Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
leegte! Leegte! Leegte!! En buiten zijn kamer draaide de wereld<br />
gewoon door. Hij hoorde auto's toeteren. Hij hoorde de hese roep<br />
van een voddenkoopman. Een melkboer rinkelde met flessen<br />
onder zijn raam. Een straatjongen schreeuwde. Iemand floot schel<br />
een Schlager. Op de straat liepen de mensen voorbij, kleine, rennende<br />
insecten met dunne beentjes en nerveuze beweginkjes. De<br />
zon spiegelde in het donkere grachtwater en de huizen kaatsten<br />
hun doorleefde beeltenis in een groen, mysterieus waas. Hij had<br />
nog één uur tijd. Nog één uur en dan zouden kille mannen komen<br />
om zijn hersenen bloot te leggen. Zij hadden slimme, venijnige<br />
lachjes rond hun dunne lippen. „U moet het over drie maanden<br />
maar weer eens proberen," zouden zij zeggen en zijn feestelijk rokcostuum<br />
werd een begrafenisdracht.<br />
Hier in Waris, nog een uur vóór de korano's, de polisie's en de<br />
schrijver zich bij hem zouden melden, was het precies eender.<br />
— Ik moet wat doen. Ik moet iets beslissen! Er is nog een uur! Dan<br />
moet er een besluit genomen zijn ...<br />
Hij beet het glazuur van zijn tanden en dacht... dacht...<br />
II<br />
i^lokslag vier uur kwam Maiwe Aande met de korano's en de<br />
polisie's naar het posthuis. Evert hoorde hen al van ver aankomen.<br />
Zij liepen in een strakke, gescandeerde pas, als militairen, die op<br />
mars zijn. Hij keek pas op, toen de schaduwen van de aangetreden<br />
mannen over de bamboestammetjes van de voorgalerij vielen.<br />
Langzaam stond hij op. — Nu moet ik laten merken, dat ik een besluit<br />
genomen heb, dacht hij. — Ik weet nog op geen stukken na<br />
wat ik beginnen moet.<br />
Hij begon te spreken, langzaam en nadrukkelijk en al sprekende<br />
hervond hij zijn zekerheid en kalmte. Het plan groeide met zijn<br />
woorden mee.<br />
146