De Biologische landbouw in Vlaanderen - NOBL

62
Bestrijding van de wollige appelbloedluis met
entomopathogene nematoden
De wollige bloedluis (Eriosoma lanigerum), een echte bladluis, is één van de
grootste schadeverwekkers in de appelproductie. Een aantasting kan leiden
tot oogstverlies door besmeurde en kleinere vruchten. Ook vervormingen
(kankerweefsel) en verzwakking van bomen op lange termijn kunnen
voorkomen. Tijdens de zomermaanden leveren twee natuurlijke vijanden
een belangrijke bijdrage tot de bestrijding van de bloedluizen: de sluipwesp
Aphelinus mali en de oorworm Forficula auricularia. In het begin van het
voorjaar zijn de bloedluizen de natuurlijke vijanden echter te vlug af. Dan
bouwen ze snel en ongehinderd grote bloedluiskolonies die schadelijk zijn
voor de appelteelt.
Kunnen andere natuurlijke vijanden ingezet worden tegen de
wollige bloedluis?
In andere werelddelen heeft men vastgesteld dat in de herfst een deel van
de bloedluizen migreren naar de wortels om te overwinteren. De bloedluizen
kunnen ook in deze periode belangrijke schade verrichten aan de wortels.
In de lente migreren de bloedluizen van de wortels opnieuw naar de takken
van de appelbomen om daar nieuwe kolonies te vormen. Met deze kennis
in gedachte zou een ondergrondse behandeling met een derde natuurlijke
vijand een oplossing kunnen bieden tegen het ontstaan van de nieuwe
bloedluiskolonies in de lente.
Biologische bestrijding met entomopathogene nematoden (EPN)
De meest succesvolle groep biologische bestrijders tegen ondergrondse
plaagorganismen zijn EPN. Deze groep wordt reeds succesvol ingezet
tegen taxuskevers, rouwmuggen, emelten, engerlingen en tal van andere
schadelijke grondorganismen. EPN brengen hun hele leven door onder de
grond. Ze sporen een gastheer op, dringen deze binnen, doden de gastheer
en vermenigvuldigen zich uiteindelijk in deze gastheer. De afdodende
werking van de EPN zit in hun symbiotische bacterie. De EPN vervoert en
beschermt de symbiotische bacterie en als wederdienst doodt de bacterie de
binnengedrongen gastheer met toxines. Diezelfde bacterie breektVervolgens
de dode gastheer verder af tot bruikbare voedsel voor de EPN.