hart en vaten leerlingenreader - CLZ vaklokalen

Vraag 7-8. Hartinfarct en ECG
Toen de vader van Hans in de ambulance lag, en later in het ziekenhuis aankwam, kon op het ECG
worden vastgesteld dat er sprake was van een hartinfarct.
Bij ischemie ontstaat een zeer karakteristieke verandering in het ECG, in het ST-segment. Dit is de
periode in het ECG tussen het einde van het QRS-complex en het begin van de T-golf. Dit wordt
positiever (zie plaatje hieronder).
De verhoging van het ST-segment wordt veroorzaakt door de slechte perfusie van een gedeelte
van de hartspier. De slechte of afgesloten aanvoer van zuurstof en voedingsstoffen leidt tot
energietekort in de harstpier (ischemie). Door de slechte afvoer van afvalstoffen hoopt zich
extracellulair K + op.
Een hogere extracellulaire K + -concentratie leidt tot depolarisatie van het ischemische gebied (zie
plaatje rechts). Hierdoor ontstaan er elektrische potentiaalverschillen in het hart, tussen het
gezonde en ischemische gebied. In het ischemische gebied is de membraanpotentiaal dus veel
hoger en is de grootte van de actiepotentiaal veel kleiner. Tijdens de plateaufase van de
actiepotentiaal (in het ST-segment dus) zal er een stroom gaan lopen door de wand van het hart
van de plek met de hoogste membraanpotentiaal naar de plek met de lagere membraanpotentiaal.
De ECG elektrodes registreren deze stroom.
We gaan uit van een ischemisch gebied aan de buitenzijde van het hart (epicardiaal). De elektrode
behorend bij dit gebied registreert ST-elevatie, het positiever worden van het ST-segment dus.
Leg uit, met bijvoorbeeld een schematische tekening, hoe deze veranderingen in het ECG ontstaan.
(Voor de theorie achter deze vraag kun je kijken in hoofdstuk 4.)
7.5 Hartritmestoornissen
De vader van Hans had hartritmestoornissen. Dit is een veel voorkomend fenomeen bij een
hartinfarct. Men spreekt van een hartritmestoornis indien het hart niet regelmatig slaat met een
frequentie (in rust) tussen 60 en 100 slagen per minuut. Een frequentie lager dan 60 noemen we
een bradycardie, een frequentie boven de 100 een tachycardie.
Zoals in de vorige paragraaf besproken, ontstaan er bij een hartinfarct bijzondere omstandigheden
in het ischemische deel van de hartspier. In dit gedeelte treedt depolarisatie op en er is sluiting van
gap junctions. Hierdoor is er geen elektrische activiteit meer in het centrale deel van het infarct.
In de overgangszone naar het gezonde hartweefsel ontstaat trage en abnormale voortgeleiding van
de elektrische impuls. De impulsgeleiding in dit gebied kan zo traag zijn dat deze impuls het hart
opnieuw kan activeren. Er ontstaat dan zogenaamde ‘re-entry’ (cirkelgang), waarbij de elektrische
impuls cirkelvormig beweegt en de hartkamer zichzelf steeds opnieuw activeert (figuur 7-6 links).
65