Identity theft in de ICT - Mylex

ONDERZOEK NAAR DE WENSELIJKHEID VAN EEN BELGISCHE EN/OF EUROPESE REGELGEVING OVER "IDENTITY THEFT”.
definitie te komen. Hun werkdefinitie werd uiteindelijk de volgende: “Identiteitsfraude is het
opzettelijk (en) (wederrechtelijk of zonder toestemming) verkrijgen, toe-eigenen, bezitten of
creëren van valse identificatiemiddelen en het daarmee begaan van een wederrechtelijke
gedraging of: met de intentie om daarmee een wederrechtelijke gedraging te begaan”.
Het valt op dat deze werkdefinitie bijzonder ruim geformuleerd is. Dit is echter niet zonder
reden. Zoals eerder vermeld, bestaat het misdrijf van identiteitsdiefstal immers uit twee
fasen: enerzijds de onrechtmatige inzameling van de identiteitsgegevens, anderzijds het
onrechtmatig gebruik ervan in het gewone handelsverkeer. Evenwel is het woord “intentie”,
gezien haar inherente subjectiviteit, m.i. vrij ongelukkig geformuleerd. 6
Deze definities voldoen echter niet voor dit onderzoek, welke zich vanzelfsprekend toespitst
op identity theft in de ICT.
Een eigen werkdefinitie, die wij hieronder verder zullen hanteren, is “Identiteitsdiefstal in de
ICT omvat enerzijds het opzettelijk en onrechtmatig inzamelen van identiteitsgegevens,
geheel of gedeeltelijk bekomen door gebruik van een hardware- of softwarematig technisch
procedé, en anderzijds het opzettelijk en onrechtmatig gebruik van deze gegevens, met
inbegrip van, maar niet beperkt tot, elektronische middelen.”
Deze definitie stelt uitdrukkelijk twee gedragingen strafbaar, enerzijds de loutere inzameling,
waarvan de strafbaarheid overigens door sommige minderheidsauteurs 7 wordt betwist, en
anderzijds het eigenlijke gebruik ervan.
De aandachtige lezer merkt op dat indien de inzameling elektronisch (door middel van een
hardware- of softwarematig procedé) gebeurde, het voor de definitie geen rol meer
uitmaakt of de gegevens online dan wel offline worden gebruikt. Met andere woorden: een
diefstal van identiteitsgegevens die elektronisch verkregen werden, maar uitsluitend ‘offline’
worden aangewend, valt onder bovenstaande definitie. Wanneer men een diefstal zou
plegen in de reële wereld (bijvoorbeeld het stelen van een kredietkaart) en men gaat daarna
deze gegevens online gaan misbruiken, valt men eveneens onder de werkdefinitie.
6 N.S. VAN DER MEULEN, “Identiteitsfraude: de eerste stap, nu nog de rest”, Computerr., 2009, 38.
7 A. SAVIRIMUTHU EN J. SAVIRIMUTHU, Identity Theft and Systems Theory: The Fraud Act 2006 in Perspective,
Scripted, 2007, (te consulteren op http://www.law.ed.ac.uk/ahrc/script-ed/vol4-4/savirimuthu.asp).
© 2010 Matthias Dobbelaere 13