Identity theft in de ICT - Mylex

ONDERZOEK NAAR DE WENSELIJKHEID VAN EEN BELGISCHE EN/OF EUROPESE REGELGEVING OVER "IDENTITY THEFT”.
subsidiaire misdrijven opgenomen, namelijk het bezitten (‘Possession etc. of articles for use
in frauds’) en het maken of toeleveren van frauduleuze artikelen (‘Making or supplying
articles for use in frauds’).
Bij wijze van voorbeeld: met bovenstaande bepaling kan men personen strafbaar stellen die
in het bezit zijn van skimmingapparaten (apparaten die onrechtmatig de kaartgegevens
lezen bij bankautomaten, gewoonlijk door middel van valse opzet- of mondstukken, zie ook
supra) of zulks aanmaken of toeleveren. In België daarentegen kan men het louter bezitten
of aanmaken van dergelijke apparaten onder de huidige wetgeving bijzonder moeilijk
vervolgen. Immers, geen van de vier bestaande strafbaarstellingen rond
informaticacriminaliteit (zie infra) voldoen.
Stellen dat bovengenoemde wet zich bijzonder goed leent om (online) identiteitsdiefstal te
bestraffen, is niet meer dan een open deur intrappen.
In de voorbereidende handelingen, onder artikel 2 (fraud by false representation) staat zelfs
een uitdrukkelijke verwijzing naar phishing, één van de eerder besproken vormen van online
identity theft:
“(…) This offence would also be committed by someone who engages in "phishing": i.e. where
a person disseminates an email to large groups of people falsely representing that the email
has been sent by a legitimate financial institution. The email prompts the reader to provide
information such as credit card and bank account numbers so that the "phisher" can gain
access to others' assets.”
Met de Fraud Act kwam met andere woorden een effectief juridisch verweermiddel tegen
de aanzienlijke groei van online identiteitsdiefstal en -fraude. Afgezien van de
onwaarschijnlijk goede intenties, was de rechtsleer niettemin voorzichtig kritisch. Zo
publiceerde onder andere Savirimuthu & Savirimuthu in 2007 een uitvoerige studie getiteld
Identity Theft and Systems Theory: The Fraud Act 2006 in Perspective. 162
In hun conclusie benadrukten beide auteurs dat het belang en relevantie van de nieuwe wet
niet onderschat mag worden. Het betekent een aanzienlijke vereenvoudiging in de
162 A. SAVIRIMUTHU EN J. SAVIRIMUTHU, Identity Theft and Systems Theory: The Fraud Act 2006 in Perspective,
Liverpool, Scripted., 2007, (te consulteren via http://www.law.ed.ac.uk/ahrc/script-ed/vol4-4/savirimuthu.asp).
© 2010 Matthias Dobbelaere 96