Untitled - Tento.be

gracht, waarop een weermuur aansloot. Wat de burcht
echter zo bijzonder maakte, was een imposante
verdedigingstoren. Hij mat binnenwerks 27 bij I 0 m en
had een fu nderingsbreedte die van 3 tot 4,4 m
varieerde. Gelegen in de hoek gevormd door de
burchtgracht en de Schelde, was deze meestentoren
een uitdagende uiting van macht. niet alleen door zijn
massief volume, maar ook door zijn nieuwe architectuur.
De glorietijd van de donjons kwam immers pas later; in
de I I de en I 2de eeuw!
Het bijzondere prestige dat de burcht genoot,
stoelde voor een belangrijk stuk ook op de residentiële
zaalbouw die centraal in de burcht was opgetrokken.
De constructie in Doornikse kalksteen was binnenin
40 bij I 0 m groot, bezat hoogstwaarschijnlijk een
verdieping en bestond oorspronkelijk uit een zaal en
een kapel. In dit gebouw - het stenen prestigesymbool
van het markgraafschap - grepen de officiële
ontvangsten plaats, werden bestuurszaken afgehandeld
en gebeurde de rechtspraak. Later werd er een woonkamer
voor burchtheren bijgebouwd. De opgravingen
werpen ook een licht op het leven van de adel.
Zo leert het keukenafval ons wat er werd gegeten.
Maakte varkensvlees de hoofdmoot van de
vleesconsumptie uit, dan was ook wild (bruine beer;
edelhert. kraanvogel, ever) op het menu
vertegenwoordigd. Dit laatste had uiteraard te maken
met het jachtprivilegie dat enkel de adel toekwam.
Ceramiek uit het Rijnland en het Maasgebied, zeevis
waaronder walvis en zeeschildpad, en bouwstenen uit
Doornik wijzen dan weer op handelsrelaties waarover
de geschreven bronnen met geen woord reppen.
Ondanks de belangrijke informatie die de
archeologie voor de kennis van de burcht bijbracht.
waren de onderzoeksomstandigheden ver van ideaal.
Tijdens de jaren veertig werd de versterkingszone
immers grondig verstoord door uitgravingen voor een
steenbakkerij. Gelukkig is het anders gesteld met het
archeologisch areaal dat ten zuiden bij de versterking
aansluit. Daar ligt het deel van de partus met het
Sint-Salvatorskerkje, waarboven in I 063- 1 070 de
benedictijnenabdij opgericht werd. Hier kan grondig
onderzoek worden verricht omdat het terrein, na de
afbraak van de kloostergebouwen in de loop van de
19de eeuw als wei- en akkerland gebruikt werd.Tot nu
toe richtten de opgravingen zich op het kloostercomplex.
Tussen en onder het drukke muurwerk vinden we de
restanten van de handelsnederzetting terug. Volledige
gebouwplattegronden konden we nog niet intekenen
omwille van de bovenliggende abdijconstructies. Wel is
duidelijk dat het vroegmiddeleeuwse terrein opgesplitst
was in percelen die door grachten van elkaar
gescheiden waren. Binnen deze wooneilanden komen
houten gebouwen voor (huizen en bijgebouwen).
Er zijn aanduidingen voor artisanale werkzaamheden en
landbouwactiviteiten. Tijdens de komende jaren zal het
28 ENAME, VROEGE MIDDELEEUWEN, 974 - (TOT 1793)