Identity theft in de ICT - Mylex

ONDERZOEK NAAR DE WENSELIJKHEID VAN EEN BELGISCHE EN/OF EUROPESE REGELGEVING OVER "IDENTITY THEFT”.
omstandigheden) kunnen worden ingeroepen. De nood aan een aparte regelgeving lijkt op
deze manier minder aanwezig. Doch de complexiteit van het gecombineerd aanwenden van
wetsartikels, zou een aparte strafbaarstelling kunnen rechtvaardigen. Daarvoor zouden de
criteria die in dit werk werden vooropgesteld eventueel een optie kunnen bieden.
Ook op Europees vlak gaf men reeds een aantal keer een sterk signaal naar het groeiende
fenomeen van informaticacriminaliteit en in het bijzonder de stijgende vrees voor
identiteitsdiefstal, niet in het minst gebaseerd op de huidige toestand in de V.S. en het V.K.
Echte specifieke regelgeving of juridische maatregelen zijn er, ondanks de geuite vrees,
evenwel niet gekomen.
Men kan bovendien moeilijk voor elk nieuw ICT fenomeen een aparte strafbaarstelling
voorzien. Niet dat dit op zich per se een slecht idee zou zijn, maar het immobilisme van de
wetgever verhindert dergelijke redenering. Men is dus noodgedwongen aangewezen op een
(toegelaten) teleologische interpretatie van de strafwet. Deze interpretatie is een noodzaak,
gezien men veilig mag aannemen dat de wetgever bij de creatie van de vier
informaticamisdrijven niet echt op de hoogte was van het fenomeen (online)
identiteitsdiefstal. Nochtans, zoals eerder veelvoudig gesteld, dient men principieel op te
letten met dergelijke uitbreiding van de strafwet door middel van interpretatie. Niet alleen is
een te ruime interpretatie (bijvoorbeeld naar analogie) gewoonweg verboden, ook
teleologische interpretatie levert onmiskenbaar nadelen en gevaren op.
Bovenstaande argumentatie, en het feit dat in de toekomst steeds meer complexere vormen
van identiteitsdiefstal zullen ontstaan (zoals heden bijvoorbeeld blijkt bij sociale netwerken,
RFID, location-based services, …), in gedachte houdend, lijkt een aparte strafbaarstelling
opeens minder onnuttig. Dergelijke aparte strafbaarstelling komt alleszins de
rechtszekerheid en een effectief vervolgingsbeleid ten goede. Tegenstanders zullen geneigd
zijn op te merken dat men niet zomaar voor elk nieuw fenomeen een nieuw artikel kan
creëren (wat vanzelfsprekend correct is), evenwel is identiteitsdiefstal ondertussen al
voldoende volwassen geworden, zodat zij het stadium van louter fenomeen al ver
gepasseerd is. Bovendien kan maar moeilijk geargumenteerd worden dat een nieuw artikel,
handelend over identiteitsdiefstal in de ICT, als te eng zal worden beschouwd. Een correcte
definiëring van het wetsartikel kan immers tientallen vormen omvatten. Dergelijk
© 2010 Matthias Dobbelaere 129