Het Decreet Rechtspositie Minderjarigen in internationaal perspectief

KeKi – Het Decreet Rechtspositie Minderjarigen in internationaal perspectief
samen onder te brengen (wegens te groot aantal kinderen of leeftijdsverschil),
specifieke medische of onderwijsbehoeften, geweld, of een zeer slechte
verstandhouding tussen de kinderen. Als dit wetsvoorstel wordt doorgevoerd, zou
deze algemene rechtsregel ook van toepassing zijn binnen de (integrale)
jeugdhulp. 110 Indien het voorstel het niet haalt, kan de opname in het DRM van het
recht van broers en zussen om samen te blijven in de jeugdhulp overwogen worden,
als een concretisering van het recht op respect voor het gezinsleven. Een
rechtsregel op een algemener niveau lijkt echter wenselijker, gezien er geen
bijkomende preciseringen van het recht van broers en zussen om niet gescheiden te
worden binnen de specifieke context van de jeugdhulp nodig zijn, en zo de
beperkingen van het toepassingsgebied van het DRM vermeden worden.
- Individueel zorgplan
Een tweede gemeenschappelijk aspect van Aanbeveling (2005)5, de Q4C-
Standaarden en de VN-Richtlijnen is het individueel zorgplan. Eén van de
richtlijnen voor de implementatie van Aanbeveling (2005)5 luidt dat een
individueel zorgplan opgesteld moet worden, dat gebaseerd is op zowel de
ontwikkeling van de capaciteiten van het kind als op respect voor zijn of haar
autonomie, evenals op het onderhouden van contacten met de buitenwereld en het
voorbereiden op het toekomstige leven buiten de instelling. Overeenkomstig de
basisbeginselen in het eerste deel van de appendix bij Aanbeveling (2005)5 moet
dit individueel zorgplan de rechten van het kind waarborgen, in het bijzonder het
recht van het kind om gehoord te worden. Ook de Q4C-Standaarden schrijven voor
dat het zorgproces buitenshuis begeleid moet worden door een individueel
zorgplan. Dit plan beschrijft het ontwikkelingsniveau van het kind, stelt
doelstellingen en maatregelen voorop en verduidelijkt de middelen die nodig zijn
om de algehele ontwikkeling van het kind te ondersteunen. Elke belangrijke
beslissing tijdens het zorgproces buitenshuis moet geleid worden door dit plan
(standaard 6). Ook de VN-Richtlijnen wijden verschillende paragrafen aan het
planningsproces. De planning gebeurt zo vroeg mogelijk, idealiter voor het kind in
de zorg wordt opgenomen, en bevat verschillende voorstellen op korte en lange
termijn met de respectievelijke voor- en nadelen (para. 61). De planning van de
zorg moet gebaseerd zijn op de aard en kwaliteit van de relatie van het kind met
zijn familie; de capaciteit van de familie om het welzijn en de harmonieuze
ontwikkeling van het kind te waarborgen; de nood of verlangen van het kind om
zich deel te voelen van een familie; de wenselijkheid dat het kind binnen zijn
gemeenschap en land blijft; de culturele, linguïstische en religieuze achtergrond
van het kind; en de relatie van het kind met zijn broers en zussen, om een scheiding
te vermijden (supra) (para. 62). Ten slotte moet het plan duidelijk de
doelstellingen van de plaatsing en de maatregelen om die doelstellingen te bereiken
vermelden (para. 63).
De bepalingen inzake het individueel zorgplan in de drie internationale
instrumenten zijn niet geformuleerd als een “recht” van de minderjarige, maar als
een na te streven kwaliteitsstandaard. In die zin zou de opname van een “recht” in
het DRM van de minderjarige op een individueel zorgplan een dubbele verhoging
van de rechtsbescherming betekenen, via de opwaardering van een
kwaliteitsstandaard naar een recht enerzijds, en via de integratie van dit recht in
een juridisch bindend instrument anderzijds.
110 Ibid., 8.
44