Commentaar door Calvijn op Genesis - Ds. W. Pieters

Genesis 6 De zondvloed aangekondigd
zijn tijd, maar Paulus aarzelt niet dit in Romeinen 3:12 1 te laten slaan op alle stervelingen van alle tijden.
En terecht, want dit is niet maar eenvoudig een klacht over enkele mensen, maar een beschrijving
van het menselijke verstand, als het, ontbloot van Gods Geest, aan zichzelf wordt overgelaten.
6 Toen berouwde het den HEERE dat Hij den mens op de aarde gemaakt had, en het smartte
Hem aan Zijn hart.
Dat God geen berouw overkomt, blijkt genoeg hieruit dat er niets onverhoeds gebeurt of onvoorziens.
En God treurt niet, maar blijft in Zijn hemelse rust altijd aan Zichzelf gelijk. Maar omdat
men anders niet kan begrijpen, hoezeer God de zonde haat en verafschuwt, richt de Geest Zich naar
onze bevatting. Het is duidelijk waarop die woorden ‗berouw‘ en ‗smart‘ zien, namelijk dat wij weten
dat God de mens nadat hij zozeer bedorven is, niet meer rekent onder Zijn schepselen; enwel alsof Hij
zei: ―Dit is niet Mijn werk, dit is niet de mens die Ik naar Mijn Beeld gevormd, en met zulke uitnemende
gaven versierd heb. Ik acht het beneden Mij, dit ontaarde en nagemaakte schepsel nog voor het
Mijn te erkennen. Over die droefheid staat aangetekend, dat de vreselijke zonden der mensen God niet
anders kwetsen dan dat zij Zijn hart met dodelijke smart doorwonden. Als wij dus God niet willen
tergen en bedroeven, moeten wij leren een afkeer te hebben van de zonde en ze te mijden. Dat God,
om krachtiger in onze harten door te dringen, onze aandoeningen overneemt, moet de lust tot zondigen
nog meer in ons ten onder brengen.
7 En de HEERE zeide: Ik zal den mens, dien Ik geschapen heb, verdelgen van den aardbodem,
van den mens tot het vee, tot het kruipend gedierte en tot het gevogelte des hemels toe;
want het berouwt Mij dat Ik hen gemaakt heb.
8 Maar Noach vond genade in de ogen des HEEREN.
Hier wordt gezegd, dat Noach aangenaam is geweest voor God, omdat hij deugdelijk en heilig
leefde en zich onthield van de algemene besmetting der wereld. Maar vanwaar kreeg hij die oprechtheid,
dan doordat Gods genade hem eerst te beurt was gevallen? Het begin van Gods gunst was dus
vrije barmhartigheid. Eenmaal hem omhelsd hebbende, hield God hem in Zijn hand, opdat hij niet
met de overige wereld te gronde zou gaan.
De zondvloed aangekondigd
9 Dit zijn de geboorten van Noach. Noach was een rechtvaardig, oprecht man in zijn geslachten;
Noach wandelde met God.
Als wij verlangen door God rechtvaardig te worden gekeurd, moeten wij niet alleen onze handen,
en ogen en voeten richten tot de gehoorzaamheid aan de wet, maar de reinheid van hart wordt
daarbij voornamelijk geëist, en bij de ware bepaling van rechtvaardigheid neemt zij de eerste plaats in
beslag. Laten wij bedenken dat zij rechtvaardig en onberispelijk worden genoemd, niet die helemaal
volmaakt zijn en aan wie niets ontbreekt, maar die de rechtvaardigheid zuiver en met het hart betrachten.
Wij weten dat God met de Zijnen niet naar het uiterste recht handelt, en hun leven niet naar de
volmaakte eis der wet beoordeelt. Door Zijn toegevendheid noemt Hij hen rechtvaardigen, als in hen
geen huichelarij heerst, maar de zuivere drang tot het goede in hen werkt en hun harten beheerst. Het
was een bewonderenswaardig voorbeeld van standvastigheid, dat Noach – van alle kanten door de
stank der misdaden omgeven – daardoor niet besmet werd. Wij weten hoe groot de kracht van de gewoonte
is, zodat niets moeilijker is dan heilig te verkeren onder goddelozen, en niet door hun slechte
voorbeelden te worden meegevoerd. Het grootste deel der mensen maakt uit het algemeen gebruik een
wet; en acht al wat algemeen is aangenomen geoorloofd. Als tegenwoordig de zeden der mensen bedorven
zijn, en de hele manier van leven zo verkeerd is dat de rechtschapenheid allerzeldzaamst is,
toch was de verwarring in de tijd van Noach nog afschuwelijker en verschrikkelijker, die in het dienen
van God en het betrachten der rechtvaardigheid niet één metgezel had. Als Noach het kon uithouden
tegen het bederf van de hele wereld, en zulke dichte en geweldige aanvallen van onbillijkheid, dan blijft
er voor ons geen enkele verontschuldiging over, als wij niet met dezelfde zielskracht, ondanks ontelba-
1 Allen zijn zij afgeweken, tezamen zijn zij onnut geworden; er is niemand die goed doet, er is ook niet tot
één toe.
13