HEMELS KARWEI - Afdeling

er rust zegen op ons werk”, ginnegapt
Kurvers. De kerk lijkt zich te hebben
neergelegd bij het puin en de chaos.
Mooiste voorbeeld hiervan is het
doorgaan van de mis. Het plafond kan
naar beneden komen, pater Winand
Kotte richt zich iedere morgen vanuit
zijn rolstoel onverstoorbaar tot de
Heer. “Ik trek mij niets aan van de rotzooi
en het lawaai”, glimlacht de 82jarige
geestelijke. Amper twee meter
verder produceert een boor een oorverdovend
geluid. “Het is heel goed
gegaan. De werklieden hebben de oorspronkelijke
schoonheid van de kerk
en de kapel weer tot leven gebracht.”
FAMILIE Waar Kurvers zich stort op
wat laatste klussen met zijn twintigjarige
leerling Roy van Nieuwenhuizen
(“apart werk, heel anders dan een dakkapelletje
plaatsen”) streelt Aafje
Bouwhuis (28) met haar penseel over
«DE OORSPRONKELIJKE
SCHILDER WAS HEEL ZORG-
VULDIG. IK ZIT DAAR MAAR
MOOI MET MIJN NEUS OP»
een muur. De oud-kunstacademiestudente
is door een bijbaantje in het vak
van restauratieschilder gerold. Dit is
een buitenkansje. “Heel leuk. Je ziet
veel originele dingen. Er zitten zoveel
harmonieën in al die kleuren. De oorspronkelijke
schilder was heel zorgvuldig.
Ik zit daar maar mooi met mijn
neus op.” Ze werkt hier nu zes jaar en
geniet van de samenwerking met de
bouwvakkers. “Je krijgt echt zo’n familietje
hè? Jammer dat het bijna af is.”
Karel Sweers denkt er net zo over. De
51-jarige bouwvakker is er van het
begin bij geweest. “Dit is uniek, zoiets
maak je niet meer mee. Ik verveel me
geen moment, elke dag is anders. Je
komt van alles tegen.” Je moet er wel
tegen kunnen. “Alle gewelven heb ik
staan afbikken. Masker op hoor,
anders hou je het niet uit.” Werken op
het dak vond hij schitterend. “Je ziet
heel Utrecht, alle mensen.” Hij en
Kurvers zijn het erover eens dat het
afscheid van hun ‘tweede huis’ niet
definitief is. “We komen hier weer
terug. Je houdt onderhoud. Dit is nooit
af.”
ONTSLAG OP STAANDE VOET
Een halfjaar geleden werd ik op staande voet ontslagen. Dat
kwam omdat ik door omstandigheden twee dagen in hechtenis
moest doorbrengen en van de bewaking niet naar
mijn baas mocht bellen om te vertellen wat er aan de hand
was. Toen ik naar huis mocht heb ik gelijk mijn baas gebeld
maar ik kreeg te horen dat ik was ontslagen. Ik heb meteen
contact opgenomen met FNV Bouw en die schakelde een
advocaat in. Volgens de advocaat mag een werkgever op
deze grond iemand niet ontslaan. Na lange tijd zou het
bedrijf een fiks bedrag aan mij uitkeren maar die toezegging
werd later weer ingetrokken. Je voelt je flink genaaid
als je in de bijstand zit door de schuld van een werkgever.
Inmiddels is de advocaat een bodemprocedure begonnen en
ik zit nu te wachten op een oproep. Ik heb vertrouwen in de
goede afloop. Ik ben blij dat ik lid ben van FNV Bouw want
het wordt steeds moeilijker bij de bedrijven. Als je geen lid
bent, blijf je nergens. R.J. Verwaaijen, Druten
STUKJE GESCHIEDENIS VAN FNV BOUW
Ter gelegenheid van het vijftigjarig huwelijk van mijn
ouders, Chr. Van Braam en C. van Braam-Berkhout, hebben
wij onze jeugdherinneringen op papier gezet. Ook een
stukje geschiedenis van FNV Bouw kan daaraan niet ontbreken.
Wij denken met veel plezier terug aan al die
mannen en af en toe een keetmeisje die onze trap en hal
bevolkten. Papa is jarenlang plaatselijk vertegenwoordiger
geweest van het Sociaal Fonds Bouwnijverheid in Purmerend.
Op vrijdagavond was het uitbetalen van de WW.
Daartoe had mijn vader een klein kantoortje bestaande uit
een klepkastje met daarin netjes gerangschikt alle benodigde
papieren. Met de koffie bij de hand van moeder To
werden de laatste nieuwtjes uitgewisseld. Het gebeurde weleens
dat er zoveel werklozen waren dat ze gewoon op een
rijtje op de trap stonden te wachten tot ze op de stoelen
konden zitten. Al pratende schoven ze steeds een plekje op.
Voor de vakantie moesten de boekjes met de vakantiebonnen
worden ingeleverd. Door ons als dochters werden
De redactie behoudt zich het recht voor brieven te weigeren of in te korten.
daarbij hand- en spandiensten verleend. Tienduizenden
guldens gingen er door onze handen.
Alles moest geteld en geplakt worden en aan het
einde van de avond moest het totaal ook nog
kloppen. Zoniet dan begon het tellen opnieuw,
net zolang tot het verlossende ‘het klopt’ volgde.
Karla Luppers-Van Braam, Purmerend
FINANCIEEL IN DE KNEL
Aangaande uw artikel “WAO’er financieel in de
knel” in het vorige nummer van FNV Bouw
Magazine. Ik zit gedeeltelijk in de WAO, 35 tot 45
procent. Momenteel zit ik voor het tweede jaar
in de Ziektewet. Ik ontvang nu nog 70 procent
van de 60 procent die ik van mijn werkgever
krijg. Aan mijn WAO-uitkering verandert niets
maar aan het einde van het jaar komt de
belastingdienst en moet ik over de WAO-uitkering
800 euro terugbetalen en dat is alleen mogelijk
als ik de vakantiebon krijg uitbetaald. In dit
plaatje komt het er op neer dat ik ongeveer 300
euro minder heb per maand. Plus aan het einde
van de rit ook nog eens 800 euro moet betalen.
Geweldig! J. van Velsen, Brunssum
42 NOVEMBER 2005 FNV BOUW MAGAZINE FNV BOUW MAGAZINE NOVEMBER 2005 43
POST