Van eiland naar wij-land - Steunpunt Diversiteit en Leren

VAN EILAND NAAR WIJ-LAND DEEL 1
gevorderd is (met de portfoliomap op tafel uitgespreid):
aan welke werkpunten hij gewerkt heeft
en met welk resultaat, waar hij de komende maanden
moet/wil aan werken, hoe hij zijn vooruitgang
ziet, … Samen met ouders en leerkrachten worden
dan afspraken gemaakt voor de komende periode,
onder meer over wie de ondersteuning gaat doen
op welke manier en over welke aandachtspunten.
Er zijn in Vlaanderen scholen die meer en meer in
deze richting gaan.
“ Bij normoverschrijdend gedrag bellen we naar
de ouders, en de leerling zit daar dan meestal bij,
of we laten het hen zelf uitleggen. Zo horen ze
wat we aan de telefoon zeggen. Als het over een
socio-emotioneel probleem gaat, overleggen we
eerst met de leerling hoe we ’t gaan aanbrengen,
wat we wel en niet zeggen, … We moeten ook zorgen
dat de relatie ouder-jongere niet beschadigd
wordt door wat wij zeggen.
“ We vragen ook aan de leerlingen om mee te
komen naar het oudercontact. En dat lukt vrij
aardig, tot 60-70%. Het is uiteindelijk de bedoeling
om zijn schools functioneren te verbeteren,
dus die is er ook best bij. Eigenlijk hoort die leerling
centraal te staan in het oudercontact, dat het
niet ‘over’ hem/haar gaat. Uiteindelijk moeten we
in de richting gaan van het eigen leren in handen
nemen, reflecteren over eigen handelen, verantwoordelijkheid
nemen, … We beginnen met portfolio’s
te werken in de haarzorg. Maar is ook een
proces voor de leerkrachten, want ook wij hebben
daar niet altijd kaas van gegeten.
Voor een goede ouder-schoolrelatie blijkt het dus
zeer zinvol en effectief te zijn de mening van de
leerling te kennen. Neem dus hun perspectief
mee in het vormgeven van het beleid. Zie ook Derde
Pijler, Bevraag de leerling, p. 40.
“ De leerling bij ons is altijd op de hoogte dat er
contact is met de ouders en waarover het gaat.
Altijd. We vragen ook erg nadrukkelijk dat de
leerling meekomt naar het oudercontact. Als we
bellen naar ouders om een probleem te bespre-
10
ken is die leerling daar altijd bij. Als ik die leerling
zou buitenhouden terwijl ik met z’n moeder
bel, lijkt dat alsof ik dingen vertel die hij niet mag
horen. Het gààt om die leerling. En vanaf 12 jaar
beschouwen we de leerling als een volwaardige
partner in dat gesprek. Dat betekent dus ook dat
hij altijd weet welke informatie we aan zijn ouders
doorgeven. Als we merken dat dit voor een
ongemakkelijke situatie bij de leerling zorgt, proberen
we dat snel zo zuiver mogelijk te krijgen.
De leerlingen als volwaardige partner beschouwen
heeft vele voordelen. Je kunt hen daar
in elk gesprek telkens op wijzen, op de kansen die
ze krijgen om te leren, ook van hun fouten, om de
verantwoordelijkheid die ze krijgen, de inspanning
die we van hen vragen, … Ze kunnen dus
wat mij betreft gerust de positie tussen school
en ouders behouden zoals anders, maar wel op
basis van volwaardigheid, eerlijke en open communicatie.
Als je hen daar niet zou in betrekken,
ontneem je hen eigenlijk een kans om zichzelf te
leren kennen en om voor zichzelf een groeipad uit
te stippelen.
“ We werken met een attituderapport, drie maal
per jaar. Elke leraar krijgt een aantal leerlingen
toegewezen als ‘mentor’. Op bepaalde dagen zijn
ze klasvrij om een gesprek te houden met de mentor
over hun attitude. In het gesprek tussen leerling
en mentor komen soms ook zaken naar boven
die de leerkracht helpen om een en ander beter te
duiden. Zo kent hij zijn leerlingen ook beter en
ontstaat er een goede vertrouwensrelatie.
De leerling krijgt de kans om zijn voornemens
te formuleren, de ouders ondertekenen dat en
kunnen daar ook opmerkingen bij schrijven. De
mentor is het aanspreekpunt voor die leerlingen
en zijn ouders. Op basis van dit attituderapport
organiseren we dan ook het oudercontact.
Dit attituderapport start altijd met de positieve
feedback, daarna volgen de werkpunten. Op die
manier komt ook de verantwoordelijkheid bij de
leerling te liggen. Ze nemen zo hun eigen ontwikkeling
in handen. De leerlingen zijn daar erg gevoelig
voor. En de ouders appreciëren dit erg.