Identity theft in de ICT - Mylex

ONDERZOEK NAAR DE WENSELIJKHEID VAN EEN BELGISCHE EN/OF EUROPESE REGELGEVING OVER "IDENTITY THEFT”.
CONCLUSIE
We zagen in deze verhandeling allereerst de belangrijkheid van een correcte definitie, gezien
het begrip identiteitsdiefstal een zeer grote lading dekt, en in sommige landen dan ook als
een soort vangnet dient (denk maar aan de Verenigde Staten). Omdat er geen
eensgezindheid bestaat rond het begrip in de rechtsleer werd gekozen voor een eigen
definiëring, die doorheen het verdere onderzoek werd toegepast.
Vervolgens werd stilgestaan bij de vormen en toepassingsgevallen van identiteitsdiefstal.
Van elektronische identiteitskaarten, skimming en banksystemen tot identity theft op sociale
netwerksites en chatprogramma’s. Ook de zeer recente vormen zoals draadloze
identiteitsdiefstal (RFID en WiFi-liften) en location-based applications zijn niet onbehandeld
gebleven.
Aandacht was er ook voor de huidige en toekomstige beveiligingsmechanismen. Waar nu
eenvoudige paswoorden en in mindere mate encryptie gebruikt wordt, verwacht men in de
toekomst een stijgend gebruik van biometrische gegevens. Deze evolutie kent veel kritiek in
de rechtsleer, en voornamelijk het argument, dat eens deze biometrische gegevens gestolen
worden er geen weg terug is, kan op veel bijval rekenen. Er is niettemin geen weg terug.
Teveel overheden en private organisaties onderzoeken het nut van biometrische
herkenningssystemen en een algemene, publieke implementatie daarvan kent haar
voorzichtige intrede. Nochtans mag uit het eerdere relaas duidelijk blijken dat technologie
en daarvan afgeleide beveiligingsmechanismen nooit helemaal onfeilbaar (zullen) zijn. Social
engineering, om maar iets te zeggen, is nog steeds de meest succesvol toegepaste methode
om iemands identiteit te ontvreemden. De nieuwsgierigheid, blijdschap of treurnis die
dergelijke criminelen met valse boodschappen kunnen uitlokken, staat bijna garant voor een
vrijwillige overgave van alle relevante identiteitsgegevens. Men dient zich terdege te
realiseren dat eenieder, hoe goed beveiligd ook, hiervoor waakzaam dient te zijn. De
Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, waar het probleem uiteraard een andere
dimensie kent, trekken alvast zeer kenbaar de kaart van publieke bewustwording. Of het nu
de slagkracht of de onwil betreft, feit is dat Europa tot dusver geen vergelijkbare campagnes
ontwikkeld heeft. De nood is nochtans hoog.
© 2010 Matthias Dobbelaere 127