Pleidooi voor betrokkenheid - PurSang 2010-3

58 PurSang 1|2011 Slotwoord
fLORIs DECKERs
Het is een goede gewoonte om elkaar bij het begin van een nieuw jaar
het allerbeste toe te wensen. En dat doe ik vanaf deze plaats graag,
hoewel ik een persoonlijke handdruk prefereer boven een slotwoord in
dit magazine. Een persoonlijke benadering van de klant is de paradox
van de financiële dienstverlener. Als het gaat om het zo goed mogelijk
beheren van gelden, lijkt de wat killere distantie op zijn plaats. Het
draait immers louter om prestaties. Rendementen zijn objectief vast te
stellen. Niemand vaart op de (al dan niet) blauwe ogen van zijn bankier,
het gaat gewoon om de cijfers. Als de uitkomst hetzelfde is, is het ene
rekensommetje niet beter dan het andere.
De keuze van Van Lanschot Bankiers om ‘betrokkenheid’ te formuleren
als een van de kernwaarden, is in dat licht veelbetekenend. Wij willen
uitstijgen boven die cijfers. Onze keuze voor betrokkenheid, de rode
draad in deze editie van PurSang is geboren vanuit de intuïtieve
erkenning dat het menselijke aspect uiteindelijk de doorslag geeft in een
zakelijke relatie. Wat mij betreft betekent betrokkenheid: je verplaatsen
in wat voor de cliënt belangrijk is. Het klinkt misschien wat gratuit, maar
werkelijk doen wat de cliënt wil, is voor een bank nog helemaal niet
zo vanzelfsprekend. Natuurlijk, we zijn hoffelijk en aardig, maar echte
betrokkenheid gaat nog een heel stuk verder. Samen doelstellingen
Hoe dichtbij komt
de bankier?
formuleren is een mooie start, maar samen tegenslagen incasseren en
vervolgens doorpakken, dat is een heel ander verhaal. Er werkelijk mee
zitten als een resultaat niet optimaal is. Je verantwoordelijk voelen. Op
dat vlak koestert Van Lanschot haar unieke positie in het Nederlandse
bankenlandschap. In gepaste bescheidenheid en zonder een spoortje
arrogantie. Want in de achterliggende periode heeft de wereldeconomie
ons veel duidelijk gemaakt over onze plaats in het grote financiële
krachtenveld. Als we nu van maand tot maand kijken hoe het gaat,
putten we daar steeds meer vertrouwen uit. De uitkomsten geven aan
dat de kwaliteit van het resultaat steeds beter wordt. Na de Griekse crisis
zagen we een Ierse crisis opdoemen, maar ook die heeft ons niet geraakt.
Ik constateer dat de aanbevelingen voor vertrouwensherstel, die ik in
maart 2009 via het NRC de wereld in slingerde, hun uitwerking niet
gemist hebben. Er is in relatief korte tijd veel veranderd, ten goede.
Met opgeheven hoofd zijn wij aan het boekjaar 2011 begonnen. Als
Van Lanschot kunnen we dit jaar een paar stevige stappen zetten,
vanuit het vertrouwen dat we qua herstel voorlopen op onze collega’s.
Wij hoeven in ieder geval geen staatsschuld terug te betalen en zijn in
termen van output (daar zijn ze weer, die koude cijfertjes) inmiddels de
bocht door. We gaan weer snelheid maken. Samen.