Korte Verklaring der Heilige Schrift DE KLEINE PROFETEN

macht beroofd, de vloek over wat het eens had gedaan was door Cyrus (die de stad immers
gespaard had) slechts zeer ten dele voltrokken en bleef op Babel rusten. Intussen wijst de
uitdrukking "de volken, enz." er op, dat de profeet niet uitsluitend aan Babel denkt; en ook in vs. 9
schijnt de uitspraak "zij zullen ten buit worden aan wie hen dienden (of: aan hun slaven)" te spreken
van een heerserspositie, zoals Babel toen niet meer bezat. We nemen daarom aan, dat de profeet
het oog heeft op de volkerenmacht in meer algemenen zin, waarbij ook het Perzische wereldrijk, dat
Juda toch bleef knechten, niet is buiten te sluiten, vgl. boven bij Zach. 1:15, 21; zie ook Hagg. 2:8, 23
(en het daar, achter vs. 10, opgemerkte aangaande de vervulling).
Wat de HEERE nu aangaande Juda's plunderaars zegt, is allereerst: "wie ulieden {nl. de Judeeërs)
aantast, tast mijn oogappel aan"; een sterk-mensvormige uitdrukking, die zegt, dat door het leed,
dat den Judeeërs is aangedaan, de HEERE a. h. w. zelf, en dan nog wel op een uiterst gevoelige plek,
getroffen is. M. a. w. zijn grote liefde voor Juda sluit in zich een hevig toornen tegen Juda's
onderdrukkers, vgl. 1:15. Hiermede is dus feitelijk uitgesproken, dat deze natiën aan het Goddelijk
strafgericht vervallen zijn, wat trouwens ook in vs. 6 reeds wordt ondersteld.
In vs. 9 volgt nu nog de uitdrukkelijke gerichtsaankondiging. De HEERE zal "tegen hen" (d.i. tegen
Juda's plunderaars) "zijn hand zwaaien"; dit is een gebaar van dreiging, en des HEEREN dreiging is
met kracht, vgl. Jes. 11:15 (in tegenstelling met de machteloze dreiging van den Assyriër, Jes. 10:32).
Dus is, a. h. w. door één Goddelijk handgebaar, het lot van Juda's overweldigers beslist: zij zullen ten
buit worden aan wie hen dienden, d.i. aan de door hen onderworpen volken; waarmede de
ondergang van hun macht en glorie op tekenende wijze is uitgedrukt. — Het slot van het vers is o.i.
een betuiging van den profeet, dat door de vervulling de Judeeërs zullen gewaarworden, dus als
voor hun ogen zullen zien, dat hij, Zacharia, door den HEERE was gezonden (vgl. vs. 8). De profeet
geeft aldus nogmaals een krachtige verzekering, dat zijn voorzegging betrouwbaar is, vgl. vs. 11, en
4:9; 6:15. (Dat hij pas den HEERE als "Ik" heeft laten spreken, en nu met "mij" zichzelf als spreker
aanduidt, is een persoonsverwisseling, die bij de profeten meermalen voorkomt; voor de mening,
dat hier, en reeds van vs. 6 af, niet de profeet, maar de Engel des HEEREN aan het woord zou zijn,
die enerzijds God is, en anderzijds kan zeggen gezonden te zijn, bestaat o.i. dan ook geen grond; en
het is zeker veel natuurlijker, te denken aan een betuiging van den profeet aangaande zijn
Goddelijke zending; dit is ook elders de meest aannemelijke opvatting dezer woorden, vgl. vs. 11;
4:9; en vooral 6:15).
[64] De vervulling is, zover onze profetie op de stad Babel betrekking heeft, reeds spoedig begonnen.
In 488 v. C. werd de stad, die tegen het Perzisch gezag in opstand was gekomen, door Darius
getuchtigd, waarbij de muren en torens werden geslecht. Later werden de gouden beeldzuilen van
Bel en de tempelschatten door Xerxes geroofd. Latere heersers als Alexander en Antiochus de Grote
waren de stad gunstiger gezind; maar toch waren er reeds ten tijde van Plinius nog slechts
puinhopen van over.
Voorzover de profetie ziet op de volkerenwereld in brederen zin, zie men hetgeen bij Hagg. 2:1-10
aangaande de vervulling is opgemerkt.
10-13 Hier neemt de profeet weer rechtstreeks het thema van Sions toekomst op, en sluit zich dus
weer nauwer aan bij de gedachte van het laatste visioen, vs. 1-5; vgl. ook 1:16.
De ,,dochter Sion" (d.i. Sion of Jeruzalem, voorgesteld als vrouw of maagd) verheuge zich, want de
HEERE komt tot haar om in haar midden te wonen. Eertijds heeft Hij de stad in zijn toorn verlaten,
om de zonde zijns volks (men vergelijke Ezechiëls visioenen, waarin hij de heerlijkheid des HEEREN
ziet wegtrekken uit den tempel, Ez. 9:3; 10:4, 18; 11:22 v.); thans wil Hij wederkeren, om er opnieuw
te wonen; immers wordt ook zijn huis herbouwd, 1:16; vgl. ook 2:5.
In vs. 11 verruimt zich de blik: vele volken zullen zich bij den HEERE aansluiten, d.i. zich bij Hem en
38