Korte Verklaring der Heilige Schrift DE KLEINE PROFETEN

ze minder dan ze meenden of hadden verwacht, vgl. 1:9. De korenhoop vulde slechts tien maten in
plaats van twintig; de perskuip slechts twintig in plaats van de verwachte vijftig. Men kan dit zó
verstaan, dat de korenhoop bij het dorsen en een hoeveelheid druiven bij het persen veel minder
opleverden dan normaal was. Maar het kan ook betekenen, dat tengevolge van den op hen
rustenden vloek ook hetgeen ze hadden, altijd nog tegenviel, vgl. 1:9b.
Allerlei bezoekingen — vs. 18 — hebben hen getroffen: door "brand" en "honigdauw" (zie bij Am.
4:9) kwijnde het koren weg, daarbij kwam de hagel de gewassen vernielen; zo werden ze geslagen in
"al het werk hunner handen", d.i. in alle gewassen, waaraan zij (als landbouwers of gaardeniers) hun
arbeid hadden besteed. De woorden "maar gij hebt u niet tot Mij bekeerd" vallen enigszins uit het
redebeleid, dat immers uit is op een schildering van Israels rampen; het is alsof Haggai, bij zijn
spreken van brandkoren en honigdauw denkend aan een oud profetenwoord, Am. 4:9, niet kan
nalaten, even in zijn schildering in te lassen, dat ook thans — maar dan natuurlijk tot op het in 1 :14
genoemde moment — nog gold het oude [27] profetenwoord, dat het volk trots de kastijdingen
weigert zich te bekeren.
Vs. 19 herhaalt de opwekking van vs. 16, de aandacht te richten op den tijd, die aan den dag van
heden voorafgaat. Het geeft nog enige nadere omschrijving, eerst door "heden" te preciseren als
den 24en der 9e maand, en dan door de bedoelde periode te kwalificeren als "den tijd sinds het
fundament van den tempel des HEEREN is gelegd", dus sinds 536: het gaat immers over de periode,
waarin het werk had stil gelegen, en deze periode was vrijwel onmiddellijk na de grondsteenlegging
begonnen.
Vs. 20a beschrijft dan opnieuw, hoe slecht het hun gegaan is. Eerst herinnert de profeet hen (in den
vorm ener vraag, die ontkennend moet beantwoord worden), dat ze geen koren meer in de schuur
hebben: niet omdat God thans nog op hen toornt, maar als gevolg van de mislukte oogsten der
voorafgaande jaren. Vervolgens constateert hij, dat ook de wijn- en ooftbouw is mislukt.
Dan echter brengt vs. 20b, in tegenstelling met al het voorafgaande, kort en krachtig de rijke
Godsbelofte: "van den dag van heden af zal Ik zegen geven". Dit is de nieuwe boodschap, i die
Haggai op dezen dag heeft te brengen. Al het voorafgaande vormt hiervan de voorbereiding. Om het
volk er tenvolle van te doordringen, dat de nu komende zegentijd de vrucht is van de gunst des
HEEREN, waarin zij na het hervatten van den tempelbouw weer delen, heeft de profeet hen eerst
nogmaals krachtig herinnerd aan den vloek, die vroeger op al hun arbeid rustte. Van heden af echter
zal alles anders worden. Dat Haggai dit juist op den 24en der 9e maand, dus midden December,
verkondigt, is misschien in verband te brengen met het feit, dat men op dat tijdstip gereed placht te
zijn met den uitzaai van het winterzaad, en alles dus in afwachting was van den nieuwen oogst: den
eersten oogst na de hervating van den tempelbouw. Nu is het de tijd voor den HEERE, om over het
uitgestrooide zaad, over de sluimerende velden en gaarden zijn zegenwoord uit te spreken.
Zerubbabel, de zegelring des HEEREN. 2:21-24.
21 En het woord des HEEREN kwam op den vierentwintigsten der maand ten tweeden male tot
Haggai als volgt: 22 Zeg tot Zerubbabel, den stadhouder van Juda: Ik zal den hemel en de aarde in
beweging brengen, 23 Ik werp koningstronen omver en vernietig de macht van de koninkrijken der
volkeren, Ik werp de wagens om met hun berijders, paarden en ruiters storten ter aarde, de een valt
door het zwaard van den ander. 24 Te dien dage, spreekt de HEERE der heirscharen, neem Ik u,
Zerubbabel, zoon van Sealtiël, mijn knecht, spreekt [28] de HEERE, en doe u aan als een zegelring,
want u heb Ik verkoren, spreekt de HEERE der heirscharen.
Deze profetie is door Haggai ontvangen en uitgesproken op denzelfden 24en der 9e maand, waarop
de voorafgaande profetie is gedateerd, vgl. 2:11. Haggai mag op dezen dag aan het volk, dat Gode
weer zijn eer wil geven, nog meer goeds voorzeggen dan dat de zegen des HEEREN weer op akkers
en gaarden zal rusten. Wat hij thans aankondigt, gaat daarboven uit, en is nauw verwant met de
voorzegging van den Messiaansen heilstijd van 2:7 vv., al wordt deze in onze profetie niet zo
16