Biobased Economy: de potentie van eiwitten voor technische ...

geoptimaliseerd naar olieopbrengsten. Dat daarbij methoden worden gebruikt die de
functionaliteit van het eiwit voor een groot deel vernietigen was niet van belang. Op dit moment
wordt onderzoek uitgevoerd naar de mogelijkheden om olie uit microalgen te winnen. Het is
daarom verstandig om naar isolatiemethoden te kijken die eveneens geschikt zijn om het eiwit te
isoleren met behoud van functionaliteit. Momenteel wordt gewerkt aan verschillende methoden
om eiwitten te isoleren. Echter, op dit moment wordt nog geen enkele van de nieuwe methoden
op commerciële schaal toegepast. De zoektocht naar geschikte isolatietechnieken dient hand in
hand te gaan met fundamenteel onderzoek naar de onderlinge interacties tussen de verschillende
componenten in biomassa. In voedselsystemen zijn interacties redelijk goed beschreven, maar
voor biomassa zelf is dit nog nauwelijks bestudeerd. Indien inzicht wordt verkregen in die
verschillende interacties, kan dit gebruikt worden om geschikte isolatiemethoden te definiëren.
Het genereren van meerwaarde van de aanwezige eiwitten in de biomassastromen door met name
de isolatiemogelijkheden sterk te verbeteren, is niet alleen van belang voor technische
toepassingen, maar ook voor toepassingen in de diervoeding en humane voeding.
2.5 Chemische modificaties
De eigenschappen van eiwitten zijn afhankelijk van zowel de eiwitbron (dit is de
aminozuursamenstelling) alsmede de structurele parameters (globulair etc). De eigenschappen
van eiwitten kunnen worden aangepast door middel van enzymatische en chemische modificaties.
Door de grote verscheidenheid van reactieve groepen in eiwitten, dit in tegenstelling tot
bijvoorbeeld zetmeel, zijn er vele mogelijkheden en handvatten voor chemische reacties.
Voorbeelden hiervan zijn:
2- 2-
- Hydrofielering: inbouwen van polaire groepen (zoals –COOH, -NH2, -OH, -PO2 , -SO3 );
- Hydrofobering: inbouwen van apolaire groepen (zoals alkyl of aromatische groepen);
- Crosslinking: covalente koppeling tussen eiwitmoleculen.
Voor een aantal eindtoepassingen is het gebruik van chemische modificaties belangrijk.
Bijvoorbeeld de ontwikkeling van surfactants op basis van peptiden, behelst over het algemeen
de covalente koppeling van vetzuureenheden aan de peptideketen. Eveneens kunnen ook meer
hydrofiele eenheden zoals suikereenheden aan een eiwit worden gekoppeld.
In algemene zin kan worden geconcludeerd dat chemische modificaties voor eiwitten een goede
methode is om de eigenschappen aan te passen. Door het beschikbaar komen van goedkopere
eiwitbronnen zullen er ook meer vrijheidsgraden komen om dit op een economisch en
commercieel interessante manier uit te voeren.
© Wageningen UR Food & Biobased Research, instituut binnen de rechtspersoon Stichting Dienst Landbouwkundig Onderzoek 14