ICT-standaarden in de zorg - Ronde Tafel eHealth

DSM
DSM staat voor Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders en is sinds 1952 een
classificatiesysteem voor psychische aandoeningen. DSM is uitgegeven en opgesteld door de
American Psychiatric Association. Het doel van DSM is om onderlinge vergelijking van (groepen)
patiënten mogelijk te maken door ondubbelzinnige definities op te stellen waaraan iemand moet
voldoen om in een bepaalde groep te vallen. DSM was noodzakelijk om een einde te maken aan
de gigantische internationale spraakverwarring in de literatuur over psychische aandoeningen.
Termen als ‘depressie’ of ‘psychose’ werden door verschillende auteurs heel anders ingevuld en
waren vaak ook nationaal gekleurd.
Structuur
In DSM is elke geestelijke afwijking voorgesteld als een patroon van duidelijk observeerbare
psychische en gedragskenmerken van een individu. Telkens wordt verwezen naar de pijn die een
persoon beleeft of de typische belemmering in het dagelijks functioneren. Elk ziektebeeld krijgt een
code (getal) mee die bestaat uit vijf cijfers. Ook binnen het ziektebeeld is nuancering mogelijk.
Zo slaat de code 317.00 op een milde intellectuele achterstand terwijl 317.01 doelt op een milde
achterstand met specifieke gedragskenmerken. Diagnostiek volgens DSM vindt plaats vanuit vijf
gezichtspunten of ‘diagnostische assen’:
1. primaire symptomatologie; de psychische ziekte; een klinisch syndroom, ziektebeeld dat niet
altijd aanwezig of geweest is, of voorbijgaand is, de zogenaamde acute pathologie;
2. achterliggende persoonlijkheidsstoornissen en de specifieke ontwikkelingsstoornissen,
kenmerken die blijvend zijn;
3. (bijkomende) somatische ziekten; lichamelijke ziekten die psychische ziektebeelden geven.
Een wisselende schildklierwerking kan bijvoorbeeld leiden tot depressie, bij te lage werking,
of anorexia, bij te hoge werking;
4. psychosociale en uitlokkende factoren; de intensiteit van de psychologische stressor;
bijvoorbeeld alleen gaan wonen na een scheiding zal een ander effect hebben dan samenwonen
na een scheiding;
5. niveau van functioneren (op een schaal van 1 tot 100, waarbij 100 perfect is en 1 vrijwel nihil) in
de vorm van GAF-score of ‘Global Assessment of Functioning’-schaal, de mate waarin men zich
weet aan te passen aan de omgeving.
>
14 | ICT-standaarden in de zorg