2010 – 2011, nummer 1 - Thauma

De krachtmeting tussen de westerse cultuur en de islam – een vervolg / Rado Vleugel Verhalen uit het Verre
Studeren in het buitenland: University of California – Santa Cruz
Esther de Pauw
mij:
“Sinds de Nieuwe Tijd wordt de wereld
niet meer metafysisch, maar mechanischmathematisch
ingedeeld. Sinds Darwin is
ook het leven gereduceerd tot mechanica.”
(Thauma, pp.42-43)
Na mij geciteerd te hebben zegt hij:
“Deze dubbele destructie of reductie van al
het metafysische tot het mechanische valt
moeilijk te ontkennen. Zij beheerst voor het
Westen hemel en aarde en alles en iedereen
daartussen!” (Reactie op “De krachtmeting
tussen de westerse cultuur en de islam” p.
5 – mijn cursivering)
Abdalli denkt Darwin makkelijk te
ontlopen door de invloedsfeer van het
darwinistische zuur tot het Westen
te beperken. Het darwinistische zuur
heeft volgens Abdalli “in de islam zijn
antigif gevonden” 16 . Dit is wishful thinking.
Wat Abdalli zegt over het darwinisme
blijft begrijpelijkerwijs oppervlakkig en
uitwendig. 17 Nergens gaat hij inhoudelijk
op het darwinisme in. Hij loochent de
allesomvattendheid van het darwinisme.
Daarnaast houdt hij zichzelf voor dat het
slechts een hersenspinsel van een bebaarde
westerling is dat niet betekenisvol hoeft
te zijn voor de wereld buiten het Westen.
Net als zoveel andere gelovigen is hij bang
voor verlies. Het zou van moed getuigen als
Abdalli filosofische ernst durft te maken van
het darwinisme. Durft hij dit niet, dan is er
altijd wel een plaatsje vrij bij GroenLinks,
PvdA of D66, waar hij politieke ernst kan
maken met de verdediging van de islam in
deze roerige tijden. En last but not least is
er nog een geruststelling voor alle gelovigen
die Abdalli zelf aanspreekt maar waarvan
hij denkt dat het alleen betrekking heeft op
de westerse God:
“De ‘dood van God’ en de reductie van
de metafysica betekenen niet zozeer het
verdwijnen van gelovigen en metafysici
maar van een zinvolle taal waarin God
en metafysica ter sprake kunnen worden
gebracht.” (Reactie op “De krachtmeting
tussen de westerse cultuur en de islam” p.
12)
Abdalli eindigt zijn reactie met de woorden:
“De islam is de oplossing”. 18 Ik wil eindigen
met de woorden: En toch zal de islam
opgelost worden in het darwinistische zuur.
Hoe en wanneer dit precies zal gebeuren
is voor mij een vraag en voor niemand een
weet.
1 Reactie op “De krachtmeting tussen de westerse cultuur
en de islam” p. 1
2 Als filosoof beschik je niet over een kristallen bol, dus
het past om voorzichtig te zijn met voorspellingen.
3 De krachtmeting tussen de westerse cultuur en de islam
p. 4
4 Reactie op “De krachtmeting tussen de westerse cultuur en
de islam” p. 1
5 Reactie op “De krachtmeting tussen de westerse cultuur en
de islam” p. 1
6 In dit artikel zal ik daar nog geen bevredigend antwoord op
geven. Wel zal ik de naam ‘Europa’ meer gaan gebruiken dan
de woordcombinatie ‘westerse cultuur’. Europa, de bakermat
van de ‘westerse cultuur’ heeft als onderdeel van ‘het Westen’
duidelijk te maken met andere vraagstukken dan landen
zoals de VS of Nieuw-Zeeland.
7 Reactie op “De krachtmeting tussen de westerse cultuur en
de islam” p. 4
8 Reflections on the Revolution in Europe: can Europe be the
same with different people in it? Christopher Caldwell, 2009,
p. 282
9 “De krachtmeting tussen de westerse cultuur en de islam”
p. 3
10 Reactie op “De krachtmeting tussen de westerse cultuur en
de islam” p. 7
11 Ik ben wel blij dat Abdalli schrijft dat de islamitische zeden
een wereldse oorsprong hebben, al zal hij dit vast wel niet zo
bedoeld hebben.
12 Leviathan ontmaskerd, p.3
13 Respectievelijk noot 26 en noot 9 in Reactie op “De
krachtmeting tussen de westerse cultuur en de islam”
14 Reactie op “De krachtmeting tussen de westerse cultuur en
de islam” p. 5
15 De krachtmeting tussen de westerse cultuur en de islam p.4
16 Reactie op “De krachtmeting tussen de westerse cultuur en
de islam” p. 11
17 Het enige ‘bewijs’ waar Abdalli mee komt is dat
islamitische banken nauwelijks door de kredietcrisis zijn
aangetast. Omdat deze banken slechts een zeer marginale
rol spelen, doen zij nog nauwelijks mee in de survival of the
fittest.
18 Reactie op “De krachtmeting tussen de westerse cultuur en
de islam” p. 12 – mijn cursivering.
In warm gouden zonlicht zie ik vanuit
het vliegtuig een sereen San Francisco
liggen. Het is 20 september 2009 en mijn
studieverblijf in Amerika is begonnen.
Er vallen nog wat lichte strubbelingen te
overwinnen, zoals het ellenlange wachten
voor de Amerikaanse douane, en
het regelen van vervoer naar
de campus, maar dat mag
de pret niet drukken.
I’m here in California
and I’m here to stay!
Nouja, tenminste
voor een maandje of
zes dan.
Het zijn zes
briljante maanden
geworden. De
University of
California – Santa
Cruz is het einddoel
van de reis en een
einddoel dat er wezen
mag. Gebouwd op een
voormalige ranch is de
campus zo’n 2000 acres groot
en grenst direct aan een natuurpark. De
gebouwen op de campus staan pittoresk
gerangschikt in kleine groepjes tussen 50
meter hoge eeuwenoude Redwoodbomen,
zodat je jezelf onmiddellijk in een
vakantiepark waant. Tientallen herten lopen
rustig rond en laten zich naderen tot op zo’n
anderhalve meter afstand. Eekhoorntjes
spelen tikkertje over het gras en in de
bomen. ’s Avonds komen de wasberen uit
hun schuilplaatsen en rommelen gezellig
bij de vuilnisbakken. En als we dan ook nog
eens ontdekken dat je vanaf de campus op
verschillende punten een prachtig uitzicht
hebt over het lager gelegen Santa Cruz en
de Monterey Bay (ofwel de Stille Oceaan)
menen ik en mijn nieuw gemaakte vriendjes
en vriendinnetjes dat wij het hier best een
poosje kunnen uithouden.
Maar genoeg fraaie schilderingen. Laat
ik eens wat nader ingaan op American
campuslife en de verschillen en
overeenkomsten met de universiteit
daar en hier. Zo is daar
allereerst het campusleven.
Het is natuurlijk best
prettig dat je op de
universiteit woont
en gewoon in je
trainingsbroek
kunt gaan
ontbijten, maar
het nadeel is wel
dat je op campus
aanmerkelijk
minder zelfstandig
bent. Zo ben
je verplicht een
‘mealplan’ te nemen
waarmee je in de
dininghalls van ’s morgens
vroeg tot ’s avonds laat kunt
eten. Zelf woonde ik in een appartement
waar we over een keuken beschikten, maar
veel wooncomplexen op campus bevatten
niet eens keukens, omdat men ervan
uitgaat dat studenten niet kunnen koken
en er geen tijd voor hebben. Ook delen
veel studenten hun kamer met een of twee
andere personen. Gezellig je kamer inrichten
in je eigen stijl is er niet bij, want ze zijn
al gemeubileerd (met een eenpersoonsbed
uiteraard). Voor alcoholgebruik gelden
strikte regels. Je mag in Amerika voor je
21ste niet drinken en zelfs als je met een
minderjarige samenwoont, mag je in je eigen
kamer geen alcohol hebben. Natuurlijk
wordt deze regel massaal ontdoken. Menige