Commentaar door Calvijn op Genesis - Ds. W. Pieters

Genesis 9 Gods verbond met Noach
20 En Noach bouwde den HEERE een altaar; en hij nam van al het reine vee en van al het rein
gevogelte en offerde brandoffers op dat altaar.
Er waren voortdurend tekenen voor hun ogen nodig om hen eraan te herinneren, dat er geen
omgang met God mogelijk was zonder de Middelaar. Voor God stinken alle offers die niet met de
reuk van het geloof zijn doortrokken.
21 En de HEERE rook dien lieflijken reuk, en de HEERE zeide in Zijn hart: Ik zal voortaan
den aardbodem niet meer vervloeken om des mensen wil, want het gedichtsel van des mensen
hart is boos van zijn jeugd aan; en Ik zal voortaan niet meer al het levende slaan, gelijk als Ik
gedaan heb.
Noach bedoelde niets anders te belijden, dan dat hij zijn leven en dat van de dieren aan de
barmhartigheid Gods alleen had te danken. Deze vroomheid was als een goede en lieflijke reuk voor
God, zoals men vindt in Psalm 116:12 en 13 1. Niet alleen wordt het vonnis geveld over de bedorven
zeden, maar de slechtheid wordt gezegd aangeboren te zijn, zodat niets dan kwaad opwelt. Laten de
mensen erkennen dat zij, zoals ze uit Adam worden geboren, een maaksel zijn vol boosheid, en dat zij
daardoor alleen verkeerde gedachten vormen, totdat ze een nieuw werk van Christus worden, en door
Zijn Geest tot een ander leven worden omgezet. Er is geen twijfel aan, of de Heere bedoelt dat het
verstand van de mens zelf verkeerd en helemaal door het kwade besmet is, zodat alle gedachten die
daaruit te voorschijn komen, slecht zijn.
22 Voortaan, al de dagen der aarde zullen zaaiing en oogst, en koude en hitte, en zomer en winter,
en dag en nacht niet ophouden.
Genesis 9
Gods verbond met Noach
1 EN God zegende Noach en zijn zonen, en Hij zeide tot hen: Zijt vruchtbaar en vermenigvuldigt,
en vervult de aarde;
2 En ulieder vrees en ulieder verschrikking zij over al het gedierte der aarde en over al het gevogelte
des hemels, in al wat zich op den aardbodem roert en in alle vissen der zee; zij zijn in
uw hand overgegeven.
Wij zien wel, dat woeste dieren mensen aanvallen en velen verscheuren en verslinden (en geen
wonder, want als wij brutaal opstaan tegen God, waarom zouden de dieren niet tegen ons opstaan),
maar als God hun woestheid niet wonderlijk in toom hield, zou het meteen gedaan geweest zijn met
het menselijke geslacht. Vanwaar komt het dat slangen ons sparen, dan omdat Hij hun giftigheid bedwingt?
Vanwaar komt het dat tijgers, olifanten, leeuwen, beren, wolven en ontelbare andere wilde
dieren niet al wat mens is, verslinden, verscheuren en verteren, dan doordat zij door deze onderwerping
als door een teugel worden tegengehouden ? Dat wij dus ongedeerd blijven, hebben wij te danken
aan die bijzondere bescherming en bewaring van God. Dat ossen gewoonlijk onder het juk gaan, dat
de woestheid van paarden wordt bedwongen, zodat ze berijders toelaten, of gezadeld worden om lasten
te dragen, dat koeien melk verschaffen en zich geduldig laten melken, dat schapen stil zijn onder
de hand van de scheerder, vloeit voort uit die heerschappij, die (hoewel voor een groot deel verminderd)
toch niet geheel is afgeschaft.
3 Al wat zich roert, dat levend is, zij u tot spijze; Ik heb het u alles gegeven, gelijk het groene
kruid.
Wordt dit woord (1 Timotheüs 4:4 en 5 2) opgeheven, dan zal niemand met een mondvol brood
zijn lichaam voeden en verkwikken, zonder tegelijk zijn ziel te bezoedelen. Met dit woord spreekt Hij
1 Wat zal ik den HEERE vergelden voor al Zijn weldaden, aan mij bewezen ? Ik zal den beker der verlossingen
opnemen, en den Naam des HEEREN aanroepen.
2 Want alle schepsel Gods is goed, en er is niets verwerpelijk, met dankzegging genomen zijnde; Want het
wordt geheiligd door het Woord Gods en door het gebed.
18