Untitled - Stichting Papua Erfgoed

TIENDE HOOFDSTUK
I
Uit de oetan, beneden aan de heuvel waarop kampong Waris
gebouwd was, klonk een droog, hard schot. Het geluid rolde tegen
de helling op en verwaaide in de lucht. Een seconde viel de stem
van de oetan stom in een diepe, onwezenlijke stilte, daarna golfde
het lawaai der krekels en vogels en het zachte suizen der eeuwige
bergwind weer over de kampong. Het was alsof het schot de middag
in tweeën scheurde.
Evert Caldenhove, die in zijn hangmat de uren van de dag lag te
verdromen in een afmattend wachten op het ogenblik, dat hij bericht
uit Kota Baroe zou hebben, richtte zich langzaam op. Hij had
het schot gehoord, maar het had nauwelijks een reactie in hem
opgewekt. Het wachten van de laatste dagen had hem in een toestand
gebracht, zwevend tussen droom en werkelijkheid en het
geluid van het schot was in het wereldwijde vacuüm van zijn denken
gevallen en pijlsnel verdwenen, zodat hij zich moest afvragen
of hij het werkelijk gehoord had, of dat het een suggestie was, een
gevolg van urenlange, martelende wensdromen.
Hij liet zich uit zijn hangmat zakken en slenterde traag naar buiten.
Hij bleef voor het posthuis staan en keek om zich heen, maar alles
was nog precies zoals hij het kende, zoals het fotografisch scherp
in zijn herinnering stond geëtst. Een ogenblik was hij geneigd te
179-