Korte Verklaring der Heilige Schrift DE KLEINE PROFETEN

tot het voortzetten van den bouw in lag opgesloten.
Ongegrond is de mening van nieuwere verklaarders, als zou dit visioen zijn achtergrond hebben in de
bedenkingen, die sommigen (waarschijnlijk zij, die bij de wegvoering in het land waren
achtergebleven) tegen Jozua's hogepriesterschap inbrachten, waarbij ze dan zouden aangevoerd
hebben, dat Jozua door zijn verblijf in de ballingschap verontreinigd was geworden en dus voor het
hogepriesterschap ongeschikt was. Van een dergelijken tegenstand weten we overigens niets, en
ook ons visioen spreekt er niet van.
Wel echter toont ons visioen, dat er — met het oog op de te wachten voltooiing van den
tempelbouw, en de daardoor nodig wordende volledige herstelling van den hogepriesterlijken dienst
— aan een dergelijke afkondiging van Jozua's ambtsherstelling naar het Goddelijk oordeel behoefte
was. Eensdeels misschien, om de bedenkingen, die bij Jozua zelf en bij het goedgezinde volksdeel
konden opkomen, weg te nemen, en eventuelen tegenstand van minder goed gezinden af te wijzen.
Maar zeker niet minder om te voorkomen, dat Jozua en het volk deze volledige herstelling van den
hogepriesterlijken dienst als iets vanzelfsprekends zouden aanvaarden; en om, in tegenstelling met
zulk een opvatting, deze herstelling te tonen als het werk van de schuldvergevende genade van Hem,
"die Jeruzalem verkiest".
Natuurlijk is deze ambtsherstelling van Jozua niet uitsluitend, noch allermeest, voor hemzelf van
betekenis. Het eigenlijke is, dat in Jozua het Aäronietisch priesterschap weer in ere wordt hersteld,
en daar het hogepriesterschap strekt tot heil des volks, en de hogepriester het volk bij God
vertegenwoordigt, is de hier gegevene belofte bestemd voor heel het volk. (In verband daarmede
wordt aan dit alles in vs. 8-11 dan ook een belofte van nog verdere strekking toegevoegd). —
Tenslotte: [67] gelijk de Oudtestamentische hogepriester in het algemeen type is van den enigen
Hogepriester Jezus (een naam, die met den naam Jozua wezenlijk één is), zo wijst het hier
beschrevene typisch heen naar den dag, waarp alle schuld en smaad, die Deze droeg (maar dan
enkel om de zonden zijns volks en niet, zoals Jozua, ook om zijn eigen zonden) van Hem zal genomen
worden, en Hij ook als hogepriester met ere en heerlijkheid zal worden gekroond, vgl. Hebr. 8:1 enz.
1 "Hij" (d.i. de HEERE, vgl. 1:20) doet Zacharia een ander visioen schouwen. De persoon, die in het
middelpunt van de profetische belangstelling treedt, is de hogepriester Jozua (vgl. Inleiding op
Haggai blz. 7). Jozua "staat" vóór den Engel des HEEREN (vgl. bij 1:11). Deze treedt hier op als
vertegenwoordiger van den HEERE zelf, dien Zacharia in zijn visioenen, in onderscheiding van oudere
profeten als Amos en Jesaja, nimmer ziet. Waarschijnlijk hebben we ons den Engel in het begin als
gezeten voor te stellen, zie bij vs. 5. — Behalve van Jozua wordt later (vs. 4) nog van anderen gezegd,
dat ze "staan vóór" den Engel; dit zijn dan echter dienaren (engelen), die we ons te denken hebben
als terzijde vóór den Engel staande, terwijl Jozua vlak vóór Hem staat, met het gelaat naar Hem
toegewend. Het toneel zal in den hemel zijn, vgl. vs. 7; misschien, evenals in 1:8 vv., aan den ingang
des hemels; dan kan men zich het verder zó voorstellen, dat Jozua vóór den ingang staat (vgl. vs. 7,
waar hem de toegang wordt beloofd). Men heeft het hier beschrevene wel een rechtszitting
genoemd, maar dit past toch niet voor het slot, waarin alles culmineert: Jozua's investituur als
hogepriester (vs. 5-7), en eigenlijk ook niet voor de daaraan voorafgaande ontzondiging (vs. 3 v.);
alleen het begin doet enigszins aan een rechtszitting denken. — Aan Jozua's rechterhand staat nl. de
Satan, de vijand van des HEEREN knechten (vgl. Job 1:6, enz., en 1 Kron. 21:1) om hem tegen te
staan. Wat die rechterhand betreft, men heeft uit Ps. 109:6 afgeleid, dat bij rechtszittingen de
aanklager rechts van den aangeklaagde placht te staan; wat dan op ons tafereel zou zijn
overgedragen. Intussen wordt ook van den helper gezegd, dat hij aan iemands rechterhand staat, Ps.
109:31; het is daarom ook mogelijk, dat in deze plaatsen "aan zijn rechterhand" slechts een meer
tekenende uitdrukking is voor "aan zijn zijde". — Dit "tegenstaan" beoogt natuurlijk, Jozua buiten te
sluiten van de Goddelijke gunst en van het hogepriesterlijke ambt. In het volgende is sprake van
Jozua's "zondeschuld" (vs. 4), en het "tegenstaan" des Satans draagt dan ook zeker in belangrijke
mate het karakter van "beschuldigen" of "verklagen", Openb. 12:10; waarbij hij zich in dit geval dan
kan gronden op de werkelijkheid; of hij daaraan ook ongegronde verdachtmaking toevoegt, zoals in
40