de
film zou ontsieren en de be-
langstelling er voor zou dooden.
Allen die hier, op welke wijze
dan ook, hebben meegewerkt,
hebben begrepen, hoe oo de
meest juiste manier de belan-
gen van de Zaanstreek konden
worden gediend.
Lotte Bartschat
ck£ de hoofdrol vertolKte in .De koningin van Montmartre"
' foto's GodfrUi dt Groot