PRO DOMO

More documents

Recommendations

Info

$ve l\atholieke * Journalist$

246 DE JOURNALIST HET JONGSTE KRINGUITSTAPJE De omstandigheid, dat bij het jongste Kringuitstapje zoovele leden der Haagsche Journalistenvereeniging zich hebben willen herinneren wat ik vergeten waande en aan niemand hunner had medegedeeld, noopt mij tot een woord van oprechten dank. De hartelijke toespraak van onzen voortreffelijken waarnemenden Kring-voorzitter, collega G. Polak Daniels, de fraaie geschenken, mij aangeboden, de gelukwenschen van zoovelen hebben mij dien zonnigen Zaterdag 17 Juni jeugdig van hart gemaakt, hoezeer een voorzitterschap van 25 jaren gedachten aan grijzende haren en naderenden ouderdom moge wekken. Mijn erkentelijkheid geldt ook de niet-Hagenaars, die hun felicitaties bij de Haagsche zijn komen voegen, en zeer in het bijzonder de oude kameraden van Kamer- of Raads-tribune, Van Meurs, Ritman, Voute, mr. Versteeg en Van Goudoever, die in de tropen ontdekt hadden wat mijzelf bijkans ontgaan was en die in den letterlijken zin van het woord op zoo bloemrijke wijze uiting hebben gegeven aan hun vriendschappelijke gevoelens. Nog een tweeden plicht der dankbaarheid heb ik te vervullen. Als,het Kringuitstapje aan de verwachtingen mocht hebben beantwoord is dat goeddeels te danken aan mijn medeleden in de daarvoor gevormde commissie: aan mej. Belinfante, aan collega Wildenberg, trait d'union ook met het Kringbestuur, en aan die andere trouwe helpers vol plannen en initiatief: Bonsma, Hotke, van 't Veer, van der Wielen en mr. de Wit. Ons Naaldwijksche lid Leo 't Hart placht de vergaderingen der commissie bij te wonen en zijn kennis van het Westland te onzen dienste te stellen. Ook hem ons aller dank! De deelneming aan het uistapje was verblijdend groot, zou nog grooter geweest zijn, als de commissie niet op een bepaald oogenblik de inschrijvingen had moeten sluiten. Zij heeft zich daarbij geheel gedragen naar hetgeen in De Journalist van 1 Juni was medegedeeld: „Inschrijvingen worden slechts geaccepteerd," zoo stond daar te lezen, „indien de bijdrage, welke uitsluitend gebruikt wordt voor dekking van administratiekosten e.d., vóór of op 7 Juni a.s. zal zijn ontvangen." De Journalist van 3 Mei, die ook reeds melding van het Kringuitstapje had gemaakt, had reeds het volgende bericht bevat: „Inschrijving is mogelijk tot en met 6 Juni Alle aanmeldingen na dien datum zullen onherroepelijk ter zijde worden gelegd." Ettelijke inschrijvingen hebben kort na 6 Juni plaats gehad, tal van bijdragen hebben ons kort na 7 Juni bereikt. Houden wij ons aan dezen laatsten datum! Waren de commissieleden zulke Jantjes Secuur, zulke bedillerige schoolvossen, dat zijalleen om het overschrijden van den gestelden termijn eenige tientallen inschrijvingen hebben geannuleerd? Het tegendeels is het geval; niets ware ons liever geweest dan a//en welkom te heeten in de residentie. De termijnoverschrijding ging echter samen met een zeer aanzienlijke overschrijding van het geraamde aantal deelnemers. Het topcijfer ging nu reeds de 260 te boven, al waren natuurlijk niet steeds die 260 allen ter plaatse. Ware met den fatalen datum geen rekening gehouden, dan zou 300 een veel te laag cijfer zijn geweest ter schatting van het aantal deelnemers. Welnu, er zijn zekere grenzen, waarbinnen men naar het oordeel der commissie moet blijven, wil men niet den schijn op zich laden, misbruik te maken van de gastvrijheid, van verschillende zijden tegenover den Journalisten-kring betoond. Reeds thans heeft de H.J.V. een grooter deel der gastheerlijke plichten voor haar rekening moeten nemen dan aanvankelijk mogelijk was geacht. Meer echter kon zijzelve niet doen en het dagelijksch bestuur van den Ned. Journalisten-Kring, waarmede op de aangenaamste wijze werd samengewerkt, bleek dit zeer wel te beseffen. Doch evenmin konden wij meer vergen van de organisaties, colleges en goede vrienden, wier medewerking ons zoo gul en spontaan was toegezegd. Er moest dus een scheidslijn getrokken worden en wat was redelijker dan het eerbiedigen van den fatalen termijn! Met bloedend hart hebben de commissieleden tal van inschrijvingen geannuleerd; zij zelf hebben zich telkens opnieuw afgevraagd, of er geen mouw aan te passen was. Maar: a 1'impossible nul n'est tenu. Op raad van Amsterdamsche collega's is ditmaal voor het eerst bij een Kringuitstapje een klein inleggeld geheven, waartegenover weliswaar een tegemoetkoming der Ned. Spoorwegen stond zóó groot als wij hadden durven hopen noch verwachten, een tegemoetkomend- Reid, veel grooter nog dan uit De Journalist van 1 Juni op te maken viel. Niettegenstaande dit inleggeld was het aantal inschrijvingen met inbegrip van de geannuleerden veel grooter dan ooit te voren. Op zich zelf een verblijdend verschijnsel, doch tevens aanleiding tot het stellen van de vraag, of niet in den vervolge schier steeds een limiet zal moeten worden gesteld, hetzij in den vorm van een fatalen termijn, hetzij in dien van een maximaal aantal deelnemers. Bij excentrisch gelegen plaatsen is dit misschien niet strikt noodig, maar ook daar zal toch rekening moeten worden gehouden met het stijgend ledenaantal en de stijgende belangstelling. Hoewel ons allen natuurlijk niets liever zou zijn dan een ongelimiteerde excursie, al ware het slechts omdat de Kringuitstapjes niet alleen de gelegenheid bieden, elkander beter te leeren kennen, doch tevens op de gelukkigste wijze een einde te maken aan de dwaling, dat slechts vrijgezellen vrij gezellig zijn. Wat zouden de excursies zijn zonder de dames, wier tegenwoordigheid echtgenooten en bachelors gelijkelijk inspireert! J. J. VAN BOLHUIS. Officiëele berichten. VERHUIZING Vergeet niemand bij verhuizing zijn (haar) nieuwe adres aan het Kringsecretariaat, Schiefbaanstraat 15, den Haag, op te geven? Voor het binnenland kan daarvoor een „formulier voor adreswijziging", aan de postkantoren voor l^ cent verkrijgbaar, gebruikt worden. Ook van een verandering in hoofdfunctie ontvangt het Secretariaat altijd gaarne bericht. LEDENLIJST. Aangenomen als gewoon lid: J. C. Francken, De Rottere., Boreelstr. 3a, Rotterdam. A. C. van Kampen, Heldersche Ct., Parallelweg 38, den Helder. Drs. G. de Bruyn, N. Rott. Ct., Schietbaanlaan 66a, Rotterdam (thans buitengewoon lid). Voorgedragen als gewoon lid: D. W. Dettmeijer, N. Rott. Ct., Gevers Deynootweg 137 Scheveningen. G. H. Wallagh, Holl. Wbld. en Persb. V. D., Hoofdweg 106 hs., Amsterdam W. J. B. Bouwer, Engelsche bh, van Tuyll van Serooskerkenweg 45, Amsterdam Z. G. H. Meijroos, A.R. Wbld. v. d. Zaanstreek e.a. bh, Burgem. ter Laanstraat 43, Zaandam. Bedankt als gewoon lid: J. Pieters, Stuyvesantstraat, den Haag Aangenomen als buitengewoon lid : G. L. Weisz, Int. Pers Corr., Kr. Mijdrechtstraat 36, Amsterdam Z.
Overleden: J. F. L. de Balbian Verster te Amsterdam. Wegens wanbetaling geroyeerd: Mej. T, Eygenhuysen, Amsterdam. C. H. Geudeker, Amsterdam. J. W. L, Lamers, Amsterdam. M. Pont van Valckenborg, den Haag. H. W. J, Schaap, Hilversum. Mr. H. Scholte, Amsterdam. G. Sillevis, Haarlem. B, Sluimers, Bandoeng. H. Veersema, Medan. J. Polak, Bussum. Adresverandering: R. Kampman naar Prof, dr. Heymanslaan 8b, Groningen. E. van Nie naar Vijzelstraat 90 III, Amsterdam C. A. E. M. Kortebein naar Misterstraat 80, Winterswijk. L. R. Stallinga naar Da Costalaan 86, Rijswijk. C. Meyer naar Julianastraat 21, Purmerend. B. Bruins naar Plantageweg 44b, Rotterdam. W. A. van Krieken naar Weerstraat 25, Tiel. A. A. Stuurman naar Pieter Saenredamstr. 8, Utrecht. P. A. Wansink naar Leidschegracht 45 I, Amsterdam Centrum. J. Winkler naar Rijnstraat 126 II, Amsterdam. N. Oosterbeek naar Burnierstraat 34, den Haag. J. Breunis naar Sinaasappelstraat 108, den Haag. Joh. J. van der Heide naar Groningerstraatweg 101, Leeuwarden. G. P. Bakker naar Eemnesserweg 225, Hilversum. WAT LEERT ONS DE LEDENLIJST? Onder dit opschrift heeft collega Van Boetzelaer in het vorige nummer een bijdrage geleverd, waarin hij nagaat met hoeveel leden de verschillende bladen in ons land in den Kring vertegenwoordigd zijn. Hij schrijft daarin, dat De Standaard de eenige krant is van tien leden en men daarmee van de dubbele cijfers af is. Maar dit is niet juist, want De Rotterdammer heeft op den kop af precies tien leden. De heer van Boetzelaer betrekt in zijn becijferingen voor de Arbeiderspers ook de districtbladen. Maar dan moet hetzelfde ook gebeuren voor De Rotterdammer, welke onder de benaming ,,De Vijf Samenwerkende Christelijke Dagbladen" ook verschillende bladen uitgeeft. De ledenlijst vermeldt leden van De Rotterdammer, de Nieuwe Haagsche Courant, de Nieuwe Leidsche Courant, de Nieuwe Utrechtsche Courant. Welnu, al die bladen behooren bij elkaar en als men de leden samentelt, dan zijn het er — zooals gezegd — precies tien. Merkwaardig intusschen, dat de grootste twee Christelijke dagbladen in de ledenlijst van onzen Kring elk met tien leden voorkomen. De Rotterdammer groeit nog in ledental, want in hetzelfde nummer van De Journalist werd weer een redactielid voorgedragen. Laat ons hopen, dat het dit jaar zoo zal voortgaan. J. VAN OOSTENDE. PERSONALIA. J. F. L. DE BALBIAN VERSTER Jan Verster! De oude tijd. Het oude Amsterdam van de jaren '90. Met de paardentram van de A.O.M. en de Gasfabriek en de bierkneipen van Kohier en Buhrdorff in de Warmoesstraat en „de Vic" (Victoria) met Michel Solter en Strauss in de Nes En het Palais- Royal op den hoek van den Voorburgwal en de Paleisstraat. En de Ronde Tafel van de journalisten daar, 's middags als van de omgevende krantenbureaux de vormen gezakt waren. Wat hebben we daar een D E JOURNALIST 247 „steentjes" gelegd en een dubbeltjes op het groene laken: Jan Timmer en Geerke en Berckenhoff en Derkinderen (ook de deftige Waalwijk wel eens), Tersteeg en Gorter en Vierhout en Muller Massis en Peaux en de Jong en Jan Verster. Van wie allen, geloof ik, alleen Vierhout en Peaux en ik nog over zijn. En van dien kring is nu juist misschien de meest sociale weggenomen. Want Jan Verster was een uiterst beminnelijk, gezellig en toch tegelijk hoofsch man. Mij dunkt dat hij nooit vijanden moet hebben gehad; ik heb die althans nooit gekend. Maar een mooiprater was hij allerminst. Niet licht zou hij iemand iets onaangenaams zeggen en ooiijk grinnekend nam hij alle plagerijen op (soms, dunkt mij, hebben wij wel eens misbruik gemaakt van zijn goedigheid en zijn onverstoorbaar goed humeur) maar zijn eigen meening had hij en zei hij, als het noodig was. Want hij had net zoo'n stevig karakter als een goed humeur. En hij wist wat hij zei; nooit stelde hij zich tevreden met een a-peu-près: Hij was de grondigheid zelf en wat hij deed, moest hij goed doen om over zijn werk tevreden te kunnen zijn. Zoo had hij, in een tijd toen hij, Vierhout en ik, verwoed aan 't biljarten waren geslagen, ontdekt dat er, boven een koffiehuis aan 't Damrak, zich een „professeur de billiard" had gevestigd (een Belg, Henry Wilden) bij wien men les in 't biljarten kon nemen, vooral in masseeren en piqueeren. Aanstonds troonde hij ook mij er heen „want wat je doet, moet je goed leeren doen". En toch was hij allerminst ernstig van aard; hij zat vol grappen en snakerijen en ik herinner mij o.a. een vroolijken avond in de Warmoesstraat waarop een troepje van ons met Jan Verster aan 't hoofd zeer vroolijk door die straat trokken, een soort loopenden dans uitvoerden waarbij hij telkens al voortdansend quasi viel. Het was maar vertooning, maar hij deed het zóó goed dat voorbijgaande vrouwen gilden omdat die man zoo akelig scheen te vallen. Verster was een vriend, een echte, die een vriend nooit in den steek zou laten. Ik heb in De Journalist wel eens verteld van dat dwaze duel waartoe ik een anderen collega had uitgedaagd en waarvoor ik hem en een anderen, niet-journalistieken, vriend tot getuigen had gevraagd. Een ander zou licht bang zijn geweest om zich belachelijk te maken, maar Verster niet (mijn tweede getuige trouwens ook niet); hij deed ook dit karweitje even nauwgezet en grondig als hij alles deed. Want dat blijkt misschien het meest merkwaardige in Verster: dat hij zoo'n vlot en rap verslaggever was èn zoo'n uiterst gedegen artikelenschrijver. In Indische èn in Amsterdamsche dingen, in zaken van oude kunst èn van Amsterdamsche personalia, was hij zóó goed thuis dat menige deskundige er respect voor had en hem raadpleegde. Maar als het mooiste in Jan Verster zullen toch altijd blijven, voor wie hem gekend hebben: zijn doorzichtig zuivere karakter en zijn gouden hart. Hij was in al zijn eenvoud toch waarlijk een ridder zonder vrees of blaam, een door en door klaar mensch. En een met een zeer warm en een zeer goed hart. Waarlijk een „Coeur d'or". Men zal hem vergeten. Men zal ons allen vergeten. Maar wie hem gekend hebben, vergeten hem, zoo lang zij nog leven, nooit, dien nobelen, hartelijken vriend: Jan Verster. C. K. ELOUT. G. P. BON f Met groot leedwezen zal in den kring van onze collega's vernomen zijn, dat G. P. Bon, die in Maart 1938 naar Brazilië vertrok om zich bij zijn zoons te vestigen, aldaar op 10 Juni in den ouderdom van 58 jaar is overleden. Met Bon is een voortreffelijk collega en een goed
Page 1 and 2: No. 558 Adres voor Redactie: Flatge
Page 3 and 4: DE JOURNALIST 243 Fotopersbureau
Page 5: DE JOURNALIST 245 Nestor Bothenius
Page 9 and 10: Ook in onze dagen komen nog wel een
Page 11 and 12: UIT NED. INDIË. OPLEIDING INHEEMSC

PRO DOMO

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?