De Biologische landbouw in Vlaanderen - NOBL

56
Bloemen langs de graanakker: bondgenoot in de
bladluisbeheersing
De Vlaamse Landmaatschappij liet in het kader van het SOLABIO project
(SOorten en LAndschapen als dragers van BIOdiversiteit, INTERREG IVA
project) onderzoek uitvoeren naar de aanwezigheid, verspreiding en functie
van nuttige insecten vanuit akkerranden naar de aanpalende akkers. De rol
van grazige perceelsranden en bloemenstroken voor nuttige insecten werd
tot nu toe amper onderzocht. Een deel van het onderzoek werd uitgevoerd
door Inagro in de periode 2009-2011 op drie akkerbouwbedrijven in West-
en Oost-Vlaanderen.
Bloemen langs de akker voeden natuurlijke vijanden …
Natuurlijke vijanden van plagen zijn voor de landbouwer zeer nuttige
dieren want ze helpen het gewas beschermen tegen schade door plagen.
Lieveheersbeestjes, larven van zweefvliegen of gaasvliegen kunnen
gedurende hun leven honderden bladluizen verorberen. Roofwantsen leven
van bladluizen, rupsen, trips en andere kleine insecten. En zo zijn er nog
tal van voorbeelden. Opdat deze natuurlijke vijanden optimaal zouden
functioneren en in voldoende mate aanwezig zijn in een perceel, hebben
ze naast prooien ook andere voedsel nodig. Voornamelijk in volwassen
stadium hebben ze suikers en eiwitten nodig om goed te kunnen vliegen,
om te overleven of om zich maximaal te kunnen voortplanten. Deze
voedingsstoffen halen ze o.a. uit nectar en stuifmeel van bloemen.
… en helpen zo bladluizen onderdrukken
Met de steun van VLM werden gedurende het project één- en meerjarige
bloemenmengsels ingezaaid langs graanakkers op drie praktijkbedrijven.
Het onderzoek door Inagro bevestigde dat deze bloemenranden de
aanwezigheid van natuurlijke vijanden bevorderen. In de bloemenranden
blijken vooral meer zweefvliegen en bloemenwantsen en vaak ook meer
gaasvliegen te vertoeven dan in gewone grasranden. Verder is aangetoond
dat deze nuttige insecten ook daadwerkelijk helpen om bladluizen in de
aangrenzende graanakkers te onderdrukken. Als er voldoende natuurlijke
vijanden aanwezig zijn, blijkt de inzet van bestrijdingsmiddelen zelfs
overbodig. De telers in het project hebben ervaren dat dit geen invloed
had op de opbrengst van de tarwe. Per hectare brachten de onbehandelde
percelen zelfs meer op omdat bespaard werd op het middelengebruik.