Van eiland naar wij-land - Steunpunt Diversiteit en Leren

VAN EILAND NAAR WIJ-LAND DEEL 2
4. Grenzen bewaken
Dit allemaal gezegd zijnde, moeten we ook niet
blind zijn voor de eigen (en andermans) begrenzingen.
Scholen hebben het personeel en de middelen
die ze hebben en kunnen energie en tijd opbrengen
naargelang zij dat zelf bepalen. Alles wat
ouders doen voor de school (nog los van het leerproces
ondersteunen) is vrijwilligerswerk. Ouders
kunnen niet over àlle aspecten van het schoolleven
meepraten en -beslissen en scholen kunnen niet
ongegeneerd en oneindig in de thuistijd indringen
met een ongeremde berg schoolse taken.
In alle voorgaande delen gaan we ervan uit – of
vragen we dat aan de school – dat ouders erg begaan
zijn met de schoolloopbaan van hun kinderen
en dat ze daar tijd en energie willen in steken.
Sommige ervaringen geven echter aan dat er (in
toenemende mate?) gebroken gezinnen bestaan
waarbij ouders de opvoeding van hun kinderen
niet meer aankunnen en opgeven. Of het om bewuste
verwaarlozing gaat dan wel een zeer diepe
onmacht, is meestal erg moeilijk te beoordelen.
Doorgaans gaat het om uitzonderingen in een
hele schoolpopulatie, maar er zijn scholen die
met een belangrijk percentage van leerlingen uit
deze gezinnen te maken hebben, die voortdurend
de grenzen moeten aftasten van wat een school
aan zorg en begeleiding, hulp en steun kan
en wil bieden.
“ We staan compleet machteloos tegenover leerlingen
waarbij we geen impact hebben op de ouders.
Als we bellen bij een afwezigheid, blijkt het
dat ze soms niet weten of hun zoon/dochter nog
thuis is, in zijn bed ligt, … Problematieken bij een
groep ouders: alcohol- of drugsverslaafd, gevangenis
in en uit, seksueel misbruik. Een aantal ouders
geeft ook toe dat ze het niet aankunnen.
Dat is voor het team een voortdurende frustratie.
Daar steek je heel veel tijd in. 80% van de problemen
zou zijn opgelost met een warm nest thuis.
Wat wij soms te zien krijgen bij huisbezoeken …
42
ReflecTie Bij De
DeRDe PijleR –
De ZeVen Dimensies
Samaey en Vettenburg (2007)
ontwikkelden ‘De zeven dimensies van
(ouder)betrokkenheid’ in opdracht van
Schoolopbouwwerk Brussel vzw. In
samenwerking met een aantal partners (o.a.
het Onderwijs Centrum Brussel) bewerkte
het Kruispunt Migratie-Integratie vzw dit
model tot een reflectie-instrument dat
de school kan gebruiken voor het in beeld
brengen, analyseren en aanpakken van een
ouderbeleid op school.
Het werkkader zoals het Kruispunt
Migratie-Integratie heeft ontwikkeld, vertrekt
vanuit een analyse van de situatie. Deze
analyse gebeurt aan de hand van 7 dimensies
en in beide richtingen (beide aanzetten voor
de analyse vind je hiernaast):
– de ouders: hoe krijg je een beeld van hun
betrokkenheid op de school?
– de school: hoe krijg je een beeld van haar
betrokkenheid op de ouders?
Het concept ouderbetrokkenheid slaat immers
op de wederzijdse relatie tussen ouders
en school:
– ouders moeten betrokken zijn op het onderwijs
en de school van hun kinderen,
– én de school moet betrokken zijn op de
ouders van haar leerlingen.
De leerling is in dit verhaal geen passief
object maar een actor. We moeten op zoek
naar manieren om dit in onze praktijken te
kunnen waarmaken.
Vanuit de multidimensionele analyse biedt
het werkkader handvatten aan om op een
duurzame manier aan ouderbetrokkenheid
te werken. Het kader bevat ook enkele
checklists en giet de dimensies en vragen
in een overzichtelijke tabel. Meer info: zie
bibliografie.