Untitled - Stichting Papua Erfgoed

nend als ballast voor zijn lichaam, in het reddend gevoel van evenwicht
bewaren. Soms, als hij zo uren gezeten had, geloofde hij, dat
de zon en het vuur, dat van het water sloeg, hem in die houding
hadden vastgebakken, lugubere ceramiek van het oerwoud. Dan
hees hij zich moeizaam overboord in het water en waadde achter
de prauw aan. Het water bracht een ogenblik verkoeling, het drong
door zijn doorgezwete kleren tot op zijn huid en spoelde het
korstige zout weg, maar dan begon het lauw te worden en het
maakte zijn kleren tot natte, broeierige lappen, die aan zijn lichaam
gingen kleven als oud verband op een open, etterende wond. Dan
klauterde hij weer op het vlondertje en ging weer onder in een tijd,
die hem het soelaas van geheel en al stil te staan weigerde. Soms
verlangde hij naar de sago-moerassen. Daar was de tijd verdwenen
en daar was ook nog lichamelijke inspanning geweest. Hier was
het alleen maar zitten en wachten, verlammend wachten tot de zon
achter de oetan was weggedoken en het avond was geworden, het
sarrende bewijs, dat de tijd toch nog leefde.
De drie dragers waren teruggekeerd tot de oerstaat: bosmensen
met een weergaloos instinct. Zij werkten de uren door en vielen
s avonds in het primitieve bivak, na wat schamel eten, als blokken
op de grond in een bodemloze slaap. Zij spraken op een hele dag
nauwelijks tien woorden. Evert Caldenhove, toean controleur uit
Kota Baroe, bestond voor hen niet meer. Hij was een onderdeel van
de prauw, die zij om de een of andere reden, waarover zij nimmer
bleken na te denken, over de Bedeog de bergen in moesten trekken.
Evert trachtte zich iedere avond moed in te spreken met het
praatje, waar grote mensen kleine kinderen mee zoet houden: nog
zoveel nachtjes slapen en dan... Iedere dag telde immers af.
ledere dag waren zij acht kilometer dichter bij Almin. Maar hij had
opgehouden te geloven, dat deze tocht ooit eindigen zou. Zijn verstand
zei hem, dat de afstand tussen Wembi en kampong Almin
vijf dagen was, veertig kilometer, weinig meer dan honderd uren.
67