Pleidooi voor betrokkenheid - PurSang 2010-3

Rose-Marie en Eijk de Mol van Otterloo bij het Portret van Aeltje Uylenburgh van Rembrandt
Echtpaar De Mol van Otterloo opent ‘eigen’ expositie Mauritshuis
Met de cliënt in gesprek PurSang 1|2011 9
‘Kunst verzamelen is een hobby,
geen belegging’
In recordtempo bouwden Eijk en Rose-Marie de Mol van Otterloo een indrukwekkende collectie zeventiende-
eeuwse Hollandse Meesters op, die tot eind van de maand januari is te zien in het Mauritshuis in Den Haag.
‘Parel in de kroon’ van deze expositie is Rembrandts Portret van Aeltje Uylenburgh. Ook figureren Frans Hals,
Paulus Potter, Jan Steen en Hendrick Avercamp.
Tekst: Sandra Jongenelen | Fotografie: Willem Jan Ritman
Tot zijn pensioen werkte Eijk de Mol van Otterloo (1937) in de financiële
wereld in Amerika. Daar zette hij in de jaren zeventig met twee partners
de investeringsmaatschappij Grantham, Mayo, Van Otterloo & Co
(GMO) op. Met kantoren in Boston, San Francisco, Londen, Zürich,
Sydney en Singapore behoort GMO tot de grootste onafhankelijke
vermogensbeheerders van de Verenigde Staten. Als lid van de Raad van
Commissarissen is Eijk de Mol van Otterloo nog altijd bij het bedrijf
betrokken.
PurSang had een bijzonder gesprek met het echtpaar dat aan de
Amerikaanse oostkust woont en cliënt is bij Van Lanschot Bankiers. Eijk
de Mol van Otterloo begint met een pleidooi: ‘Laten de veilinghuizen
bij de verkoop van schilderijen toch hun commissies verlagen. Dat
stimuleert de handel, waardoor de veilingen en de kunsthandelaren
er niks door verliezen. Een kostbaar huis aan de Vecht kan je voor 3%
verkopen. Waarom ben je bijna 30% kwijt als je een schilderij van de
hand doet?’
Gekke dingen
Voordat het echtpaar zich tot de Gouden Eeuw beperkte, verzamelde
het vanaf 1974 antieke rijtuigen en Engelse sportprenten. In die tijd deed
Eijk gekke dingen, vertelt zijn vrouw. ‘Eens zag hij een schilderij en zei:
‘Ik bied u zoveel dollar per vierkante centimeter. Zoiets had de handelaar
nog nooit meegemaakt. Maar hij accepteerde het bod en we hadden lol
dat we een werk op die manier in bezit kregen.’
Ze bewoonden in die tijd een boerderij op het Amerikaanse platteland
en gingen in het weekeinde graag naar lokale veilingen. Op een dag
stond de schuur vol antieke rijtuigen en diende zich een verhuizing
aan richting Boston. Daar betrokken ze een huis aan het water en
ontmoetten ze Peter Sutton. De conservator bij het Museum of Fine
Arts in Boston stelde het echtpaar een prikkelende vraag. Konden ze met
zíjn Nederlandse en háár Belgische achtergrond niet beter Hollandse en
Vlaamse kunst uit de Gouden Eeuw verzamelen, in plaats van rijtuigen
en sportprenten? Het voorstel sloeg aan. Na twee aankopen begin
jaren negentig van Jan van Goyen en Nicolaes Berchem konden de Van
Otterloos zich collectioneurs noemen.
Geschrokken
Een jaar later kwamen ze zichzelf tegen. Het Museum of Fine Arts in
Boston wilde een werk afstoten en de kersverse verzamelaars liepen zich
warm voor een aankoop. Met zo’n herkomst moet het wel goed zijn,
dachten ze. >>